Στον έρωτα δεν είναι πάντα όλα μέλι γάλα και έχουμε δει αρκετές φορές πως το κεντρί της σφίγγας εύκολα μπορεί να γυρίσει και να μας τσιμπήσει. Κάπως έτσι, τσιμπάμε ή καλύτερα πληγώνουμε τους συντρόφους μας σαν κεντρί σε μια όμορφη στιγμή -και το ίδιο κάνουν πολλές φορές κι εκείνοι. Αυτό το τσίμπημα, αυτός ο πόνος, πολλές φορές δεν επουλώνεται εύκολα με ένα ελιξίριο αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω για να επουλωθεί σε όλα τα σημεία του σώματος αλλά και της ψυχής.

Καμία σχέση δεν υπήρξε τέλεια, ακόμη κι αυτές που νομίζουμε εμείς πως είναι τέλειες, κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχουν καν στην πραγματικότητα αλλά είναι ένας μύθος που έχει πλάσει η απογοητευτική φαντασία μας. Πιστεύουμε στα δημόσια ζευγάρια των social και πως υπάρχει πάντα μεταξύ τους, 24 ώρες το 24ώρο ευχαρίστηση και χαμόγελο και ποτέ μα ποτέ δε δακρύζουν ή δεν τσακώνονται. Και ειλικρινά, μακάρι τα μόνα δάκρυα που θα έτρεχαν από τον άνθρωπο να ήταν μόνο χαράς.

Εάν κανείς μια αναδρομή στη ζωή σου στο παρελθόν θα δεις σίγουρα πως σε αγάπησαν πολύ, αγάπησες πολύ, πλήγωσες πολύ και σε πλήγωσαν -παρά- πολύ. Κι ενώ από τη μια έννοια είναι λογικό να υπάρχουν εντάσεις σε μια σχέση και να γίνονται κάποια λάθη, από την άλλη δεν έχει καμία λογική το να πληγώνεις έναν άνθρωπο που αγαπάς γεμίζοντας τον με πικρά λόγια. Το ερώτημα είναι το εξής, πώς ζητάς συγγνώμη όταν με τα λόγια σου έχεις τρυπήσει καρδιά;

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε τώρα το τεστ!

Το πρώτο πράγμα που έχεις να κανείς είναι να ακούσεις τα λόγια που ξεστόμισες με τα ίδια σου τα αυτιά. Δηλαδή να αναπαραστάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό έχοντας ακροατή εσένα. Πώς νιώθεις όταν ακούς αυτές τις λέξεις; Πληγώνεσαι; Σε γεμίζουν; Ή σε αδειάζουν;

Δεύτερον, παραδέξου το λάθος σου. Όχι γιατί εγκεφαλικά δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τον σύντροφό σου αλλά επειδή όντως η στάση σου απέναντι σε αυτόν ήταν λάθος. Ωστόσο για να το πιστέψεις και να το εννοείς θα πρέπει να έχεις μετανοήσει και να πεις δυνατά στον εαυτό σου «έκανα λάθος». Σε εκείνο το άκουσμα της αποδοχής θα πρέπει να συγχωρέσεις κι εσύ τον εαυτό σου για αυτό που έκανε, να τον αγκαλιάσεις και να προσπαθήσεις με αυτή την τρυφερότητα να αγκαλιάσεις και τον άνθρωπο που πλήγωσες.

Τρίτον και εξίσου πολύ σημαντικό είναι να ανακαλύψεις και να κατανοήσεις βαθιά τον λόγο που ζητάς συγγνώμη. Αν ζητάς επειδή δε θέλεις να τσακώνεσαι με τον σύντροφό σου τότε είσαι επαναλαμβανόμενα λάθος. Αν πάλι ζητάς γιατί έχεις καταλάβει ότι μέσα σε αυτές τις συλλαβές παρατράβηξες το σχοινί, ήσουν στα αλήθεια υπερβολικός ή σκληρός τότε είσαι σε καλό δρόμο. Σημαντικό είναι να μετανιώνεις για αυτά που είπες ή έκανες κι όχι επειδή είδες κάποιον θλιμμένο μπροστά σου. Γιατί εάν είναι έτσι πιθανώς και να επαναληφθεί το λάθος. Στο γιατί που θα ρωτήσεις τον εαυτό σου, απάντησε με «επειδή» και συνέχισε την πρόταση με τα αληθινά αιτία.

«Τι από τα δυο εννοώ πραγματικά; Τη συγγνώμη μου ή τον μονόλογο που μοιράστηκα με τον σύντροφό μου για να δικαιολογηθώ;»

Αν κάνοντας αυτές τις ερωτήσεις καταλάβεις πως όλα όσα είπες ήταν ένα λάθος της στιγμής κι ένας παραλογισμός θα πρέπει να αναρωτηθείς κι αν η συγγνώμη σου είναι επίσης ένας παραλογισμός. Αν είναι έτσι, τότε δε θα πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη αλλά ούτε και να έρθεις σε επαφή με το άτομο. Δεν υπάρχει λόγος αν δεν αισθάνεσαι πραγματικά μετανιωμένος να πεις ψέματα και να κάνεις τα πράγματα χειρότερα.

Τέλος, αφού έχεις αναλογιστεί όλα τα παραπάνω και πλέον είσαι σίγουρος πως αξίζει μια συγγνώμη το άλλο άτομο, σκέψου μήπως είναι προτιμότερο να δείξεις τη μετάνοιά σου από το να την εκφράσεις. Είδαμε ότι ήδη είπες κάτι το οποίο δεν εννοούσες και πλήγωσες τον άνθρωπό σου, αν απλά πεις τη συγγνώμη σου πώς ξέρουμε πως δε θα επαναληφθεί, πως κάτι δε θα ακουστεί λάθος;

Για αυτόν τον λόγο θα πρέπει να πράξεις! Να δείξεις τη συγγνώμη σου για ένα διάστημα ημερών και να μην αρκεστείς στη λεκτική μετάνοια του ενός λεπτού. Αν πραγματικά μετάνιωσες τότε θα πρέπει να δείξεις στον σύντροφό σου πως είσαι ικανός να πράττεις αληθινά και με σύνεση. Κι όσον αφορά στο λεκτικό κομμάτι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βρεις τον τρόπο να πεις συγγνώμη.

Κάποιες προτάσεις που θα μπορούσες να ξεκινήσεις είναι οι εξής:

«Μαζί σου έμαθα να είμαι καλύτερος άνθρωπος. Ξύπνησες μέσα μου όμορφα συναισθήματα, λυπάμαι όμως που ένας λάθος με έκανε να φερθώ άδικα σε σένα..» ή «Βγήκα μόνος από τα ρούχα μου και πλήγωσα εσένα που με έντυνες καθημερινά..»

Τα παραπάνω δυο αποτελούν ένα παράδειγμα πως όταν θα ζητάς συγγνώμη δε θα πρέπει να συμπεριλάβεις λέξεις όπως «νομίζω, ίσως, αναρωτιόμουν» καθώς δείχνουν ότι δεν είσαι σίγουρος. Εάν όμως ευαισθητοποιηθείς ο ίδιος και θυμίσεις στον εαυτό σου αλλά και στο ταίρι σου πως είναι η κατανόηση της πραγματικότητας τότε ναι, δείχνεις σιγουριά. Το μόνο που έχεις να κανείς είναι να το εννοείς, να σε συγχωρέσεις, να καταλάβεις και να το δείξεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι σαν να μην έβγαλες ποτέ το κεντρί από την πληγή.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!