Το πρωινό ξύπνημα κάνει καλό στον οργανισμό. Το πολύ πρωινό ξύπνημα γύρω στις 05:00 το πρωί είναι και πιο δημιουργικό, όμως. Αν έχεις βάλει κάποιον στόχο τον οποίο θέλεις να θέσεις σε εφαρμογή αλλά δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις, ή πιστεύεις ότι δεν αφιερώνεις αρκετό χρόνο στις καλλιτεχνικές σου εργασίες κι όμως θέλεις να το κανείς, γιατί είναι πραγματικά αυτό που αγαπάς, μάλλον πρέπει να δεις αλλιώς το πολύ πρωινό ξύπνημα.
Το ν’ αρχίζεις τη μέρα σου σ’ ένα τοπίο απόλυτης ησυχίας καθώς ο ήλιος ανά πάσα ώρα και στιγμή θα κάνει την εμφάνισή του, είναι μια φυσική πηγή γαλήνης. Όπως επίσης όμορφο είναι να στέκεσαι στο παράθυρο του γραφείου σου και να παρατηρείς ότι πώς την ώρα που εσύ δημιουργείς, ο κόσμος ονειρεύεται, λίγο πριν αδράξει τη μέρα. Κάπου εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην πιο σωστή ώρα- εκείνη της φαντασίας.
Το πολύ πρωινό ξύπνημα βοηθάει πολύ την αναλυτική σκέψη. Ο νους είναι 43% πιο έτοιμος να σκεφτεί και να επεξεργαστεί καταστάσεις τις οποίες εάν τον έβαζες να τις μαγειρέψει κάπου το μεσημέρι στις 14:00, θα δυσκολευόταν πολύ περισσότερο. Μια νέα μέρα, μια νέα σελίδα, καθαρό μυαλό. Δεν έχει συμβεί τίποτα κατά τη διάρκεια της μέρας που θα σ’ ανησυχήσει, θα σε θυμώσει ή θα σε κάνει να ταξιδεύεις με τη σκέψη σου δεξιά κι αριστερά, καθώς μόλις ξύπνησες και συγκεντρώνεσαι μέσα στη γυάλινη φούσκα σου.
Αφού αναφέραμε λίγα πράγματα σχετικά με την υποδομή που σου δίνει το πρωινό ξύπνημα, πάμε να δούμε τι μας λένε οι καλλιτέχνες/ συγγραφείς που ξυπνούν στις 05:00 το πρωί.
Τα θετικά της ώρας των 05:00 π.μ. μας αναλύουν πετυχημένοι συγγραφείς μέσα από την εμπειρία τους κι εμείς παίρνουμε μολύβι και χαρτί και σημειώνουμε:
«Μια καλή μέρα γραφής ξεκινά στις 4 το πρωί. Μέχρι τις 11 π.μ. ο υπόλοιπος κόσμος είναι πλήρως ξύπνιος κι έτσι η μέρα πηγαίνει προς τα κάτω από εκεί. Δε με ενδιαφέρει αν θα γράψω στο γραφείο μου, στο λάπτοπ μου ή κάπου αλλού, όμως για να είσαι αποδοτικός πρέπει να έχεις απόλυτη ησυχία, να είσαι μόνος, σε ουδέτερο φυσικό φως, με συνοδεία μιας μικρής λάμπας γραφείου σε θερμή απόχρωση. Εντάξει, ίσως αυτό να είναι λιγάκι περίεργο.» (Wsb, Writing routines)
-Daniel Gilbert, καθηγητής Ψυχολογίας του Χάρβαρντ, αναλυτής στο πανεπιστήμιο της Virginia και συγγραφέας, μεταξύ άλλων, του “Stumbling on Happiness”, ενός μπεστ σέλερ των New York Times που έχει μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες παγκοσμίως.
«Γράφω στη μελέτη μου στο σπίτι μου στη Μπελγκράβια στο Λονδίνο, ξεκινώντας πολύ νωρίς το πρωί, συνήθως γύρω στις 4.30 π.μ., ντυμένος με τις πιτζάμες, τη ρόμπα και τις παντόφλες μου. Μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν μπορεί να σε διακόψει για πέντε ώρες, οπότε μπορείς να βγάλεις τεράστιο όγκο δουλειάς. (Έβγαζα κατά μέσο όρο 5.500 λέξεις την ημέρα για 100 ημέρες, γράφοντας το Churchill: Walking with Destiny» (Writing routine)
–Andrew Roberts, βραβευμένος ιστορικός, δημοσιογράφος, καθηγητής στο King’s College London και συγγραφέας πολλών ιστορικών βιβλίων για την καριέρα μεγάλων ιστορικών προσώπων, μεταξύ άλλων του Τσόρτσιλ και του Ναπολέοντος.
«Γενικά αρχίζω να γράφω κάποια στιγμή μεταξύ 5:30 π.μ. και 6 π.μ. Έχω διαπιστώσει ότι είμαι πιο παραγωγικός αν ξεκινήσω νωρίς. Αυτό μου επιτρέπει να παραμένω συνεπής, ακόμα κι αν έχω μια συνάντηση στις 9 π.μ. ή ένα μάθημα να διδάξω αργότερα μέσα στην ημέρα. Καταφέρνω πάντα να γράφω. Και ξέρω ότι είναι ώρα να σταματήσω, όταν αρχίσω να σκέφτομαι όλα τ’ άλλα εκτός από το κομμάτι που δουλεύω. Σε γενικές γραμμές, είμαι σε θέση να διατηρήσω αυτή τη ρουτίνα. Αν δε γράφω νωρίς το πρωί, νιώθω αναστατωμένος κατά τη διάρκεια της ημέρας, οπότε προσπαθώ να μην ξεφεύγω από το πρόγραμμα, ακόμα κι όταν δεν έχω όρεξη να γράψω». (Writing routines)
–Keisha N. Blain, βραβευμένη ιστορικός και συγγραφέας, καθηγήτρια ιστορία στο University of Pittsburgh και πρώην πρόεδρος για την Αφροαμερικανική κοινότητα ιστορικών κι ανθρώπων της τέχνης από το 2017 ως το 2021.
«Όταν είμαι σε κατάσταση συγγραφής για ένα μυθιστόρημα, σηκώνομαι στις 4:00 π.μ. και δουλεύω για πέντε έως έξι ώρες. Το απόγευμα τρέχω για 10 χιλιόμετρα ή κολυμπάω για 1500 μέτρα (ή κάνω και τα δύο), μετά διαβάζω λίγο κι ακούω μουσική. Πάω για ύπνο στις 9:00 μ.μ. Τηρώ αυτή τη ρουτίνα κάθε μέρα χωρίς διαφοροποιήσεις. Η ίδια η επανάληψη είναι σημαντική όταν γράφεις. (LIFO) Οριοθετώ τον εαυτό μου για να φτάσω σε μια βαθύτερη κατάσταση του μυαλού».
–Haruki Murakami, από τους μεγαλύτερους εν ζωή μυθιστοριογράφους της Ιαπωνίας.
«Τείνω να ξυπνάω πολύ νωρίς. Πολύ νωρίς. Τέσσερις είναι στάνταρ. Το πρωί μου ξεκινά με την προσπάθεια να μη σηκωθώ πριν ανατείλει ο ήλιος. Αλλά όταν το κάνω, είναι επειδή το κεφάλι μου είναι πολύ γεμάτο λέξεις και πρέπει απλώς να φτάσω στο γραφείο μου και ν’ αρχίσω να τις ρίχνω σ’ ένα αρχείο. Ξυπνάω πάντα με φράσεις να ξεχύνονται στο κεφάλι μου. Έτσι, το να φτάσω στο γραφείο μου κάθε μέρα μου φαίνεται σαν μια μακρά έκτακτη ανάγκη. Οι άνθρωποι συχνά ρωτούν πώς πειθαρχώ τον εαυτό μου να γράφει. Δεν μπορώ να καταλαβαίνω την ερώτηση. Για μένα, η πειθαρχία χρειάζεται στο να κλείνω τον υπολογιστή και ν’ αφήνω το γραφείο μου για να κάνω κάτι άλλο». (Writers Write)
–Barbara Kingsolver, Αμερικανίδα νουβελίστας, ποιήτρια κι αρθρογράφος με πτυχίο στη Βιολογία. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την επιστημονική φαντασία, με bestsheller το Unsheltered.
Το πρωινό ξύπνημα λοιπόν, είναι δημιουργία, γαλήνη για τον ίδιο τον οργανισμό, ένα βήμα πιο κοντά στη γνωριμία με τον ίδιο μας τον εαυτό. Μια αρχή της μέρας, όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται κι εσύ εμπνέεσαι. «Ξυπνάω πολύ πρωί» θα πει, δουλειά, θέληση και πραγματοποίηση ονείρων.
Συντάκτης: Σταματία Μάστορα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
