Η αδιαφορία στον έρωτα, για να πετύχει, θέλει τρόπο κι όχι κόπο. Δε διαφέρει από την κοινή αδιαφορία που όλοι γνωρίζουμε, διαφέρει όμως στον τρόπο διαχείρισής της. Αδιαφορία λοιπόν, ή κοινώς έλλειψη ενδιαφέροντος για κάτι ή κάποιον. Είναι ένα συχνό φαινόμενο και μια σημαντική απόφαση αυτού που θέλει είτε να δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα, είτε να τραβήξει την προσοχή, είτε να κάνει την αρχή για να ξεπεράσει μια κατάσταση που δεν έχει λήξει μέσα του, μα επιθυμεί να λήξει. Άλλωστε, η λογική λέει πως αν κάτι μας έχει πληγώσει μια φορά προσπαθούμε να το ξεχάσουμε. Σωστά;
Υπάρχουν φορές όμως, που δεν καταφέρνει να σβηστεί από τις μνήμες μας αυτό το κάτι, επομένως έρχεται ξανά και ξανά στην επιφάνεια για να μάς σκάσει στα μούτρα. Σήμερα μιλάμε όμως για τις φορές που ο πράττων την αδιαφορία, προσπαθεί με τη συμπεριφορά του να κινήσει τα νήματα και να κάνει όσο πιο πολλή φασαρία μπορεί, για να ακουστεί ή και να φέρει κοντά του αυτόν που επίσης κατά τον ίδιο αδιαφορεί. Κάτι σαν καθρέφτης δηλαδή.
Είναι η αδιαφορία ονόματι δίχτυ, που ρίχνει ένας ερωτευμένος για να πιάσει τον έρωτά του, με σκοπό να τον κάνει να τρέχει από πίσω του, ή θέτοντάς το πιο κομψά, με σκοπό να αναθερμάνει το ενδιαφέρον που ίσως να κοιμάται ύπνο βαθύ. Ουσιαστικά αδιαφορεί κάποιος, κατ’ εικόνα για να πάρει το ενδιαφέρον καθ’ ομοίωση. Η οποία βέβαια τακτική, για να πετύχει, θέλει τρόπο και κυρίως, στιλ. Διαφορετικά καταλήγεις είτε να φαίνεσαι ξινός κι απόμακρος, είτε να φας τα μούτρα σου ανακαλώντας ο ίδιος τη στρατηγική σου, προδίδοντας και την ύπαρξή της.
Αδιαφορώ θα πει, να μη σε νοιάζει τι έκανε ο άλλος και γιατί, να μη ρωτάς και να το παίζεις και κουλ, να μην κάνεις τη μια μέρα τα γλυκά μάτια και την επόμενη να εξαφανίζεσαι. Να μένεις σταθερά απών, ψυχρός, να ξεκαθαρίζεις με κάθε ευκαιρία πως έχεις ζωή γεμάτη και το άτομο αυτό περισσεύει. Ότι κάνεις χώρο για να μπει, δε γεμίζει κάποιο κενό. Αδιαφορώ θα πει, να μη με νοιάζει τι είπε, πού βγήκε, τι ώρα γύρισε. Κι αυτό μπορεί να μεταφραστεί μην κοιτώντας ένα στόρι, μην απαντώντας ένα μήνυμα, μην πηγαίνοντας σε μια έξοδο που ξέρεις ότι θα είναι εκεί. Αδιαφορώ θα πει να κλείνω την πόρτα σε εκείνους που χτυπούν με δύναμη για να μπουν. Κι ας καίγομαι να ανοίξω.
Η σωστή συνταγή για την αδιαφορία, όμως, πέρα και πάνω από όλα, έχει το βασικό κρυμμένο της συστατικό. Κι αυτό είναι να έχεις ανοιχτά τα αυτιά σου αλλά να μη σε νοιάζουν αυτά που ακούς, να μη σε επηρεάζουν. Προσπάθησε να βάλεις σε μια σειρά τα συναισθήματά σου, πάρε κι ένα χαρτί εάν θέλεις για να καταγράψεις αυτά που νιώθεις. Γράψε τα ονόματα εκείνων που εκπέμπουν αρνητική ενέργεια στη ζωή σου, εκείνων που θέλεις να έρθουν πιο κοντά, ξεκαθάρισε τι νιώθεις γι’ αυτούς και δήλωσε πρώτα στον εαυτό σου πώς θα είναι η ζωή από εδώ και πέρα μαζί τους. Κι ύστερα, κάνε πράξη και θέσε σε εφαρμογή αυτό που οραματίστηκες, στο βαθμό που περνάει από το χέρι σου. Για τα υπόλοιπα, απλώς αδιαφόρησε. Όχι -και καλά-, μα ουσιαστικά.
Συντάκτης: Σταματία Μάστορα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
