Κάποιες φορές με την πάροδο του χρόνου η σχέση μας με το ταίρι μας γίνεται πιο άνετη κι αρχίζει αυτόματα να υπάρχει μια μεγαλύτερη αίσθηση οικειότητας. Αυτή η οικειότητα μας φέρνει πιο κοντά, ενώ δημιουργεί μια χαλαρότητα στον λόγο μας, επομένως και στον τρόπο που κάνουμε χιούμορ με τον άνθρωπό μας. Αυτή η αμεσότητα βέβαια, μπορεί καμιά φορά να είναι κεκαλυμμένη προσβολή, που έρχεται να πέσει στα μούτρα του άλλου ως -και καλά- χιούμορ. Κι εκεί ζορίζει το πράγμα.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, δεν αναφερόμαστε στα ανέκδοτα τα οποία είναι ήδη γνωστά μεταξύ σας και σε κάποια φάση που αράζετε τα πετάτε και ξεκαρδίζεστε, από κοινού. Εννοούμε εκείνα που έχουν ως πρωταγωνιστή εσένα και κάτι που κουβαλάς μαζί σου- είτε αυτό είναι ένα συναίσθημα, είτε ένα κιλό παραπάνω ή ακόμη και μια τυχαία ακμή λόγω ζέστης. Μιλάμε λοιπόν για το χιούμορ που γίνεται ως προς τον χαρακτήρα και τα χαρακτηριστικά σου, από το ταίρι σου.
Ακόμη και την πρώτη φορά που σου πέταξε μια προσβολή και την πήρες σαν αστείο, δεν ήταν- κι εδώ που τα λέμε ποτέ δε θα γίνει. Δεν είναι χιούμορ, ούτε οικειότητα το να σου κάνει πλάκα για το “πόσο έφαγες μικρό μου γουρουνάκι και πάλι σήμερα”, ούτε το να αστειευτεί για το με πόσ@ έχεις πάει, ούτε σαφώς και το να κρίνει το μυαλό σου επειδή μετά από δέκα ώρες δουλειά πήγες ν’ ανοίξεις την τηλεόραση με το κινητό. Είναι εντελώς διαφορετικό να υπάρχει ένας κώδικας χιούμορ που αφορά τον αυτοσαρκασμό ή και το πείραγμα, αλλά είναι μια άλλη ιστορία να σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, χαζός, χοντρός, λίγος ή ανίκανος.
Υπάρχουν πάνω μας αρκετά όμορφα πράγματα για ν’ αναλύουμε με το ταίρι μας, αρκετά για να γελάμε μαζί τους κι άλλα τόσα για το πειράζουμε. Γελάμε από έρωτα, γελάμε γιατί ο σύντροφός μας σκουντούφλησε κι έριξε τα ποπ-κορν ή έκανε το πιο υπέροχο σαρδάμ. Αν θέλουμε να προσθέσουμε λίγο χιούμορ στην σχέση μας, τότε θα πρέπει να παρατηρήσουμε τι είναι εκείνο που προκύπτει από τη διάθεση να χαλαρώσουμε λίγο με τη ζωή και τι από διάθεση για κριτική και κόμπλεξ. Δηλαδή, ποιο αστείο γίνεται για να διασκεδάσουμε μαζί και να λυθούμε στα γέλια επειδή καταλαβαίνουμε πως έχουμε την ίδια αίσθηση του χιούμορ και πιο μας κάνει να γελάμε ο ένας εις βάρος του άλλου.
Γενικώς το χιούμορ δεν είναι ένα πράγμα. Κρύβει μέσα του υπονοούμενα, κριτική, πικρία, ζήλια, αίσθημα κατωτερότητας, αμηχανία, ανάγκη για αποδοχή, φόβο οικειότητας. Και σίγουρα, το κάθε αστείο έχει και τα όριά του. Ο κάθε άνθρωπος έχει και τα όριά του. Λάθη μπορούν να συμβούν, κάποιος μπορεί να μη γνωρίζει ότι αυτό το σχόλιο μας ενόχλησε, όμως γι’ αυτό είμαστε εμείς εκεί. Θα πρέπει, επίσης, να θυμόμαστε πως είμαστε σε σχέση για να περνάμε καλά. Να μας αγαπάνε και να μας εκτιμάν’ γι’ αυτό που πραγματικά έχουμε, για όλα όσα κουβαλάμε. Είτε αυτό είναι ένα σπυράκι παραπάνω, είτε μια μόλυνση, είτε κάτι τέλος πάντων που δημιουργήθηκε πρόσφατα ή υπήρχε από πάντα, δεν προσφέρεται πάντα για χιούμορ.
Υπάρχουν τόσο όμορφα αστεία για τη φύση, για τις σχέσεις, για τον έρωτα αλλά δεν υπάρχει αστείο που να στοχοποιεί κάτι που τυχαία είμαστε ή δεν είμαστε, κάτι που από επιλογή κάνουμε ή δεν κάνουμε, που επιτρέπεται αν μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Αν σε προσβάλλει δεν είναι ιδέα σου, δεν είσαι υπερβολικός, ούτε κάνεις σαν ντίβα, πρέπει απλώς να κοπεί. Στην τελική, καλό είναι με το χιούμορ μας να γελάνε αυτοί στους οποίους απευθυνόμαστε. Αν γελάμε εμείς κι εκείνοι μας κοιτούν αμήχανα, τότε κάτι κάνουμε πάρα μα πάρα πολύ λάθος.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σταματία Μάστορα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
