«Άσε με, δε σου μιλάω»

Λένε πως, «Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα». Για κάποιους αυτή η φράση περνάει απαρατήρητη, άλλοι πάλι διαφωνούν κάθετα και γι’ άλλους, είναι μια πειστική δικαιολογία για να βγάλουν από τη δύσκολη θέση τους εαυτούς τους απέναντι στο ταίρι τους. Κι αλήθεια, στις σχέσεις του σήμερα ψάχνουμε ακόμα τρόπους για να δικαιολογηθούμε;

Επιχείρηση «κρατάω μούτρα» λοιπόν κι όποιος αντέξει. Δε θεωρείς πως με το να κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις και πίσω από ολόκληρα σχέδια εξόντωσης της ψυχραιμίας του συντρόφου σου, είναι κάπως πασέ αν έχεις ξεπεράσει τα 10 σου χρόνια; Κι έχεις άραγε αναρωτηθεί αν βοηθάς έτσι το θέμα να λυθεί ή αν τελικά απλά μεγαλώνεις το θυμό ανάμεσά σας;

Τι πάει να πει να κρατάω μούτρα στο ταίρι μου; Η φράση αυτή δε βγάζει καν νόημα. Ίσως εκείνος που την έβγαλε το είχε χάσει από τα νεύρα αλλιώς δεν εξηγείται, εκτός κι αν κρατώντας κάπως τα μούτρα μας φαίνεται η δυσαρέσκειά μας. Είναι κινησιολογικό δηλαδή το ζήτημα. Ή μήπως κατάπιες τα λόγια σου γιατί πολύ απλά παίζεις το παιχνίδι της σιωπής; Δε λες κουβέντα ως ότου να έρθει ο σύντροφός σου να σε καλοπιάσει; Δεν τον κοιτάς στα μάτια, είσαι μια κινούμενη μιζέρια κι όταν κάνει την κίνηση να σου μιλήσει γυρνάς την πλάτη σου και το κεφάλι σου προς άλλη κατεύθυνση. Υπέροχη ερμηνεία, σχεδόν αξίζει βραβείο.

Είναι ίσως ένα μέσο επιβολής, ένα παιχνίδι εξουσίας. Σου αρέσει ν’ ανταγωνίζεσαι το ταίρι σου. Να παίζεις διαρκώς έναν ερωτικό αγώνα στον οποίο είσαι νικητής, μα και μοναδικός παίχτης παράλληλα. Μόνο εσύ καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Κι όταν η μπάλα φθάσει στους αντίπαλους, θα θυμώσεις σταματώντας το παιχνίδι μην τυχόν και τύχει αυτή τη φορά να χάσεις. Ποια τ’ αποτελέσματα;

Θυμάμαι, τις παραπάνω συμπεριφορές τις είχα όταν η μητέρα μου δε μου έπαιρνε σοκολάτες στο σούπερ μάρκετ. Και ναι, ίσως η παιδική ηλικία να ζει ακόμα μέσα μας κι αυτό κατά κάποιον τρόπο είναι ωφέλιμο. Είναι όμορφο να αισθάνεσαι νέος, παιδί και να γελάς όπως τότε. Μα εσύ κράτησες το πιο εκνευριστικό χαρακτηριστικό ενός παιδιού και σου φάνηκε καλή ιδέα να το εφαρμόσεις και στα ερωτικά σου. Ιδιοφυές!

Μια τέτοια αντίδραση, χίλια στραβά θα φέρει. Ας ξεκινήσουμε με την έλλειψη της ειλικρίνειας, την οποία ναι μεν, ζητάς να έχει το ταίρι σου, αλλά εσύ δεν ψήνεσαι να τη δώσεις. Πώς θα βγάλει κουβέντα από το στόμα σου αφού δε βγάζεις άχνα; Ύστερα, όλη αυτή η παρωδία -ας τον πούμε τσακωμό-, μπορεί να είναι κι η αφορμή για τη διάλυση της σχέσης, εάν βέβαια κρατάς συχνά αυτή τη στάση. Άσε που ποτέ μα ποτέ δε θα βρεις το δίκιο σου μ’ αυτή τη συμπεριφορά και να έχεις.

Στη ζωή, στον έρωτα, υπάρχουν όρια. Εάν κάτι δε σου αρέσει, σε θυμώνει, σε ξενερώνει, μίλα και πες το ρε άνθρωπε! Ο εγωισμός και το πείσμα, είναι δύο παράγοντες που είτε θα σε πάνε πολύ μακριά, μα μόνο, είτε θα σου δώσουν μια και δε θα καταλάβεις από πού σου ‘ρθε. Πρόσεξες το «μόνος»;

Άρα δες λίγο σε τι αποσκοπείς. Στο κάψιμο της σχέσης μια για πάντα; Ή σ΄ έναν έρωτα που θα σε κάνει να νιώθεις πως ακούγεσαι και σ’ ακούν; Διάλεξε και πάρε κι άσε τα μούτρα για κάποιον άλλον, ίσως για καμιά δεκαριά (και βάλε) χρόνια πίσω.