Ο εγωισμός είναι η πιο χαζή άμυνα

«Εγωιστής», το λέει κι η λέξη, «εγώ». Κάποιος που σκέφτεται μόνο το «εγώ» του, θυμώνει αν πεις κάτι για εκείνον που δεν του αρέσει κι ας έχεις δίκιο, κι ας το ξέρει, εκείνος δε θα το δεχτεί. Θα τσακωθεί μαζί σου, δε θα σου μιλάει κι αυτό εκτός από εβδομάδες και μήνες, μπορεί να κρατήσει και χρόνια ολόκληρα.

Ξέρεις πόσοι έρωτες και φιλίες χάθηκαν μέσα από μια παρεξήγηση εγωισμού; Διότι, ο εγωισμός είναι ένα όπλο δίχως σκανδάλη που σε πυροβολεί χωρίς σταματημό κι αλίμονο αν σε πετύχει. Μπαμ! Σε πέτυχε. Έρωτες μεγάλοι, αλλά και μικροί διαλύθηκαν γιατί μπροστά μπήκε αυτός κι έγινε ο τρίτος στη σχέση.

Μπορεί να μην έχει πρόσωπο, αλλά χρησιμοποιεί το πρόσωπό σου για δικό του. Είναι αιτία εντάσεων, αιτία τσακωμού, αιτία απομάκρυνσης, αιτία για να δώσεις ένα τέλος σε μια σχέση οποιαδήποτε κι οτιδήποτε κι αν είναι αυτή.

Και τελικά, τι είναι χειρότερο; Να είσαι πεισματάρης ή εγωιστής; Τουλάχιστον όταν γίνεσαι πεισματάρης έχεις την επιμονή σου για σύμμαχο ενώ στον εγωισμό είσαι ο εχθρός του ίδιου σου του εαυτού. Χάνεις πολλά, ίσως και να πληγώνεις κάποιον γιατί δε τον ακούς, γιατί πιστεύεις πως είσαι σωστός, κλείνεις τα αφτιά σου κρατώντας τα χέρια σου για ωτοασπίδες, μη αφήνοντας να περάσει τίποτα από εκεί. Βράχος στις απόψεις σου, βράχος στα λόγια σου.

Ξέρω, αγαπάς τον εαυτό σου πιο πολύ απ’ τον καθένα και προσπαθείς να προστατευτείς έτσι, το καταλαβαίνω. Μια στάση άμυνας είναι όλο αυτό, για να σε προστατεύσεις, όμως κλείνεις τον εαυτό σου σε μια γυάλα του «εγώ» και δεν τον αφήνεις να αναπνεύσει, ούτε καν να κολυμπήσει. Μα ξέρεις κάποιον που θέλει να είναι κλεισμένος σε μια γυάλα χωρίς καν να μπορεί να κολυμπήσει, έστω για να πάει στην άλλη γωνία; Οι περισσότεροι θέλουν ένα απέραντο πέλαγος, να κολυμπάνε ελεύθεροι.

Και στο τέλος τι; Θα μείνεις εσύ και το «εσύ» σου; Θα μπορείς να του λες πώς νιώθεις, θα μπορείς να του μιλάς ώρες ατέλειωτες, σίγουρα θα σε ακούσει, μα δε θα σου απαντήσει. Και κάπως έτσι θα καταλάβεις πως είσαι μόνος. Τι λέξη κι αυτή∙ μόνος.

Μοναξιά, μια λέξη που την προκαλούμε εμείς οι ίδιοι καμία φορά. Κάποιοι την αντέχουν, κάποιοι πάλι όχι και πίστεψέ με ο εγωιστής την αντέχει πιο πολύ απ’ όλους κι ας πονάει διπλά. Διότι είναι ευαίσθητος πολύ, αν δεν ήταν δε θα τον ένοιαζε ούτε ο εαυτούλης του, όμως κρατάει τον άσσο καλά κρυμμένο στο μανίκι του.

Κρύβει το συναίσθημα πίσω απ’ το δαχτυλάκι του, δίνοντας μια μούντζα κι ισοπεδώνοντας μέσα σε μία στιγμή ό,τι προσπάθησε να κρύψει. Προσπάθησε όμως. Μα δεν πειράζει, τι νομίζεις, πως τον νοιάζει; Όσο πιο σκατά τα κάνει τόσο πιο πολύ γουστάρει. Ίσως να λέγεται και μαζοχισμός. Τι ίσως, σίγουρα.

Πολύ σε έστησα στον τοίχο, εγωιστάκι μου και σήμερα, αλλά πρέπει να τα ακούς πού και πού. Ίσως αυτές οι λέξεις να σε προβληματίσουν, λιγάκι μοναχά. Μα τι, λέω το πολύ-πολύ θα μου ρίξεις ένα βρίσιμο και θα με αγνοήσεις! Σαν να μην το διάβασες ποτέ, κι ας το διάβασες δυο και τρεις φορές. Κι ας ταυτίστηκες, κι ας είπες: «με βλέπει από κάπου;».