Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για να φλερτάρει κάποιος. Οι πιο συνήθεις κι οι πιο παλιοί, είναι το έντονο κοίταγμα, ή η ανταλλαγή χαμόγελων. Όσο περνούσαν τα χρόνια οι vintage εραστές αντικαταστάθηκαν από τις digital πεσιματικές κι άλλαξε εντελώς το τι θεωρούμε πέσιμο. Κάποτε αντάλλασσαν γράμματα μεταξύ τους κι ο ένας ανέμενε εβδομάδες έως και μήνες για μια απάντηση. Τώρα ο σύγχρονος διεκδικητής δεν μπορεί να περιμένει ούτε λεπτό. Τρελαίνεται στο «διαβάστηκε» κι ηρεμεί στο «γράφει».
Όπως επίσης, η έκφραση των συναισθημάτων μπορούσε να γίνει μέσω μιας σκάλας και μιας καντάδας έξω από το παράθυρο του αγαπημένου σου. Σε σύγκριση με τώρα, που απλά στέλνεις το τραγούδι στο Chat κι αφήνεις το ταίρι σου μόνο του να ταξιδέψει. Ο κόσμος πια δε δίνει ραντεβού σε γωνιές μυστικά λίγο μετά τη δύση του ηλίου αλλά κανονίζει φανερές συναντήσεις σε δημόσια θέα -για παν ενδεχόμενο- μέσω των βιντεοκλήσεων. Και προσοχή, δεν αναφερόμαστε σ’ εκείνους που τους χωρίζει η χιλιομετρική απόσταση, μιλάμε γι’ αυτούς που ενώ έχουν απόσταση 500 μέτρα δεν κάνουν ούτε βήμα προς την πραγματικότητα. Πόσοι είμαστε τελικά εκείνοι που πέσαμε στην παγίδα του online flirting until we fall in love; Και πόσο αληθινό ήταν το συναίσθημα που δημιουργήθηκε μέσα μας, ασχέτως αν εμείς το νιώσαμε σαν έκρηξη;
Καθόλου, μα το επιλέξαμε γιατί μας συνέφερε. Γιατί στο φλερτ του διαδικτύου έχεις τη δυνατότητα να παίζεις μπάλα επί 24 ώρου, σε σύγκριση με το ρεαλιστικό φλερτ που μ’ ένα ταπεινό ραντεβού μπορεί να το λήξετε σε 2-3 ώρες. Όμως, τελικά τον χρόνο που κερδίζουμε, τον αξιοποιούμε όντως; Ο μέσος διεκδικητής- αποστολέας μπορεί να κουβαλάει μαζί του το άτομο που κοζάρει όπου κι αν βρίσκεται και μπορεί να έχει επικοινωνία οποιαδήποτε ώρα και στιγμή. «Ας ξέρουμε πού είναι ο άλλος 24ώρες κι ας απαντάει σε κάθε κουδούνισμα που του κάνω», είναι μια άλλη μετάφραση, κάπως διαφορετική, όσων είπαμε πιο πάνω. Έρωτας ή ψυχαναγκασμός;
Κι όμως συνεχίζεις και προτιμάς να φλερτάρεις από μακριά. Γιατί νομίζεις πως μέσω των εφαρμογών μπορείς να κουμαντάρεις εσένα, τα συναισθήματά σου αλλά και τον άλλον. Στην πραγματικότητα, δεν μπορείς να κουμαντάρεις κανέναν και χάνεις, όχι μόνο τον έλεγχο του εαυτού σου, αλλά και τον συναισθημάτων σου. Σε πιάνει πανικός όταν δε βλέπεις να είναι online που μετατρέπεται σε νεύρα αν είναι online και δε στείλει. Χάνεις χρόνο από τη ζωή σου, περιμένοντας να σου δώσει ο άλλος σήμα ζωής, όταν εκεί έξω σ’ ένα καφέ ή σ’ ένα σινεμά κάποιος ήδη περιμένει να σε γνωρίσει. Δένεσαι με κάποιον που νομίζεις ότι σου ανήκει, γιατί απλώς δίνει στίγμα.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που είναι πραγματικά ευτυχισμένοι γιατί ζουν τη ζωή τους στο έπακρον και δεν κρέμονται από κανένα «διαβάστηκε». Υπάρχουν και σε περιμένουν και τους ονειρεύεσαι χωρίς να το ξέρεις καν, απλώς πρέπει να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη για να τους συναντήσεις. Υπάρχει ο έρωτας με τα χαμόγελα και την προσμονή. Πόσο ακόμη θα ζούμε για ένα «ο χρήστης πληκτρολογεί» χωρίς να στέλνει τίποτα; Αναρωτιέμαι…
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σταματία Μάστορα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
