Παραδέξου το, πως κι εσύ έχεις κάνει μια έφοδο που την ονόμασες έκπληξη. Ξέρεις, εκείνη που κρύβεσαι πίσω από ένα δέντρο και σου πέφτει κάτι στο κεφάλι και ουρλιάζεις αλλά το παίζεις κουλ λέγοντάς του «έκπληξη» έχοντας ένα σχηματισμένο γελοίο χαμόγελο στα χείλη σου. Από την άλλη, εκείνη τη στιγμή που τον παρακαλουθείς στην καφετέρια και πας και κρύβεσαι στο μπαρ και ξεχνάς να γυρίσεις να τον δεις, γιατί μέχρι κι αλκοολικός έγινες για την πάρτη του. Όμως, για να συμβαίνουν τα παραπάνω, σίγουρα θα υπάρχει ένας λόγος ή μια αφορμή.
Όλα ξεκίνησαν με ‘κείνη την τρίτη που μπήκε στη σχέση σας με το όνομα «αμφιβολία». Η οποία σε γέμισε με σκέψεις και σε έκανε να την αισθανθείς. Όμως η αμφιβολία συνήθως δεν προέρχεται μόνο από το ένα άτομο της σχέσης αλλά κι από τους δύο. Δηλαδή, ο ένας δίνει δικαιώματα κι ο άλλος αμφιβάλλει. Καμιά φορά, όμως, το ένα πρόσωπο φθάνει στο σημείο της αμφιβολίας με τη βοήθεια των φίλων του, με τις πράξεις που αντιλαμβάνεται αλλά και με τον τρόπο συμπεριφοράς του συντρόφου του.
Ωστόσο, βρίσκεις τη λύση σου. Αποφασίζεις να τη δεις λίγο Σερλοκ Χολμς και δε σε σταματάει τίποτα. Φοράς, λοιπόν, τα μαύρα σου ρούχα, βάζεις τα μαύρα γυαλιά σου και είσαι έτοιμος να εξερευνήσεις τον τόπο του εγκλήματος, που στην προκειμένη περίπτωση, για σένα, το έγκλημα είναι αυτός. Βέβαια οι συνεργάτες σου οι οποίοι είναι οι φίλοι σου, δε θα μπορούσαν να λείψουν από τη συγκεκριμένη έφοδο.
Οι οποίοι λίγο ή πολύ σε έπεισαν για τον τρόπο της οργάνωσης, του σχεδίου. Σου έδωσαν σημαντικές πληροφορίες για το πώς να μην καρφωθείς, ή πως ότι κι αν δεις θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις ψύχραιμα. Τώρα γελάμε. Ποιος μπορεί να δει το ταίρι του με κάποιον άλλον και να το αντιμετωπίσει ψύχραιμα; Λίγοι. Ίσως και κανείς.
Άλλη μια σημαντική πληροφορία που σου δίνουν είναι ότι σε περίπτωση που σε δει, θα το καλύψεις λέγοντάς του «έκπληξη αγάπη μου, ήξερα πως ήσουν εδώ κι ήθελα να έρθω να σε δω» ή θα το παίξεις ανώτερος λέγοντας «είσαι κι εσύ εδώ;». Σε φάση έκπληκτος, δεν το περίμενες. Από την ντροπή σου όμως, θα έχεις βαρέσει κόκκινο. Αλλά δεν πτοείσαι, σκέφτεσαι και λες «γιατί να με δει;».
Ύστερα σου έρχεται κι η σκέψη, «γιατί να το κάνω;» «γιατί να μην τον εμπιστευτώ» τελικά είναι εκείνος που φταίει ή είσαι εσύ που ακόμη και η αμφιβολία σου αμφιβάλλει; Όσο παραμένεις σιωπηλός τόσο περισσότερο θα μπαίνεις στον πειρασμό της εφόδου, της παρακολούθησης και της οργάνωσης σχεδίου. Διότι μετά την αμφιβολία, έρχεται κι ο φόβος, μετά το φόβο έρχεται η απομάκρυνση, μετά παίρνει σειρά η απομόνωση και τέλος ο χωρισμός. Οπότε πράξε.
Σίγουρα όλοι έχουμε υπάρξει Μάτα-Χάρυ στο παρελθόν (να και η συνονόματη) αλλά η εμπειρία αυτή μας οδήγησε στο τίποτα, με αποτέλεσμα να αισθανθούμε άσχημα που σκεφτήκαμε κάτι τέτοιο για το σύντροφό μας. Είτε μας οδήγησε στην αλήθεια των πραγμάτων και μας προφύλαξε. Όπως και να ‘χει, για να μην καταλήξετε να κλαίτε το μακαρίτη, θα πρέπει να προσέξεις πολύ τον τρόπο.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου