Όσο υπάρχουν χωρισμένοι πάντα κάποιος θα σε νιώθει

Πείτε μας εγωιστές ή και φρέσκο-χωρισμένους πεισματάρηδες εάν θέλετε, αλλά τίποτα δεν είναι το ίδιο όταν δυο φίλοι, δυο γνωστοί ή έστω άνθρωποι του κοντινού μας περιβάλλοντος, χωρίζουν την ίδια περίοδο μ’ εμάς. Το ν’ ακούς πως κάποιος χώρισε, κάποιος που τον γνωρίζεις, τυχαίνει να σε ανακουφίζει εκείνη τη στιγμή. Κι αυτό γιατί το σύμπαν, άθελά του, σου χαρίζει την ιδανική συνθήκη ενσυναίσθησης, χωρίς να αισθάνεσαι μαλάκας γι’ αυτό.

Όπως χαρακτηρίζουν οι ψυχολόγοι «ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος» όποτε τι πιο λυτρωτικό από έναν χωρισμένο να τον περνάει στον ώμο ενός άλλου φρέσκο-χωρισμένου. Όπως και να το κάνεις, υπάρχει μια κοινή σύνδεση. Ένα άνοιγμα καρδιάς που συνδέεται αυτομάτως με την καρδιά του άλλου ατόμου.

Έπειτα, ακολουθεί κι η κατανόηση που δε χρειάζεται να ζητήσεις. Κατανόηση από όλους και για όλα, όπως οι ερωτήσεις από την οικογένειά μας, οι αναφορές στο θέμα, η ανάγκη μας να μην είμαστε καλά, να μην έχουμε διάθεση για κουβέντα ή για εξόδους, οι σιωπές ή η πολυλογία μας- πράγματα που ένας συγχωρισμένος κατανοεί και πράττει μαζί μας. Εκεί που κανένας δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς σε πονάει, πόσο κουραστικό είναι για σένα αυτό το βάρος που κουβαλάς κι η δυσκολία σου να επανέλθεις, εμφανίζεται εκεί ένας χωρισμένος φίλος ή γνωστός σου και το κάνει να μοιάζει αυτόματα πιο ελαφρύ, γιατί έχεις επιτέλους κάποιον που μπορεί να σε νιώσει δίχως να σε κουράσει με λόγια, εικασίες κι υποτιθέμενες συμβουλές του τύπου «ξέχνα το, πάμε τώρα παρακάτω».

Ο συγχωρισμένος ούτε θα σε ρωτήσει, ούτε θα θελήσει ν’ απαντήσει σε δικές σου ερωτήσεις· ένα «χώρισα» αρκεί για να σας συνδέσει. Συναισθηματικά, υπάρχει ένα λεπτό νήμα που μπορεί να σας αγγίξει και τους δυο, φέρνοντάς σας πιο κοντά. Η αίσθηση της απουσίας, η αποδοχή του τέλους, το συναίσθημα της απογοήτευσης, η ανάγκη για αδράνεια ή για επαναπροσδιορισμό. Συντονίζεστε σε μια κατάσταση νου που αν δεν είσαι χωρισμένος, όσο κι αν θες να καταλάβεις, κι αν την έχεις ζήσει, δεν μπορείς να την αντιληφθείς τη στιγμή που συμβαίνει. Βλέπεις, το μυαλό θέλει να παίξει ακόμη και στις πιο ευάλωτες στιγμές σου. Εκείνη τη στιγμή, πάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη, μόνο ένας χωρισμένος μπορεί να σ’ αισθανθεί. Και τι πιο ανακουφιστικό αν αυτόν τον χωρισμένο τον γνωρίζεις.

Αν κι ανακουφισμένος, βέβαια, που κάποιος άλλος έχει πρόσφατα χωρίσει, τίποτα δεν μπορεί ν’ αναπληρώσει το δικό σου κενό και τη δίκη σου συναισθηματική απώλεια. Αυτό που συμβαίνει είναι πως χαίρεσαι που δε θα το περάσεις μόνος σου. Είναι σαν να βρίσκεις την αγέλη σου, μια αγέλη για δύο. Οπότε τελικά, αισθάνεσαι λιγότερο εκτεθειμένος. Είναι μια καλή ευκαιρία ν’ ανταλλάξετε εμπειρίες με το χωρισμένο άτομο, να δείξετε αλληλεγγύη ο ένας στον άλλον, να περάσετε χρόνο ανακαλύπτοντας νέα πράγματα για τους εαυτούς σας, διασκεδάζοντας λίγο με την κατάσταση. Άλλωστε αυτός δεν είναι ένας αρκετά σημαντικός λόγος ανακούφισης;

Στην πραγματικότητα, βέβαια, το κενό δεν καλύπτεται, διότι την τρύπα που έχει δημιουργηθεί στη ζωή σου, είναι αδύνατον να στην καλύψουν άλλοι άνθρωποι, αν δε θελήσεις να κάνεις εσύ την αλλαγή από μέσα σου. Αν δεν την καταπολεμήσεις όπως της αρμόζει. Με υπομονή, εστιάζοντας στην επόμενη μέρα. Μέχρι τότε όμως, μέχρι να θελήσεις να κάνεις την στροφή αυτή, είναι καλό να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος σου. Κι όσο υπάρχουν χωρισμένοι, πάντα κάποιος θα σε νιώθει. Άρα, μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!