Όταν ο άλλος σου επιτρέπει να τον μάθεις ενδιαφέρεται

Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Όταν κάποιος σε θέλει σου το δείχνει. Όταν πάλι δε σε θέλει, το βλέπεις μέσα απ’ τις «μη» πράξεις του, αλλά και απ’ τα λεγόμενά του.

Ας εστιάσουμε, όμως, στο ότι όταν σε θέλει, σου το δείχνει με κάθε ευκαιρία. Καμιά φορά με λεγόμενα του τύπου: «Πεθαίνω για σένα», «Σε θέλω, είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί σου, πώς αλλιώς να στο πω». Καμιά φορά όμως, εξαιτίας διάφορων συνθηκών οι άνθρωποι προτιμούν να είναι κλειστοί ως χαρακτήρες.

Δεν είναι κακό να κρατάς πράγματα για τον εαυτό σου ή να μην μπορείς να εμπιστευθείς εύκολα. Είναι λογικό πως ακόμη κι εμείς οι ίδιοι είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί απ’ όσο οι άλλοι είναι μαζί μας. Δεν μπορούμε ν’ ανοιχτούμε μέσα στην πρώτη μέρα, ούτε στην πρώτη βδομάδα. Η εμπιστοσύνη χτίζεται με αργούς ρυθμούς και διαρκεί. Καμιά φορά πολύ, καμιά φορά λίγο.

Οι φόβοι του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος μας ακολουθούν και στην πορεία του σήμερα. Δηλαδή, κάποια τραύματα, όπως ένας χωρισμός, μια απάτη, μια αδικοχαμένη εμπιστοσύνη, μια φιλία με άδοξο τέλος, οικογενειακά. Η χαμένη αυτοπεποίθηση μας οδηγεί στο φόβο και στην απομόνωση.

Σ’ αυτούς τους ανθρώπους αξίζει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία, διότι οι πιο μικρές τους πράξεις, αν τις προσέξουμε καλά, βλέπουμε πόσο μεγάλες είναι στην πραγματικότητα. Πρέπει να έχουμε υπομονή και θέληση να δούμε όλα εκείνα που προσπαθεί κάποιος να μας δείξει.

Όταν κάποιος, λοιπόν, ξεκινάει σιγά-σιγά να σου ανοίγεται λέγοντάς σου πράγματα για το παρελθόν του, για τα όνειρά του, για το παρόν του, σου δείχνει πως μοιράζεται πράγματα μαζί σου. Είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεται στοιχεία της ζωής του μαζί σου και να σε κάνει να αισθάνεσαι κομμάτι της. Δείχνοντάς σου πως τρέφει ένα ενδιαφέρον είναι σαν να σου ανοίγει ένα παράθυρο στην καλά κλειδωμένη ψυχή του.

Σου δίνει θάρρος και συνεχίζει να σε πλησιάζει κάνοντας την επόμενη κίνηση, η οποία είναι να σε κάνει να γελάς, να γελάς εσύ, να γελάτε μαζί κι ενώ εσύ δεν το βλέπεις, το βλέπουν τα χείλη σου.

Επιλέγει να κινηθεί με στρατηγική, να συλλέξει, δηλαδή, πληροφορίες από εσένα, να δει τα δικά σου «θέλω»  αν ισορροπούν με τα δικά του κι έτσι να συνεχίσει την έρευνά του με το στιλ της κρυφής ανάκρισης. Μόνο απ’ αυτό καταλαβαίνεις το μυστικό του ενδιαφέρον, που πλέον μόνο κρυφό δεν είναι.

Μπορεί να μη σου στέλνει μηνύματα απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, όμως όταν σου στέλνει κάτι, σου δείχνει το ενδιαφέρον του και πως η σκέψη του είναι εκεί μαζί σου κι ας βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά. Το μήνυμά του σε κάνει να τον αισθάνεσαι σ’ όλον το χώρο.

Μεγάλο ρόλο επίσης παίζει το να εκτιμάς και τη δική του επιμονή να προσπαθεί να σε κάνει δικό του κομμάτι κόντρα στη λογική σου και δίνοντάς σου την ευκαιρία να μπορείς να μπεις κι εσύ μέσα στο δικό του μυαλό.

Εκείνοι οι άνθρωποι, λοιπόν, που είναι κλειστοί συνήθως είναι και πιο πιστοί, διότι δεν εμπιστεύονται εύκολα όποιον κι όποιον, με αποτέλεσμα να υπάρχει κι ένα καλό· να είσαι ο μοναδικός που βρίσκεται μέσα στη σκέψη τους. Κρύβουν μια δύναμη, την οποία αν ερωτευτούν την χάνουν τελείως.

Εσύ είσαι έτοιμος να ρισκάρεις την υπομονή και το πείσμα σου για έναν άνθρωπο που προτιμά ν’ ανοίγεται σιγά-σιγά;

Πίστεψέ με, το αργό και γενικά το μακροχρόνιο, είναι πάντα καλύτερο απ’ το «με τη μία». Μπορεί και να βαρεθείς με την πρώτη. Αν, όμως, δεν τα δεις όλα απ’ την αρχή και πάει αργά το πράγμα, έχεις πάντα περιέργεια για τη συνέχεια. Μη μείνεις με την περιέργεια, προσπάθησε να κάνεις τη γνώση, στο σωστό χρόνο, δική σου.