Ουπς, λάθος παραλήπτης!

Μία απ’ τις πιο ξενερωτικές στιγμές μας είναι σίγουρα εκείνη όπου ο νους μας ταξιδεύει σε ανεξερεύνητα καλοκαιρινά (είτε χειμερινά) μέρη, σε έναν κόσμο χαράς και φαντασίας, και πρέπει ξαφνικά να επανέλθει στην πραγματικότητα, με ένα απότομο τράνταγμα, που μας θυμίζει πού βρισκόμαστε.

Με απλά λόγια. Θες να στείλεις στο κολλητάρι σου και να του πεις με κάθε λεπτομέρεια για το (εν δυνάμει) ταίρι σου. Ότι σου έστειλε, ότι σε κοίταξε ή ακόμη κι ότι σε αγνόησε. Κι εκεί που πας να στείλεις το τι έγινε περιληπτικά στο φιλαράκι σου, πατώντας το “enter”, αντιλαμβάνεσαι πως μπέρδεψες τις συνομιλίες κι έστειλες, τελικά, στο πρόσωπο. Ε, εδώ είναι που ταιριάζει τέλεια η φράση: «Να ανοίξει η γη και να μας καταπιεί».

Ξέρω, έχεις άλλοθι. Από τον ενθουσιασμό σου ή, αντίστοιχα, τα νεύρα σου μπέρδεψες τις συνομιλίες. Λογικό, εδώ που τα λέμε, η φωτογραφία του κολλητού μας στο τσατ είναι τόσο όμοια με τη σέξι φωτογραφία του αμόρε. Και το Μαρία με το Γιάννης μοιάζουν πάρα πολύ άμα τα δεις γραμμένα. Όχι, ε;

Άσ’ το, φιλαράκι, τίποτα δε μας σώζει σε αυτές τις καταστάσεις. Η ντροπή μας μάς κάνει πιο κόκκινους κι από πασχαλινά αβγά. Ο ιδρώτας μας φθάνει μέχρι τις πατούσες και τα μάτια μας δε σηκώνονται καθόλου να δουν για τυχόν απάντηση. Μένουν εκεί, καρφωμένα στο πάτωμα, περιμένοντας για ένα θαύμα.

Μην αγχώνεσαι, δεν είσαι μόνος, σε όλους (λογικά) έχει συμβεί. Εμένα κάποτε παραλήπτης μου, αντί για το γκομενάκι, ήταν η θεία μου. Και ξέρεις πώς είναι να μπλέκεις με τα σόγια. Από το ένα μάτι μπαίνει κι απ’ το στόμα βγαίνει. Σε χρόνο dt είχε καταφέρει να το πει σε όλο το χωριό, συν την οικογένεια. Μέχρι κι ο προπάππους μου, ο κουφός, το έμαθε. Και άντε να γλυτώσεις μετά απ’ τις μπηχτές.

Εντάξει. Τυχαίνουν κι αυτά. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Απλά στον δικό μας πλανήτη έπεσαν δυο-τρεις μετεωρίτες και πάμε για ολική καταστροφή. Θα επιβιώσουμε. Μην απογοητευόμαστε.

Παίρνουμε, λοιπόν, μια βαθιά ανάσα και στέλνουμε καπάκι στο αμόρε μια κάποια εξήγηση της κατάστασης. Τι να πούμε που κάνουμε κανονικότατη αναμετάδοση των συνομιλιών μας στην παρέα; «Με συγχωρείς, πατήθηκε το ποντίκι μόνο του κι αντέγραψε το μήνυμά σου»; Άντε να μας πιστέψει μετά.

Το ίντερνετ φταίει. Αυτή η τεχνολογία και τα social media μας την ‘καναν τη ζημιά. Παλιά ρεζιλευόμασταν με την παρέα μπροστά σε κόσμο, λέγαμε κάτι για κάποιον και ξαφνικά έσκαγε μπροστά μας, μπορεί να μην έπαιρνε καν πρέφα τίποτα, αλλά και να καταλάβαινε, δεν είχε αποδείξεις, κάπως τα μπαλώναμε και σχετικά εύκολα ξεχνιόταν.

Κι άμα σε πάρει η μπάλα, τα πράγματα μπορούν συνεχώς να γίνονται όλο και χειρότερα. Ακόμη πιο εξευτελιστική, λοιπόν, εκείνη η στιγμή όπου έχεις ήδη μπερδέψει τους παραλήπτες κι έχεις πει λόγια που δε θα ‘πρεπε πεις εκεί που δε θα ‘πρεπε να ξέρουν, κι αντί να το σώσεις, μες στην ταραχή σου, εξακολουθείς να στέλνεις με μανία κοιτώντας μόνο το πληκτρολόγιο κι όχι τη συνομιλία: «SOS του/της έκανα copy-paste τη συνομιλία μας. Βρες κάτι να πω. Πω πω ντροπή!» Και συνεχίζεις να στέλνεις σαν να έχουν πάρει τα δάχτυλά σου φωτιά από ενοχή, στον λάθος όμως παραλήπτη. Για δεύτερη φορά.

Εκεί που πας να το φτιάξεις, το αποτελειώνεις μια και καλή. Γελάς νευρικά και προσπαθείς να βρεις την καλύτερη, την πιο πειστική κι έξυπνη δικαιολογία. Αν δεν πας για όσκαρ σεναρίου, τι να βρεις να πεις και να μη σε περάσουν για τρελό; Το ρίχνεις στο χιουμοράκι και την τσαχπινιά, προσπαθείς ν’ αλλάξεις θέμα και προσεύχεσαι να μη σου ρίξει πανηγυρικό άκυρο.

Μην το προσπαθείς πολύ, ο παραλήπτης σου θα καταλάβει στο λεπτό τι παίχτηκε. Το πιθανότερο πως κι αυτός κάποτε θα την πάτησε. Γιατί, εδώ που τα λέμε, ποιος δε μοιράζεται συνομιλίες με τους φίλους του, ειδικά τον πρώτο καιρό του φλερτ που οι εξελίξεις πέφτουν βροχή;

Να ευχαριστούμε πια εκείνους που ξημεροβραδιάζονται φτιάχνοντας εφαρμογές για να διορθώνουν τις δικές μας γκάφες. Δίνοντας πλέον στις περισσότερες πλατφόρμες τη δυνατότητα να μπορείς να διαγράφεις κάποιο μήνυμά σου απ’ τη συνομιλία σας πριν προλάβει να το διαβάσει ο άλλος. Μάλλον αυτοί θα την έχουν πατήσει χειρότερα από ‘μάς.