Οικογένεια· ένας θεσμός πολύ δυνατός όπου μέσα του κρύβονται πολλά συναισθήματα, χαρακτήρες ανεξαρτήτως ηλικίας που τους ενώνει μια συγγένεια κι εκτός αυτής, μια σύνδεση. «Οι δικοί μας» κοντινοί άνθρωποι που κατά κανόνα θα παραμείνουν για πάντα συνδεδεμένοι μαζί μας ανεξαρτήτως χώρας, χρονολογίας, εποχής. Οικογένεια θα πει να βρίσκεται ο ένας δίπλα στον άλλον, να υπάρχει αλληλεγγύη, αγάπη δίχως υπερβολές. Κι εάν πάλι κάποια στιγμή υπάρξει υπερβολή ή αν αυτή η υπερβολή αρχίζει και χτυπάει την πόρτα μας κάθε μέρα, πώς κοντρολάρεται;

Το όριο φημολογείται ότι πιο εύκολα ξεφεύγει όταν υπάρχει οικειότητα, χωρίς αυτό να είναι άλλοθι για να συμβεί. Είτε αυτό είναι μια κρίση άγχους, είτε υπερβολικό ενδιαφέρον για ένα άτομο που αγαπάμε, μπορούν να φτάσουν στην επιβολή μιας άποψης ή την παρέμβαση, επειδή θεωρούμε πως έτσι το προστατεύουμε. Κι η συγγένεια έχει την τάση να γίνεται παρεμβατική στο όνομα της αγάπης και της καλής πρόθεσης, σε σημείο που κάνει κακό.

Φυσικά και δεν είναι ρεαλιστικό ν’ αποφασίζει ο οποιοσδήποτε για σένα. Δεν έχει σημασία εάν είναι ο γονιός σου, ο αδερφός σου ή οι παππούδες σου. Η ζωή σου, σού ανήκει δικαιωματικά καθώς εσύ ο ίδιος την κέρδισες με το πέρασμα του χρόνου. Άλλωστε πώς γίνεται να γνωρίζει ο πατέρας ή η μητέρα σου εάν αυτό το κάτι που επέλεξες δεν είναι για σένα, όταν εσύ ο ίδιος τρελαίνεσαι από χαρά στην ιδέα της πραγματοποίησής του;

Κι εδώ έρχεται η στιγμή που θα πρέπει ν’ αποφασίσεις, αν μπορείς να κόψεις τον ομφάλιο λώρο που δυσκολεύει την ανεξαρτησία σου κι αν τα φτερά της οικογένειας αρχίζουν κι είναι εξαιρετικά βαριά και πυκνά για να είσαι από κάτω τους. Κι αν αποφασίσεις να κάνεις το βήμα αυτό, θα πρέπει να μάθεις να τα πηγαίνεις καλά με τις πιο απλές και καθημερινές λέξεις που έχει η γλώσσα μας. Μια από αυτές τις πιο σημαντικές είναι το ιστορικό μας «όχι».

Δηλαδή, εάν πεις «όχι» στον αδερφό σου επειδή ήθελε μια χάρη, σημαίνει ότι δεν τον αγαπάς;

Αν πεις στην μητέρα σου όχι επειδή δε θέλεις να φας το φαγητό που μαγείρεψε- επειδή δοκίμασες σήμερα ένα μπέργκερ αντί για γεμιστά και ξετρελάθηκες- σημαίνει ότι δε θα ξαναφάς ποτέ από τα χέρια της;

Εάν οι θείοι σου επιμένουν να τους πεις για τα ερωτικά σου κι εσύ δείχνεις άρνηση -για χιλιοστή φορά- είναι σωστό να υποκύψεις από πίεση;

Αν πάλι ο πατέρας σου θεωρείται σωστό να εκφέρει γνώμη στο ταίρι σου για ένα θέμα προσωπικό σας -επειδή πιστεύει πως έχει τον ηγετικό ρόλο- πρέπει να το κάνει επειδή έτσι θέλει;

Χρειάζεται λοιπόν να βάλουμε όρια! Να μην προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας για να ενταχθούμε σε κάτι, να είμαστε αυτοί που είμαστε, άλλωστε οικογένεια δεν είμαστε; Δε θα χαθεί η συγγένεια βάζοντας και κανένα όριο, ούτε καν νομικά δεν μπορεί να γίνει εύκολα «το αίμα νερό» όπως έλεγαν κι οι παλιοί. Όποτε γιατί να πιέζεις τον εαυτό σου και να φοβάσαι να μιλήσεις ξεκάθαρα στην ίδια σου την οικογένεια;

Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο όμορφα και γαλήνια θα ήταν τα πράγματα εάν εσύ δεν ανακατευόσουν στα κληρονομικά που αφορούν έναν από τους γονείς σου; Ή εάν δεν τσακωνόσουν κάθε φορά μετά από οικογενειακό τραπέζι με τον σύντροφό σου επειδή κάποιος θείος ήταν εριστικός μ’ εσάς; Έχεις πραγματικά σκεφτεί πόση αγάπη κι εμπιστοσύνη θα δημιουργούνταν αν υπήρχε λίγος προσωπικός χώρος ανάμεσα στις οικογένειες;

Πόσο πιο σίγουρο θα νιώθει το παιδί όταν δε θα έχει ν’ αποδείξει σε κανέναν με ταγμένες υποσχέσεις κάτι, παρά μόνο στον εαυτό του; Πόσο θα βοηθούσε ο προβληματισμός, ν’ αρχίσει να επεξεργάζεται τα προβλήματα δίχως να έρχονται ανακατεμένες απαντήσεις; Και πόσο πιο ξεκάθαρα θα ήταν τα πράγματα εάν δε δίναμε το 100% στους άλλους, αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό;

Η οικογένεια λοιπόν θέλει προσπάθεια και κάνα βήμα πίσω, από όλα τα μέλη της. Θέλει αγάπη, εμπιστοσύνη και κατανόηση, για μια σχέση δίχως διαμάχες. Να δέχεσαι τα όχι, ν’ απαντάς με όχι, όχι όμως εγωιστικά αλλά επειδή δε θέλεις να κανείς κάτι με το ζόρι. Και να θυμάσαι, το πρώτο μόνο έρχεται δύσκολα. Τα υπόλοιπα θα κυλάνε σαν νεράκι.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Σταματία Μάστορα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου