Πόση ελευθερία χωράει σε μια σχέση;

Πόσο ελεύθεροι είμαστε πραγματικά μέσα στη σχέση μας; Μήπως με τη στάση που κρατάμε δε χαιρόμαστε αυτό που έχει να μας προσφέρει;

Πολλές φορές κοντράρουμε είτε επιδεικτικά είτε άθελά μας το σύντροφό μας για τις πράξεις του, τις συνήθειες ή και τα λεγόμενά του. Συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τον ίδιο και βρισκόμαστε μονίμως σε μια μάχη που άλλες φορές εξωτερικεύεται ενώ άλλες μένει στο μυαλό μας και μας βασανίζει. Το κάνουμε αυθόρμητα κυρίως αφού οι δικαιολογίες που παρουσιάζουμε στον εαυτό μας μοιάζουν τόσο εύστοχες που τελικά μας πείθουν.

Είναι πράγματα απλά και φυσιολογικά αυτά που μας εννοχλούν, όπως για παράδειγμα ο χρόνος που αφιερώνει για ‘μας ή μάλλον αυτός που δε μας αφιερώνει; Μας χαλάει ας πούμε το γεγονός ότι μας αφήνει για να πάει για καφέ με τα φιλαράκια ή στο γυμναστήριο και εκφράζουμε συνεχώς τα παράπονά μας προσάπτοντάς του άπειρες ενοχές. Μα δεν έκανε κάτι παράλογο. Κι όμως θέλουμε τόσο πολύ τον ελεύθερό του χρόνο να περιτριγυρίζει όσο πιο κοντά γίνεται σ’ εμάς που το δικαιολογούμε ως αδιαφορία από μέρους του. Ενώ μπορεί να μας δίνει ένα 80% της προσοχής του, εμείς ζητάμε το 100% και σαν να μη φτάνει αυτό κάνουμε και ακραίες σκέψεις θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την εμπιστοσύνη που του έχουμε χωρίς όμως να υπάρχει ουσιαστικός λόγος.

Μα σε μια σχέση δε χρειάζεται να βρίσκεσαι με τον άλλο 24/7 για να του δείξεις πως ενδιαφέρεσαι. Αυτό είναι ένα λάθος που κάνουμε πολλοί ενδεχομένως. Πρέπει να δίνουμε ο ένας στον άλλο χώρο και χρόνο να αναπνεύσει, να συμβιβαστούμε με τα θέλω και τις προτεραιότητές του, όπως κάνει και ο ίδιος.

Όλο αυτό μπορεί να προέρχεται πρώτα από εμάς τους ίδιους. Φταίει ίσως το ότι δε βρίσκουμε χρόνο για τον εαυτό μας, φοβόμαστε να ρισκάρουμε, βλέπουμε τα προβλήματα επιφανειακά και δεν κάνουμε τον κόπο να εμβαθύνουμε, γιατί ενδεχομένως φοβόμαστε ότι θα απορριφθούμε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Άρα, δε φταίει ο σύντροφός μας, που έχει τα χόμπι του, τις ασχολίες του και αφιερώνει ουσιαστικό χρόνο στον εαυτό του. Βασικά κανένας δε χρειάζεται να πάρει κάποια ευθύνη. Στη σχέση πρέπει και οι δύο να είμαστε ξεκάθαροι για το τι θέλουμε και ζητάμε ο ένας από τον άλλο, μα κυρίως από τον εαυτό μας.

Οπότε δώσε χρόνο στον εαυτό σου, να αισθανθεί πια ασφαλής μέσα στη σχέση. Δώσε στον εαυτό σου την αυτοεκτίμηση που του αξίζει. Και μη φοβάσαι να τολμήσεις και να σου αφιερώσεις λίγο ουσιαστικό χρόνο. Κάνε κάτι που σε γεμίζει. Κάνε επιτέλους εκείνο το χόμπι που έχεις αφήσει στην άκρη γιατί φοβόσουν.

Μέσα από όλο αυτό, θα δεις έναν εαυτό αγνώριστο και θα αφεθείς πραγματικά και ουσιαστικά μέσα στη σχέση φροντίζοντας παράλληλα και τον ίδιο σου τον εαυτό χωρίς να σε τρώνε οι κακές σκέψεις και η ανασφάλεια.