Είσαι κι εσύ από τους ανθρώπους που ό,τι κάνουν, πασχίζουν να το κάνουν τέλεια; Ανήκεις κι εσύ στα άτομα που ζητάνε απεγνωσμένα να τους δοθεί μια καλή ευκαιρία στη δουλειά και στο τέλος να μη την αναλαμβάνεις γιατί πιστεύεις πως δεν είσαι ικανός να την παραδώσεις τέλεια; Πιάνεις τον εαυτό σου συχνά αγχωμένο κι απογοητευμένο από τις πράξεις σου; Τότε, αναμφίβολα είσαι κι εσύ τελειομανής.
Τελειομανής είναι αυτός που με μανία επιδιώκει σε κάθε έργο του την τελειότητα, με αποτέλεσμα όχι απλά να μην επιτυγχάνεται το τέλειο αλλά να απογοητεύεσαι κιόλας από κάθε πιθανή ατέλεια. Η τελειομανία είναι μια διαταραχή που έχει να κάνει με τη αυτοπεποίθηση ενός ατόμου και την αυτοεκτίμηση. Δημιουργώντας έτσι στο άτομο ένα περιβάλλον που νιώθει τη συνεχή έλλειψη ελέγχου και την ανάγκη ανάκτησής του.
Τα σημάδια της δεν είναι πάντα τόσο εμφανή. Γιατί ακόμη κι εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να τα κρύψουμε. Σίγουρα, ένα από τα ποιο εμφανή σημάδια της είναι να φοβάσαι μη κάνεις λάθος. Δεν αφήνεις χώρο για λάθη αλλά και χώρο για δημιουργία. Ακόμη κι αν θέλεις να παραδώσεις μια ολοκληρωμένη εργασία στη δουλειά, πάντα θα ψάχνεις να βρεις πως κάτι δε σου αρέσει ακόμη κι αν οι συνάδελφοί σου επιμένουν πως είναι μια καλή προσπάθεια.
Πρέπει να τα κάνεις όλα και πάντα από την αρχή σωστά. Δεν αφήνεις χρόνο στον εαυτό σου. Φοβάσαι επίσης, ότι αν δεν τα κάνεις σωστά δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσεις. Σκέφτεσαι ήδη την απόρριψη, πριν καν ρισκάρεις. Αποτυγχάνεις να πραγματοποιήσεις κάτι γιατί δεν ξέρεις από που να πιαστείς- να ξεκινήσεις. Καθώς, δε δίνεις χώρο στον εαυτό σου για να να σκεφτεί. Παρατάς ολοκληρωτικά ένα στόχο σου και θέτεις καινούριους, με αποτέλεσμα όλο αυτό να γίνεται ένας κύκλος και πάλι από την αρχή. Κάνεις στην άκρη την προσωπική σου ζωή, τους φίλους σου, την οικογένειά σου, ακόμη και τον ύπνο σου για να φθάσεις σ’ έναν καινούριο στόχο που πίσω κρύβεται μια άπιαστη τελειότητα κι όχι αυτό που πραγματικά θέλεις.
Κι εδώ που τα λέμε, ποιος είναι τέλειος; Ποια δικαιολογία θα βρει πάλι το μυαλό σου για να πειστεί πως υπάρχει ένας τέλειος κόσμος που όλα είναι άψογα; Προσπάθησε να δεις τη ζωή ρεαλιστικά. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στο τώρα. Στα θέλω σου που κρύβονται βαθιά μέσα σου. Έχε τους στόχους σου σαν οδηγούς. Πιάσε ένα-ένα τα ρεαλιστικά σου θέλω. Συγκεντρώσου σε ένα έργο σου, ή μια εργασία. Προσπάθησε να διαγράψεις κάθε άλλη άσχετη σκέψη που έχεις και δώσε βάση σ’ αυτή. Ολοκλήρωσε το στόχο σου περήφανα και παράδωσέ τον. Κι ό,τι γίνει ας γίνει. Μη σκέφτεσαι τι θ’ ακολουθήσει, κανείς δεν ξέρει κι ούτε ποτέ θα μάθει μαντεύοντας.
Ξεκινά από σήμερα να αγαπάς τον εαυτό σου πιο πολύ από εχθές. Να σέβεσαι τις απόψεις σου, να αγαπάς τα λάθη σου γιατί απ’ αυτά μαθαίνεις. Δώσε λίγο χρόνο και στην προσωπική σου ζωή για να πάρεις μια ανάσα. Κι όταν θα είσαι έτοιμος πια και ρεαλιστής, πιάσε πάλι τους στόχους σου, εκείνους που δεν ολοκλήρωσες ποτέ κι ολοκλήρωσε τους, έναν προς έναν. Άσε για καμία βδομάδα το σπίτι ακατάστατο, κάνε καμία μουτζούρα στα γραπτά σου, βγες μια μέρα αχτένιστος. Δέξου τα λάθη σου κι αγάπησε σε γι’ αυτά και τότε ναι, ίσως και να είσαι τέλειος.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου