Τα νεύρα που απέκτησες σπίτι μην τα βγάζεις στη δουλειά

Κακή μέρα στη δουλειά; Μπορώ να το φανταστώ. Άλλωστε όποιος πει πως δεν είχε ποτέ, ψεύδεται ασυστόλως. Άλλες φορές δεν είναι κάτι το σημαντικό κι άλλες πάλι είναι το ασήμαντο που τελικά γίνεται φοβερά μεγάλο, γιατί το κεφάλι μας ξέρει να κάνει καλή δουλειά με την υπερανάλυση.

Η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί λένε, όμως αυτό ισχύει και για την κακή μέρα. Από τον λεκέ στο φρεσκοπλυμένο σου ρούχο που μόλις φόρεσες, από το μετρό που δεν ήρθε στην ώρα του, μέχρι τον εκκαθαριστικό που βρήκες στο γραμματοκιβώτιο φεύγοντας. Φυσικά αυτά είναι ασήμαντα μικρά προβληματάκια, που όμως μας χαλούν τη διάθεση, καθώς εμείς τα κάνουμε να φαίνονται μεγάλα κι ως αποτέλεσμα αυτού τα κουβαλάμε μαζί με το μεσημεριανό μας στη δουλειά και τα φορτώνουμε στην ψυχολογία μας όλη μέρα.

Ένα τόσο δα προβληματάκι δε θα μπορούσε να μην ανταγωνιστεί ένα μεγάλο, μα πάρε παράδειγμα τον καβγά με τον σύντροφό σου. Είναι αρκετός αυτός ο χθεσινός καβγάς να σου φέρει κάποιο πρόβλημα στον εργασιακό σου χώρο; Και βέβαια είναι. Εξάλλου, σε ποιον δεν έχει συμβεί, αντί για την τσάντα εργασίας να παίρνει μαζί του στη δουλειά τα χθεσινά νεύρα του; Τα οποία δε λογαριάζουν ώρες και λεπτά, παραμένουν ίδια καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Σίγουρα, όταν συμβαίνει αυτό, θα έχεις παρατηρήσει πως οι συνάδελφοί σου, σε κοιτάνε διαρκώς, κάνουν νευρικές κινήσεις και σε κάνουν να σκέφτεσαι αν σου έχει κολλήσει μαρούλι στο δόντι και σε κοιτούν όλοι με μισό μάτι και περίεργα. Δεν έχεις άδικο, πώς γίνεται όμως, αυτό να γίνεται κάθε φορά που εσύ έχεις νεύρα; Σίγουρα, δεν είναι μάντεις, αλλά, ακόμη κι η στάση του σώματός σου μαρτυράει τ’ αρνητικά συναισθήματά σου.

Είναι άλλο να είσαι ερωτευμένος και να πετάς από τη χαρά σου -που κι αυτό μπορεί να μειώσει την παραγωγικότητά σου- κι άλλο να έχεις μουτράκια μέχρι το πάτωμα και να μη θέλει να σ’ αντικρίσει άνθρωπος από τη λέζα. Και τότε είναι λογικό να νομίζεις πως όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω σου, γιατί ζητάς κι αποσπάς την προσοχή των άλλων με την κακή σου διάθεση.

Εκτός λοιπόν από τις κινήσεις σου, φαίνεσαι νευρικός, κάποιες φορές ακούγεσαι κιόλας. Ο ήχος από το πληκτρολόγιο είναι σαφώς πιο δυνατός, ο τρόπος που αφήνεις το στυλό, ο τρόπος που ζητάς μια διευκόλυνση ή μια οδηγία. Μια τέτοια εικόνα για το προφίλ σου μπροστά στους συναδέλφους σου, είναι πολύ αρνητική. Καθώς, εκτός από το δικό σου ξέσπασμα, μπορεί η κατάσταση να γίνει ανεξέλεγκτη και να προσβάλλεις άθελά σου κάποιον συνάδελφό σου, για ένα πρόβλημα το οποίο είναι καθαρά εκτός δουλειάς και προσωπικό σου. Επίσης, μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να απομακρύνεις τους ανθρώπους από κοντά σου, μόνο και μόνο επειδή η ενέργειά σου ωθεί κάποιον να προκαταβάλλεται απέναντί σου και να μη θέλει να βρίσκεται γύρω σου, ή να συνεργαστεί μαζί σου.

Σκέψου μόνο, να έφερναν όλοι οι συνάδελφοί σου τα νεύρα τους, την στεναχώρια τους, τη θλίψη τους μέσα στο γραφείο. Οι μισοί θα έσπαγαν καρέκλες κι υπολογιστές και οι άλλοι μισοί θα έκλαιγαν με λυγμούς. Η χαρά κι όλα τα χαρούμενα συναισθήματα χωράνε στο χώρο της δουλειάς κι ίσα ίσα, τον κάνουν και πιο ευχάριστο. Μα κάθε τι αρνητικό δυστυχώς σε κάνει να φαίνεσαι μη επαγγελματίας και ναρκισσιστής και φαντάζομαι αυτό δεν είναι το εργασιακό προφίλ που προτιμάς.

Φαντάσου να μάθει το αφεντικό σου, πως κάτι δεν πάει καλά με σένα και το βγάζεις στη δουλειά. Δε συμφέρει κανέναν εργοδότη να πηγαίνει κάτι στραβά στη δουλειά του. Θα πρέπει να αφήσεις κάθε πρόβλημα που έχεις εκτός εργασίας, καθώς αυτό θα μπορούσε να προβεί πολύ γρήγορα σε πρόβλημα στο γραφείο.

Άσε λοιπόν το σπίτι στο σπίτι. Και προχώρα. Βάλε καφέ, βάλε το καινούριο σου πουκάμισο, πιάσε την τσάντα σου και μπες στο χώρο εργασίας σου με χαρά. Χαιρέτα τους συναδέλφους σου και πρόσφερε τη βοήθειά σου σε κάποιον που ίσως να τη χρειάζεται. Μην ξεχνάς πως πολλοί πήγαν μόνοι τους μακριά αλλά εκείνοι που είχαν μια ομάδα ενωμένη, τα κατάφεραν με καλύτερη παρέα στη διαδρομή. Κι αν δεν έχεις έναν άνθρωπο να πεις και μια κουβέντα, δε βγαίνουν τα χιλιόμετρα με τίποτα.