Τι ζητάμε, ρε παιδιά, ένα εξοχικό πάνω στο κύμα!

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το εξοχικό μου. Ξύλινο σπίτι φτιαγμένο από μπαμπού, όμορφα μεγάλα παράθυρα με ξύλινα κουφώματα, άσπρες, εαρινές κουρτίνες με δαντέλα και ψηλά πράσινα δέντρα να στολίζουν τον περίγυρο του σπιτιού. Έχοντας μια σκάλα να σε οδηγεί στον παράδεισο. Τη θάλασσα. Ένα εξοχικό πάνω στο κύμα, όπως το είχες φανταστεί.

Να ξυπνάς τα πρωινά, ν’ ανοίγεις τις κουρτίνες σου, να την αντικρίζεις και να αισθάνεσαι σαν χρώμα μπλε. Σαν κι εκείνη. Να μυρίζεις το άρωμά της με όνομα «βυθός» και σαν ξυπνάς, να κλείνεις τα μάτια σου και ν’ ακούς τον ήχο των κυμάτων στ’ αυτιά σου και να αισθάνεσαι το αλάτι να κολλάει στο πρόσωπό σου. Να παίρνεις βαθιές ανάσες και να εισπνέεις θαλασσινό νερό.

Σαν κατεβαίνεις τις σκάλες, να κολλάει η άμμος στα πόδια σου και το νερό να γαργαλάει τις πατούσες σου και να σε χαϊδεύει. Να βρέχεις τα πόδια σου και να δροσίζεσαι μ’ αυτό το κρύο νεράκι. Ύστερα να κάθεσαι στα σύνορα άμμου και θάλασσας και να χαζεύεις το μαγικό θαλασσινό τοπίο που σε έχει μαγέψει.

Σήμερα προτιμάς να είναι εκείνη η μουσική μελωδία που θα σε ταξιδέψει, διότι εκείνη σε ταξιδεύει δίχως καράβι. Έχοντας την ψυχή σου για ναύτη σ’ ένα ταξίδι παρέα με την ηρεμία σου. Ένα μέρος, που και μόνος να είσαι, δε θα νιώσεις ποτέ μόνος, διότι εκείνη είναι πάντα εκεί. Σε ακούει και προσπαθεί να σε ηρεμήσει, παίρνει στα κύματά της τα άσχημα της μέρας και τα ξεβγάζει σε άγνωστες παραλίες.

Κι όταν δύει ο ήλιος πάνω της, ζωγραφίζεται με κόκκινες αποχρώσεις ο ορίζοντας βοηθώντας μας να χαλαρώσουμε. Καράβια μικρά και μεγάλα ταξιδεύουν την ώρα της δύσης και παίρνουν κι εκείνα τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Κι αν ποτέ προσέξεις, βλέπεις τον ήλιο να κολυμπάει στα νερά της μέχρι πρωίας.

Τα απογεύματα μετά τη δουλειά, καθισμένος στην καρέκλα σου παρατηρείς απ’ το μπαλκόνι σου την κίνησή της. Χάνεσαι σ’ αυτήν με αποτέλεσμα να ονειρεύεσαι, να ταξιδεύεις, να κάνεις σκέψεις μακρινές κι εκείνη να σε παίρνει μαζί της.

Τα καλοκαίρια όταν πιάνουν οι ζεστές θα καλείς τους φίλους σου και θα κάνετε όλοι μαζί ένα πάρτι δίπλα στο κύμα. Με δυνατή μουσική, ξέφρενη ατμόσφαιρα και το νερό της θα ‘ναι το αλκοόλ σας. Φορώντας τα μαγιό σας θα χορεύετε στο ρυθμό της μουσικής κι εκείνη θ’ ακολουθεί.

Λίγες ώρες πριν ξημερώσει θα κάθεστε όλοι γύρω απ’ τη φωτιά. Άλλοι ξαπλωμένοι κοιτώντας τα χιλιάδες αστέρια που φωτίζουν τη θάλασσα κι άλλοι κοιτώντας προς τη φλόγα. Παίζοντας κιθάρα, με μια μπίρα στο χέρι, κρεβάτι την άμμο και το κύμα της σεντόνι. Μαγευτικές βραδιές.

Κι εκείνα τα απογεύματα που δε θα μπορείς να κοιμηθείς, θ’ αράζεις στο μπαλκόνι σου και θα κοιτάς τα κρουαζιερόπλοια που ταξιδεύουν σε διαφορετικούς προορισμούς το καθένα. Θα ζηλεύεις. Ένα προς ένα θα σου δίνει μια γεύση απ’ τον προορισμό του. Το πέλαγος θα φωτίζεται απ’ τα φώτα του καραβιού δημιουργώντας σκιές.

Τα όμορφα βραδιά λίγο πριν κοιμηθείς θ’ ανοίγεις το παράθυρο και θ’ αφήνεις το δροσερό αεράκι ν’ ανατριχιάζει το κορμί σου. Η κουρτίνα θα χορεύει στο ρυθμό της θαλάσσιας αύρας κι εσύ θα κοιμάσαι στο νανούρισμά της. Εκείνη όλο και περισσότερο θα ηρεμεί για να μη σε ξυπνήσει και θα σε συντροφεύει στον ύπνο σου η μελωδία των κυμάτων. Όλοι ζητάμε ένα εξοχικό, όπου θα βρέχεται απ’ το κύμα σαν να σου λέει «πλέον όλος ο βυθός βρίσκεται μέσα στα δάχτυλά σου».

Αχ, θάλασσά μου, σε πεθυμήσαμε κι απόψε!