Τον πιο άβολό μας ύπνο τον κάναμε σ' αεροδρόμια κι αεροπλάνα

Λοιπόν, όλοι το ξέρουν και κανένας δεν το κρύβει, ο περισσότερος πληθυσμός λατρεύει αυτήν την ταξιδιωτική διάθεση. Λατρεύει να είναι έτοιμος γι’ αποχώρηση, σε φόρμα και προετοιμασμένος για την καινούρια περιπέτεια που τον περιμένει.

Από την άλλη βέβαια, είναι αρκετοί εκείνοι οι οποίοι δε χωνεύουν και τόσο τα ταξίδια. Την αναμονή, τα αεροδρόμια, τον περιορισμένο χώρο, την προετοιμασία και το φόβο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Πιστεύω ακόμη, πως αυτός ο φόβος στον οποίο αναφέρθηκα παραπάνω, οφείλεται ίσως σε μια ακροφοβία, σε μια κλειστοφοβία ή ακόμη και σε ένα ψυχολογικό τραύμα του παρελθόντος. Ποιος ξέρει, άβυσσος η ψυχή μας.

Σαφώς κι υπάρχουν πολλοί τρόποι να ταξιδέψεις κι όχι μόνο με αεροπλάνο. Όμως ο πιο γνωστός, ο πιο χρήσιμος και ξεκούραστος είναι ο παραπάνω. Διότι υπάρχουν πολλά μέρη στα οποία, δυστυχώς κι ευτυχώς, δεν μπορείς να πας με αυτοκίνητο. Επίσης, υπάρχει και το πλοίο, που λίγοι είναι εκείνοι που επιλέγουν να κάνουν τα μακρινά τους ταξίδια πάνω από τους μεγάλους ανεξερεύνητους ωκεανούς. Άσε που πρέπει να ταξιδεύεις κανένα μήνα, αν πας μακριά.

Αεροπλάνο και πάλι αεροπλάνο λοιπόν κι ενώ αισθανόμαστε μια αδρεναλίνη, παράλληλα έχουμε και μια κούραση να μας ακολουθεί και να μας κάνει να θέλουμε συνεχώς να κοιμόμαστε σε οποία γωνία βρούμε. Έτσι λοιπόν, στα αεροδρόμια, εκτός από βαλίτσες, εισιτήρια, χαρούμενα ή στεναχωρημένα πρόσωπα, θα δεις και πολύ κόσμο να κοιμάται. Που προσπαθεί να κοιμηθεί, καλύτερα. Μια οι ειδοποιήσεις από τα ηχεία ότι ο τάδε ταξιδιώτης χάθηκε, καθυστέρησε, δεν ήρθε καν, μια οι διπλανοί, μια το ψάξε να βρεις τη έξοδο που ποτέ δε βρίσκεις και τρέχεις σαν τον τρελό τελευταία στιγμή. Κουράστηκα πάλι, μόνο στη θύμηση.

Αλήθεια όμως, εσύ καλέ μου ταξιδιώτη, έχεις κοιμηθεί ποτέ άνετα στην αναμονή σου στο αεροδρόμιο ή μέσα στο αεροπλάνο; Διότι εμείς, οι υπόλοιποι, στη προκειμένη περίπτωση, ούτε το κεφάλι μας δεν έχουμε πού να ακουμπήσουμε.

Εκτός του ότι τα αεροπλάνα στο εσωτερικό τους είναι πολύ στενά, φοβάσαι να ακουμπήσεις και το κεφάλι σου στο παράθυρο, γιατί αναρωτιέσαι μήπως σπάσει -στη φαντασία σου πάντα. Βέβαια μιλάμε για το αν κάθεσαι παράθυρο. Γιατί άμα κάθεσαι στη μέση, ασ’ το. Δεν έχεις πού να βάλεις, όχι μόνο το κεφάλι σου, αλλά ούτε καν τους αγκώνες σου. Σκέψου σ’ ένα ταξίδι πέντε ωρών, να κάθεσαι έτσι, με τους αγκώνες σταυρωμένους κάτω από το στήθος σου. Άνεση, όχι αστεία! Αγαπητέ μου ταξιδιώτη, δεν υπάρχει κάτι πιο άβολο, από τις στενές θέσεις. Εκεί όπου, όχι μόνο δε μπορείς να κοιμηθείς, αλλά ούτε καν να φανταστείς πώς είναι να κοιμάσαι.

Ή να πω για εκείνους τους Business people που ξεχάσανε να κλείσουν την businessclass και τους έχουμε δίπλα με ένα λαπτοπ πιο μεγάλο κι από το μήλο της apple. Κι όχι μόνο δε σου αφήνουν αέρα να αναπνεύσεις αλλά ούτε και να αφήσεις τα μάτια σου ανοιχτά με τόσο φως που έχει η οθόνη. Ξέρεις εκείνη τη φουλ φωτεινότητα την υπέροχη που σου σκάει στη μάπα δώδεκα το βράδυ πάνω από τον Ατλαντικό.

Για να μη μιλήσω καλύτερα για εκείνους που μιλάνε και φωνάζουν στο διπλανό τους. Κι όχι τους ακούει μόνο ο διπλανός τους, αλλά μέχρι κι η τελευταία σειρά. «Κύριοι, προσπαθούμε να κοιμηθούμε!». Και σαν να μη φτάνει η παραπάνω φασαρία, έχουμε και τη βαβούρα της μηχανής του αεροπλάνου, που εκεί που προσπαθείς να ονειρευτείς ότι βρίσκεσαι πάνω στα σύννεφα και κοιμάσαι ωραία και καλά, να σου το κενό αέρος και παθαίνεις κρίση πανικού.

Να σχολιάσω μήπως, εκείνον τον ενοχλητικό ήχο του «μπιπ» που κάνει όταν καλείς τους αεροσυνοδούς; Μα καλά, τι μπορεί να θέλει κάποιος σε μια πτήση 2,5 ωρών και το χτυπάει σαν τρελό σαν να είναι το κουδούνι του πρώην του; Μια- δυο, αλλά όχι και κάθε 10 λεπτά. Έχουμε κι εκείνον τον τέλειο διπλανό, που έχει τα ακουστικά του στο φουλ κι ακούει ροκιές στην πτήση στις τέσσερις το χάραμα. Καλό ταξίδι σου λένε μετά.

Να μη ξεχάσω και τις αγαπημένες μου αεροσυνοδούς, που αναφέρθηκαν και πριν, που, σε αντίθεση με όλο το υπόλοιπο αεροπλάνο, δε σ ενοχλούν καθόλου.  Κακό αυτό, περνάει το φαγητό και το χάνεις, αν κοιμάσαι. Είπαμε να μη μας ξυπνάτε γιατί χρειαζόμαστε τον ύπνο για να μαζέψουμε καύσιμα αλλά χωρίς βενζίνη δεν πάμε πουθενά. Στο φαγητό δε λέμε ποτέ όχι κι ειδικά όταν είναι τζάμπα.

Τελικά ρε παιδιά, κοιμήθηκε ποτέ κανείς σε αεροπλάνο να μας πει πώς γίνεται;