Άγιε Βασίλη, η πίστη είναι δύναμη για να συνεχίζεις

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

Ελπίζω να είσαι καλά. Βιάζομαι φέτος να σου γράψω, αλλά πάει τόσος καιρός απ’ την τελευταία φορά και μου φαίνεται παράξενο, θέλω και να σε προλάβω.

Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια απ’ το τελευταίο μου γράμμα! Θυμάσαι την τελευταία χρονιά που ήρθες; Εγώ πάντως θυμάμαι την πρώτη χρονιά που με ξέχασες! Είχε καταστραφεί ο κόσμος μου για λίγο. Η μαγεία κι η πίστη μου σε σένα ήταν πάντα κάτι που με έκανε να προχωράω μπροστά και να γίνομαι καλύτερη. Φέτος αποφάσισα να ξαναρχίσω να σου γράφω ακριβώς για αυτό τον λόγο. Γιατί η πίστη σε σένα -κι η πίστη γενικά- μας βοηθάει να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και να προχωράμε μπροστά.

Φέτος, λοιπόν, δεν ήμουν ο καλύτερός μου εαυτός και γι’ αυτό αποφάσισα να απευθυνθώ σε σένα. Πάντοτε με επαινούσες όσο λίγο κι αν προσπαθούσα. Σκέφτηκα πως αν σου ζητήσω να με βοηθήσεις, θα κάνω ένα βήμα μπροστά για να βοηθήσω κι εγώ εμένα. Κάπως έτσι λειτουργούσε και τότε. Προσπαθούσα όσο σε σκεφτόμουν κι έπαιρνα πιο δραστικά μέτρα όσο πλησίαζε ο καιρός να σε δω.

Το κίνητρο τώρα δεν είναι το δώρο, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Όσο μεγαλώνουμε, αγοράζουμε μόνοι μας τα δικά μας δώρα και καλύπτουμε μόνοι μας τις ανάγκες μας. Ωστόσο πάντα απευθυνόμαστε σε άλλους για την προσωπική μας ανάπτυξη και κυρίως την εσωτερική μας ολοκλήρωση.

Με το νέο χρόνο, θα ήθελα, Άγιε Βασίλη, να με μάθεις να ακούω καλύτερα. Πολλές φορές εμείς οι μεγάλοι, ξεχνιόμαστε ανάμεσα στις λέξεις και δε θυμόμαστε να ακούσουμε. Κάποτε οι αγαπημένοι μας δε χρειάζονται συμβουλές ούτε πολλές κουβέντες. Χρειάζονται μια αγκαλιά και κάποιον να τους πει πως όλα θα πάνε καλά. Αυτό θέλω, να μάθω να ακούω περισσότερο και να επεμβαίνω μόνο όταν πρέπει.

Μεγαλώνοντας, ξέρεις, ξεχνάμε πώς να αγαπάμε. Θέλω για φέτος να στείλεις λίγη απ’ τη μαγεία σου κι ίσως με βοηθήσει. Βλέπεις, κάποτε αγαπάμε υποτακτικά ή προσπαθούμε να επιβάλουμε τις επιλογές μας με υπερπροστατευτικό τρόπο. Φωνάζουμε για να εξηγήσουμε τους φόβους μας και κλείνουμε ερμητικά τις πόρτες για να μην πούμε όσα πραγματικά νιώθουμε. Θέλω, λοιπόν, να μάθω να αγαπάω πιο τρυφερά, να μη χωράνε πλέον συγγνώμες στις κουβέντες μου. Θέλω η απέραντη αγάπη που νιώθω να μην πνίγει τους γύρω μου, αλλά να τους αγκαλιάζει. Θα με βοηθήσεις;

Τέλος, θέλω, Άγιε Βασίλη, να ρίξεις λίγη αστερόσκονη πάνω απ’ τις σχέσεις. Όλες οι σχέσεις, στις μέρες μας, ερωτικές, φιλικές και επαγγελματικές υστερούν σε κάποιο βαθμό σε ένα βασικό συστατικό: την εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη πρέπει να χτίζεται ένα τσικ πιο εύκολα κι ο ενθουσιασμός να θεωρείται φυσικό επόμενο αντί για τόξο προς έξοδο κινδύνου. Ξέρεις, μάθαμε να είμαστε πιο επιφυλακτικοί και φοβισμένοι σε ό,τι κάνουμε πλέον. Αν μου φέρεις αυτό το δώρο υπόσχομαι θα είναι ό,τι καλύτερο για τη νέα χρονιά!

Δεν μπορώ να ζητήσω αγάπη, ειρήνη και χαρά 15 χρόνια μετά. Ξέρεις πως αυτά πάντα ήταν στις λίστες μου και ποτέ δεν κατάφερες να πείσεις όλους τους άτακτους στη λίστα σου να αλλάξουν.

Ωστόσο, από φέτος πιστεύω σε σένα περισσότερο από ποτέ. Εν τέλει, Άγιε Βασίλη, για όλους εμάς που πιστεύουμε σε σένα, είσαι μια δύναμη που μας κάνει να γινόμαστε καλύτεροι για να κερδίσουμε όσα πραγματικά θέλουμε.