Έρωτας. Αυτός ο τύπος που του αφιερώνουμε χιλιάδες ώρες, δάκρυα και γραψίματα και που όσο τον ζούμε νομίζουμε πως είναι ό,τι πιο περίπλοκο ζήσαμε στη ζωή μας. Εν τέλη όμως, ο έρωτας είναι απλά ένας μαλάκας που μας παλαβώνει και δεν ξέρουμε τι μας γίνεται. Όλα γίνονται βιαστικά και πού χρόνος για να γνωρίσεις τον άλλο. Καταλήγεις να ερωτεύεσαι κάποιον που βασικά δεν ξέρεις και να στηρίζεσαι σ’ ένα μέλλον που επίσης δεν ξέρεις. Το θέμα μας σήμερα, είναι ότι οργανώνεις τη ζωή σου, βασισμένος σε διάφορες ατέλειες τις οποίες δεν έχεις προλάβει να εξερευνήσεις.
Όταν λοιπόν, ο έρωτας ξεκινήσει να ξεθωριάζει και οι πεταλουδίτσες ξεκινήσουν να λιγοστεύουν, τότε βρίσκεσαι μπροστά σε μια κρίσιμη φάση της σχέσης και θέτονται δύο μεγάλα ερωτήματα: Είσαι στ’ αλήθεια εκεί ή μένεις απλά από συνήθεια; Όταν λοιπόν τεθεί η ερώτηση, ρωτάς καπάκι άλλη μία για να ξεκαθαρίσεις το πεδίο. Έχεις την ανάγκη να γκρινιάξεις σε οικογένεια, φίλους, συναδέλφους θεούς, δαίμονες, FBI και CIA για τις κακές συνήθειες του συντρόφου σου; Ή μήπως, όσα ο απ’έξω κόσμος θα έβλεπε απολύτως παράλογα, εσύ έχεις μάθει ν’ αποδέχεσαι και ν’ αγκαλιάζεις με αγάπη; Eίναι εκείνη η φάση, όπου η σχέση σταματάει πλέον να βασίζεται σε ραντεβουδάκια και βολτίτσες και εξελίσσεται σε συγκατοίκηση ή τουλάχιστον σε περισσότερες ώρες συντροφιάς. Όταν δηλαδή, ξεκινάς να βλέπεις ένα τσικ πιο καθαρά.
Αρχικά, θέλω να μου πείτε τι ναρκωτικά παίρνουν όσοι λένε πως πάνω από όλα ερωτευόμαστε τις ατέλειες. Δηλαδή, εσύ πόσο θα ερωτευόσουν το αγόρι τις διπλανής πόρτας που λιώνει στο play station είκοσι τρεις ώρες τη μέρα και ζει μέσα σε τρώγλη γιατί ζωή δεν έχει; Just saying. Ή ποιος ερωτεύτηκε μία γκόμενα γιατί το μόνο που της αρέσει να κάνει είναι νύχι και μαλλί; Ποτέ κανείς -ελπίζω.
Αν λοιπόν, οι μικρές καθημερινές ανοησίες του συντρόφου σου σε κάνουν να θέλεις να ρίξεις βελάκια στις φωτογράφιες του, συγγνώμη που θα στο χαλάσω, αλλά πολύ πιθανόν να χρειαστεί ν’ αλλάξεις σύντροφο. Αν από την άλλη, βρίσκεσαι σε μια σχέση που γελάτε στα κρυφά ο ένας με τις ατέλειες και τις χαζομάρες του άλλου, τότε συγχαρητήρια, είστε από τους τυχερούς.
Η αληθινή αγάπη γεννιέται από την χωρίς όρους αποδοχή των αρνητικών του συντρόφου σου. Οι ατέλειες μας λοιπόν, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που μας συμπληρώνουν. Όταν αγαπάμε πραγματικά, δεν μπορούμε να διαλέξουμε τι αγαπάμε και τι όχι. Ωστόσο, η αγάπη θρέφεται με όλα τα μικρά και καθημερινά, δεν βασίζεται όμως σε όλα τα κουσούρια του κόσμου. Ξέρεις ότι αγαπάς πραγματικά, όταν αυτές οι ατέλειες είναι μέρος της ζωής σας. Όταν θες να κρυφτείς και να σκάσεις στα γέλια και όχι για να ρίξεις τηγανιά στο κεφάλι.
Τη μέρα που θα προσπεράσεις τα κουσούρια του συντρόφου σου ή θα προβλέπεις τις κινήσεις του και θα κρυφογελάσεις, να ξέρεις ότι η αγάπη κέρδισε τον έρωτα και εσύ δε θα τον ξανακοιτάξεις ποτέ με το ίδιο μάτι.
Όχι από συνήθεια, όχι από αδιαφορία, αλλά από άτρωτη αγάπη, αγκαλιάζεις τα κουσούρια του και αφήνεις τους απ’ έξω να απορούν.
Συντάκτης: Χαρά Αναξαγόρα
