Ημερολόγιο ακατάλληλων στιγμών

Δευτέρα 19:24

Επιστρέφεις από τη δουλειά κομμάτια. Πώς μπορεί να ‘ναι μόνο Δευτέρα; Καπνίζεις νευρικά στη βεράντα. Στην κουζίνα αχνίζουν μακαρόνια με κιμά. Η γειτόνισσα μόλις επέστρεψε από τη βόλτα με τον σκύλο. Στη γειτονιά σιωπή. Τι διάολο; Κοιμήθηκαν ήδη όλοι; Τι ώρα είναι; Λες όντως να ‘ναι αργά;

Τρίτη 20:24

Αλλάζεις νευρικά τα κανάλια, «τι μαλακίες μας λένε πάλι στις ειδήσεις;». 18 μήνες μετράμε κρούσματα και πάλι στον ίδιο παρονομαστή καταλήγουμε. Θα τελειώσει ποτέ αυτή η ιστορία; Μπούχτισες, ρίχνεις το τηλεκοντρόλ στον καναπέ και βάζεις κόκκινο κρασί. Ο γείτονας μόλις επέστρεψε ιδρωμένος από το τρέξιμο. Σε χαιρετά από μακριά, «Τι σκατά μέρες οι Τρίτες ε;» λέει κι εσύ του γνέφεις και γελάς. Επιβεβαίωση· τώρα σίγουρα δεν είναι μια καλή ώρα να προχωρήσεις μια Τρίτη, άσ’ το καλύτερα.

Τετάρτη 11:53

Μεσημέριασε κι ακόμη δεν κατάφερες καν να ξεκινήσεις δουλειά. Πίνεις μια γουλιά φρέντο, κοιτάς νευρικά το κινητό σου, ούτε ένα μήνυμα- αναμενόμενο. Κοιτάζεις τη λίστα όσων έχεις να κάνεις για τη μέρα, ρίχνεις ένα σακάκι πάνω σου. «Άλλο ένα τσιγάρο και ξεκινάω αμέσως δουλειά» σκέφτεσαι. Δεν είναι η σωστή στιγμή, έχεις τόσα πολλά στο κεφάλι σου, πού να φορτώνεις άλλους μπελάδες.

Πέμπτη 22:26

Κάθεσαι στο μπαράκι της γειτονιάς. Πόσο πιο άβολες μπορούν να γίνουν αυτές οι καρέκλες; Πίνεις μια τελευταία γουλιά τζιν. Βαρέθηκες τόσο τις συνηθισμένες συζητήσεις με τους φίλους σου. «Και πού να φύγω να πάω;» Η Πέμπτη είναι η νέα Παρασκευή. Παραγγέλνεις άλλο ένα τζιν. Διπλό. Κερνάς κι έναν γύρο σφηνάκια την παρέα μπας και γίνει λίγο πιο ενδιαφέρουσα. Έκπληξη: παρέμειναν το ίδιο βαρετοί, αλλά έγιναν λίγο πιο πιωμένοι. Τζάμπα ο πονοκέφαλος αύριο το πρωί.

Πέμπτη 23:54

Φτάνεις στο σπίτι. Άδειο το πάρκινγκ- τελικά όλοι βγαίνουν τις Πέμπτες. Ξεκλειδώνεις παραπατώντας. Ακούς το πόσο θόρυβο κάνουν τα παπούτσια σου και τα ρίχνεις βιαστικά στο χαλί. Στρίβεις τσιγάρο, ανοίγεις τις μπαλκονόπορτες. Ανάβεις τσιγάρο. Μην κινηθείς απόψε, είναι αργά, είσαι πιωμένος, δε θα σου βγει σε καλό.

Παρασκευή 21:32

Κοιτάζεις τον καθρέφτη. Στο άλλο δωμάτιο παίζει Billie Holiday. Άλλη μια βραδιά, άλλη μια άσκοπη έξοδος. Τουλάχιστον σού υποσχέθηκαν καλό φαγητό. Μπαίνεις στο αμάξι, ο γείτονας μόλις τώρα επιστρέφει από τη δουλειά. Σου φωνάζει να περάσεις καλά και ‘συ κουνάς το κεφάλι. Λες απόψε να είναι η κατάλληλη στιγμή; Μη γελιέσαι, όλοι έχουν τα δικά τους απόψε, όπως και ‘συ. Πού να χαλάς τώρα το βράδυ σου, μία Παρασκευή που την έχεις; Ήταν δύσκολη βδομάδα.

Σάββατο 08:16

Πώς διάολο όλοι καταφέρνουν να κοιμούνται τόσες ώρες τα Σαββατοκύριακα και ‘συ ξυπνάς τόσο νωρίς; Φτιάχνεις καφέ, ανοίγεις τα παντζούρια κι αφήνεις τον πρωινό ήλιο να σε φιλήσει για λίγο διαβάζοντας τα νέα. Όλα διαφορετικά κι όλα τα ίδια. Η ζωή όμως κινείται, πώς γίνεται γύρω σου να υπάρχει η ίδια στασιμότητα; Ακούς τη γειτόνισσα να φεύγει για βόλτα με τον σκύλο και τον γείτονα να ετοιμάζεται για την πρωινή του γυμναστική. Στο βάθος κάποιος ακούει Πλιάτσικα πρωινιάτικα και σκέφτεσαι τι να του πηγαίνει τόσο στραβά. Σιγά μην κάνεις τώρα την υπέρβαση, ενώ όλοι κοιμούνται. Μόνο εσύ κι οι γείτονές σου είστε ξύπνιοι.

Κυριακή, 00:26

Φεύγεις βιαστικός από το μπαρ. Τα φώτα της πόλης γυαλίζουν έντονα στα μάτια σου. Ένας ποδηλάτης σε προσπερνάει χωρίς διακριτικό. Κατεβάζεις παράθυρο και του φωνάζεις να προσέχει. Στα επόμενα φώτα τροχαίας, ένα ζευγάρι ανταλλάσσει παθιασμένο φιλί. Στο δίπλα αμάξι τρία κορίτσια έτοιμα για έξοδο τραγουδούν δυνατά. Τους χαμογελάς.

Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, όλοι γύρω σου προχωρούν.

Αλλάζεις κατεύθυνση βιαστικά, κάποιος σου κορνάρει και σου λέει ότι «όλοι βιαζόμαστε να πάμε κάπου» και σε βρίζει. Παίρνεις ανάσα, ανεβάζεις χειρόφρενο, ανοίγεις την πόρτα του αμαξιού. Ίσως τώρα να είναι η ώρα.

ΥΓ.: Για όσους μετράνε τις μέρες, ψάχνοντας την κατάλληλη στιγμή.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!