Κάνε τον πόνο σου δύναμη

Ο πόνος. Μεγάλη υπόθεση ο πόνος. Υπόθεση προσωπική. Μόνο που μάθαμε να τον καλουπώνουμε. Όταν πονάς δεν τρως, δε διασκεδάζεις, δε δικαιούσαι να γελάς. Όταν θρηνείς φοράς μαύρα. Λες και χρειάζεται να φορέσεις μαύρα για να αποδείξεις τον πόνο σου. Λες κι όταν θρηνείς πραγματικά, χωράς στα ρούχα σου.

Όταν θρηνείς, δεν αντέχεις τον ίδιο σου τον εαυτό, δε χωράς στο ίδιο σου το πετσί, πόσο μάλλον να σε νοιάζει τι θα φορέσεις για να αποδείξεις στους τρίτους –εκείνους που θέλουν να σε δουν να κάνεις το θύμα– πώς νιώθεις.

Υπάρχουν άπειροι τρόποι να πονέσεις ή να χάσεις κάποιον που αγαπάς. Και παρ’ όλο που συμβαίνει καθημερινά, κάθε δευτερόλεπτο, δεν έχουμε μάθει να το αντιμετωπίζουμε. Δε μας έμαθαν στο σχολείο, δε μας δίδαξε κανείς πώς να το χειριστούμε. Γι’ αυτό και κάθισαν μαζί δυο-τρία άτομα, πριν διακόσια χρόνια, κι αποφάσισαν πως αν δεν ακολουθήσουμε τα πιο πάνω, δεν το κάνουμε σωστά.

Ξέρεις, αν δε χάσεις τον δικό σου εαυτό στην πορεία, αν δε μείνεις στάσιμος για λίγο καιρό, δεν ξέρεις να πονάς. Ωστόσο ο πόνος έχει τόση πολλή δυναμική, που δεν πρέπει να χαραμίζεται για να σε εξασθενεί. Είναι μία κινητήρια δύναμη, που αιώνες τώρα κάνει τον κόσμο να γυρνάει.

Πάρε μολύβι και χαρτί και γράψε, σχεδίασε, κάνε τον πόνο σου τέχνη, τελείωσε κάτι που άρχισες εδώ και καιρό και το παραμελούσες, διοχέτευσε όλη του τη δύναμη στη δική σου ευεξία κι εσωτερική ηρεμία. Κάνε τις πληγές σου το δυνατό σου σημείο, βρες αυτό που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και προστάτευσέ το, βοήθα το να μεγαλώσει εξωτερικεύοντας τον πόνο σου.

Κάνε τον πόνο σου ταξίδια, γέμιζε με νέες εμπειρίες που θα σε κάνουν καλύτερο, πιο καλλιεργημένο. Άκου τον εαυτό σου, γέλα όποτε νιώσεις και κλαίγε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα. Βάζε στη διαπασών το αγαπημένο σου τραγούδι και τραγούδα όσο δυνατά μπορείς. Γράψε γράμματα, εξωτερίκευσε όλα αυτά που θέλεις να πεις. Μα πάρε τον πόνο και κάν’ τον το κίνητρό σου για να προχωρήσεις μπροστά. Αγκάλιασέ τον, κάνε τον δικό σου και χέρι-χέρι περπάτα μαζί του μπροστά.

Κάνε τη δύναμή του πείσμα να γίνεις καλύτερος, χωρίς όμως να τον αφήνεις πίσω. Κουβάλα τον μαζί σου, αλλά ποτέ μην ξεχνάς να αφήνεσαι στην πορεία, να καταπιάνεσαι με ό,τι σε κάνει να νιώθεις ζωντανό, να γελάς με την καρδιά σου όποτε επιθυμείς.

Ξέρεις, η ζωή θα σου δίνει πάντοτε λόγους να πονάς, να κλαις και να μισείς τη μοίρα σου. Σου δίνει συχνά λόγους να κάνεις το θύμα, να θες οι άλλοι να σε λυπούνται. Σε μια τόσο απρόβλεπτη ζωή σαν και τούτη, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μάθεις να σηκώνεσαι, να μαζεύεις τα κομμάτια σου και να κοιτάς γύρω.

Να βρίσκεις λόγους να χαμογελάς, να παλεύεις γι’ αυτά που αγαπάς, να βρίσκεις τρόπους να είσαι ζωντανός. Όσα και να χάσεις, είμαι σίγουρη ότι πάντοτε θα μπορείς να γυρίσες γύρω σου και να βρεις ένα-δύο πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων.

Η δύναμη του πόνου και του χαμού είναι υπερμεγέθης. Μην τη χαραμίσεις σε όσα «πρέπει» σου υποβάλλουν οι άλλοι.