Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις

Ο Λέο Βουσκάλια μας είπε: «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις». Αν με ρωτάς, είναι η πιο συνοπτική συμβουλή που μπορεί κανείς να μας δώσει για τη ζωή. Να ζεις. Όσες φορές και να το πούμε, όσα τραγικά ή ενθαρρυντικά μηνύματα κι αν ακούσουμε, δε λέμε να εμπεδώσουμε ότι πρέπει να ζούμε, λες και δεν υπάρχει αύριο.

Αν και δεν είναι κάτι που μπορούμε ν’ αλλάξουμε απ’ τη μία μέρα στην άλλη, πρέπει να ξεκινήσουμε δειλά-δειλά να κάνουμε κινήσεις, που θα βοηθήσουν να γίνει τρόπος ζωής. Εννοείται, δε θα τα παρατήσουμε όλα και θα τρέξουμε να κάνουμε τα πιο τρελά μας όνειρα πραγματικότητα σε μια βδομάδα, μπας και δε ζήσουμε για πολύ ακόμα, κι είναι τουλάχιστον γελοίο αν μερικοί θεωρούν πως όταν λέμε «ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο» εννοούμε αυτό. Γι’ αυτό και μας γράφουν στα παλιά τους παπούτσια και συνεχίζουν τις μίζερες ζωές τους.

Αυτό που θέλω να σου πω, είναι πως πρέπει ν’ αφήσεις πίσω σου όσα σε κάνουν δυστυχισμένο. Να βάλεις πράγματα στην καθημερινότητά σου, που σε κάνουν να ζεις ένα τσικ περισσότερο. Να μάθεις να εκφράζεσαι. Να έχεις περισσότερη συμπάθεια για τους γύρω σου. Και να κρατήσεις μακριά τους τοξικούς σου ανθρώπους.

Να γίνεις λιγάκι πιο θετικός, να σταματήσεις να πνίγεσαι σ’ ένα ποτήρι νερό για τα πάντα. Να κάνεις πράγματα που σε κάνουν ψυχικά και σωματικά να νιώθεις. Να ταξιδέψεις, να ζήσεις λίγο το άγνωστο, να φύγεις απ’ τη σιγουριά σου για λίγο. Να νιώσεις ζωντανός.

Να αγαπάς. Ν’ αγαπάς και να το λες συχνά. Να προσφέρεις απλόχερα τη βοήθειά σου όταν κάποιος σε χρειάζεται, χωρίς όμως να διακινδυνεύεις τη δική σου ψυχική υγεία. Να σηκώνεις το τηλέφωνο και να λες «σ’αγαπώ», λες και δε θα σου ξαναδοθεί η ευκαιρία να το πεις. Να φροντίζεις αυτούς που αγαπάς. Να μη σπαταλάς χρόνο και συναισθήματα για πράγματα που σ’ ένα χρόνο από τώρα δε θα έχουν σημασία.

Να μαθαίνεις. Οι άνθρωποι ξεκινούν να γερνούν μόνο όταν σταματήσουν να μαθαίνουν. Να διαβάζεις. Εκατομμύρια βιβλία σε περιμένουν στα ράφια αδιάβαστα. Να πιάνεσαι με θέματα, που δε βρέθηκαν ποτέ στο δρόμο σου, να διαβάζεις για το πώς δουλεύουν οι άλλοι γύρω σου.

Να κυνηγάς τα ενδιαφέροντά σου, να ψάχνεις τις τέχνες που σε ενδιαφέρουν, να μην αφήνεις κανένα απωθημένο ανέγγιχτο. Να ενημερώνεσαι για τα κοινά, χωρίς να τ’ αφήνεις να σε επηρεάζουν. Να διαβάζεις βιβλία που σε βοηθούν ν’ αναλύεις καλύτερα το δικό σου εαυτό, να σε μάθεις.

Πολλές φορές ξέρεις, στην προσπάθειά μας να μορφωθούμε, ξεχνάμε το πιο σημαντικό απ’ όλα: ν’ ανακαλύψουμε τη δική μας ταυτότητα και τις προσωπικές μας ευκαιρίες για εξέλιξη σαν χαρακτήρες. Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις.