Πάνω που είχα εστιάσει στο εταιρικό δίκαιο και ο μαρκαδόρος μου έτρεχε σαν τρελός πάνω από τις λέξεις, ένα τηλεφώνημα ήταν αρκετό για να με αποσυντονίσει για ώρες, μέχρι που ξεκίνησα αυτό το κείμενο να ξεθυμάνω.
«Έκλεισα εισιτήρια. Πάω να τον βρω.», είπε η Άννα κοφτά και τα λόγια της έσκασαν σαν βόμβα.
Η Άννα και ο Νίκος, έχουν μία ιδιαίτερη σχέση εδώ και ένα χρόνο.
Αφενός ο Νίκος, τυπικός player, την κρατάει με γλυκόλογα και τραβάει με πανιά «ό,τι ήθελε ας προκύψει», αφετέρου η Άννα είναι τυφλωμένη από έρωτα, τον κυνηγάει και διανύει μία περίοδο ελαφράς κατάθλιψης.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να σκάσω στα γέλια, αλλά μετά περιλούστηκα με κρύο ιδρώτα αφού συνειδητοποίησα πως θέλουμε λίγες μέρες ακόμα, για την Πρωταπριλιά.
Έτσι και ‘γω ως καλή φίλη, μέσα στο πλαίσιο λογικής, κυνισμού και θυμού είπα όσα κατά την άποψη μου η Άννα έπρεπε ν’ακούσει επί των περιστάσεων, με φωνή δυνατή και κατηγορηματική.
«Αυτοκαταστρέφεσαι καταλαβαίνεις;», ήταν από τα τελευταία μου λόγια πριν να της κλείσω σχεδόν στα μούτρα, το τηλέφωνο.
Θα μου πεις, και εσένα τί σε νοιάζει;
Με νοιάζει γιατί συχνά τα προβλήματα των φίλων μου τα παίρνω πολύ προσωπικά και με ενοχλεί να τους βλέπω σε μαύρα χάλια.
Αυτό με νοιάζει. Κατάλαβες;
Όταν λοιπόν κατάφερα να ρίξω την πίεση του αίματός μου και ν’αναιρέσω κάθε πιθανότητα για εγκεφαλικό, έκανα μια ξαφνική αναδρομή και άκουσα την φωνή της Κατερίνας να μου λέει πριν από μήνες, «Είναι τρελή σου λέω η κολλητή μου η Ρίτα. Αν την πάρω τώρα και της πω αύριο φεύγω για Αυστραλία να βρω τον παιδικό μου έρωτα, θα μου πει να πας και με τις ευχές μου».
Πάγωσα για λίγο και ούτε τον μαρκαδόρο δεν κατάφερα να κρατήσω στα χέρια μου.
Εγώ δηλαδή, γιατί δεν είμαι μία φίλη σαν τη Ρίτα;
Ποιος μου ‘δωσε το δικαίωμα, να χαλάω το όνειρο στους φίλους μου;
Τα ταξίδια έκπληξη, για έναν έρωτα, είναι συνήθως η αρχή για μεγαλειώδη παραμύθια ή το προμήνυμα για θρίλερ, στα οποία δε μπορείς πατήσεις pause.
Ακριβώς γι’αυτό και γω, έπρεπε να της ευχηθώ τα καλύτερα και να επιστρέψω στο εταιρικό.
Προχθές διάβαζα ότι, όταν αγαπάς πρέπει να αγαπάς μ΄ελευθερία.
Γι’αυτό από τώρα και στο εξής θα ακολουθώ την συμβουλή του σοφού φίλου μου Αριστοτέλη:
«Όταν κάποιος σου λέει τί νιώθει, πριν δώσεις την συμβουλή σου, ρώτα αν την χρειάζεται.
Γιατί κάποτε, αρκεί μόνο να ακούμε.»
Εύχομαι από σήμερα να γίνω λίγο καλύτερη ακροατής, πιό λακωνική κριτής και να μάθω ν’αγαπάω ένα τσικ περισσότερο.
Κάποτε όταν βλέπεις τις καταστάσεις από την άλλη πλευρά είναι πιο ενδιαφέρουσες .
Έστω και αν ο μαρκαδόρος σκιάζει και απ’τις δύο πλευρές της σελίδας.
Συντάκτης: Χαρά Αναξαγόρα
