Όλα όσα γεννούν και θρέφουν ένα ψυχικό τραύμα

Τραύμα: Ένας συναισθηματικός ή ψυχολογικός κλονισμός που μπορεί να προκαλέσει διαταραγμένα συναισθήματα ή συμπεριφορά. To τραύμα μπορεί να δημιουργηθεί με αμέτρητους τρόπους όπως τον σχολικό εκφοβισμό, την κοινωνική βία, τις καιρικές καταστροφές, να είναι τραύμα πρώιμης παιδικής ηλικίας, σχεσιακή βία, ιατρικό τραύμα, φυσική κακοποίηση, τραύμα προσφύγων, σεξουαλική κακοποίηση, πένθος, τρομοκρατία και τραυματική θλίψη.

Οι τρόποι με τους οποίους το τραύμα μπορεί να εκδηλωθεί είναι αμέτρητοι και πάντοτε διαφορετικοί αναλόγως με το άτομο και τη φύση του τραύματος. Κάποια συναισθήματα που μπορεί να εκδηλωθούν είναι η άρνηση, ο θυμός, ο φόβος, η θλίψη, η ντροπή, η σύγχυση, η ανησυχία, η κατάθλιψη, το μούδιασμα, η ενοχή, η απελπισία και η δυσκολία συγκέντρωσης. Είναι επίσης συχνό φαινόμενο για επιζώντες τραύματος, να έχουν ξεχάσει εντελώς τις λεπτομέρειες της εμπειρίας τους, λες και το μυαλό μπλοκάρει τη μνήμη σαν ένας μηχανισμός αντιμετώπισης.

Tις τελευταίες μέρες, γίναμε θεατές πολλών γυναικών που μίλησαν για το δικό τους τραύμα από σεξουαλική παρενόχληση. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε, είναι πως ένας από τους λόγους που οι καταγγελίες είναι αλυσιδωτές, σχετίζεται με το ότι πολλές φορές, κάποια νέα πληροφορία μπορεί να δώσει έναυσμα σε κάποιον που έχει ζήσει τραυματικές εμπειρίες να τίς θυμηθεί και να τίς αναβιώσει. Ένα παράδειγμα από μια ίσως πιο διαδεδομένη εμπειρία, είναι όταν έχουμε χάσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο και μπροστά στην είδηση για κάποιον άλλο, έστω κι άγνωστο χαμό, ξαναζούμε εκείνες τις στιγμές πένθους. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με οποιοδήποτε άλλο είδος τραύματος.

Συχνό φαινόμενο είναι επίσης τα παιδικά τραύματα τα οποία μπορούν να σχηματίσουν στον χαρακτήρα μας κάποιες συμπεριφορές και πολύ αργότερα στη ζωή μας να ανακαλύψουμε ότι υπήρξαν η αιτία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ψυχοθεραπεία και την υπνοθεραπεία. Πολλά άτομα ωστόσο, ανακαλύπτουν και δουλεύουν τα τραύματά τους μέσω του διαλογισμού ή ακόμη και μέσω κάποιας συζήτησης με φίλους. Εδώ ακριβώς, είναι που ερχόμαστε όλοι εμείς οι θεατές, είτε έχουμε βιώσει κάτι παρόμοιο ή όχι. Ακούμε με ενσυναίσθηση, συμπόνια και καλοσύνη, γιατί είναι τεράστιο προνόμιο κάποιος να επιλέξει να ανοίξει τις πιο σκοτεινές του σκέψεις σε μας. Ακόμη περισσότερο, όταν είμαστε άγνωστοι κι έχουν επιλέξει να μοιραστούν την εμπειρία τους για το κοινό καλό, για να μην περάσει ποτέ κανείς ξανά αυτό που βίωσαν.

Τα παλιά τραύματα, μπορούν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή, χωρίς προειδοποίηση, σε περιστάσεις εντελώς ασύνδετες με το γεγονός. Μπορούν να εμφανιστούν σε μια περίοδο ηρεμίας ή αντιθέτως σε περιστάσεις αβεβαιότητας ή στρες. Ένας καλός τρόπος να αναγνωρίσουμε αν η αντίδρασή μας σε κάποιο γεγονός μπορεί να είναι συνδεδεμένη με το τραύμα μας, είναι, μελετώντας τις σκέψεις μας, να αναρωτηθούμε γιατί αντιδράσαμε με το συγκεκριμένο τρόπο.

Η Alexandra Ocasio Cortez, ανοίχτηκε πρόσφατα για την τραυματική της εμπειρία λόγω των βίαιων επεισοδίων στο Καπιτώλιο, μιλώντας για προηγούμενη εμπειρία ως επιζούσα σεξουαλικής κακοποίησης. Μάς υπενθύμισε ότι, αν ποτέ έχουμε περάσει κάποια τραυματική εμπειρία, όσο μεγάλη ή μικρή κι αν ήταν στα μάτια μας ή κάποιου τρίτου, το πιο σημαντικό βήμα είναι να ανοιχτούμε. Να μιλήσουμε γι’ αυτό, να τό περιγράψουμε, να τό αναγνωρίσουμε, να τό αποδεχτούμε. Δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια, ούτε πίεση. Φτάνει κάποια στιγμή, να βρούμε το κουράγιο και τη δύναμη να τό θεραπεύσουμε και να σταματήσουμε να καταπιέζουμε τις φωνές που μάς κάνουν να πιστεύουμε ότι ίσως δεν ήταν τόσο σοβαρό, ίσως καταλάβαμε κάτι λάθος, ότι υπάρχουν και χειρότερα– σκέψεις οι οποίες ουσιαστικά ακυρώνουν όσα νιώθουμε και τα ρίχνουν κάτω από το χαλί αφήνοντάς τα να εμφανιστούν με άλλους τρόπους αργότερα. Στο τέλος, όλα θα πάνε καλά. Κι αν δεν είναι καλά, δεν είναι το τέλος.

ΥΓ.: Γραμμένο για όλους όσους έχουν περάσει κάποιας μορφής τραύμα στη ζωή τους. Δεν είστε μόνοι. Είμαστε μαζί σας.

*Πηγή

**Πηγή

***Πηγή