Δε θα φύγουν αλλά θα σε αναγκάσουν να τους διώξεις

Αν θες ένα άρθρο που θα σου χαϊδεύει τα αφτιά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσής σου, ψάξε αλλού. Πρόκειται να πέσουν μάσκες, ίσως σκεφτείς (ξανά) το ενδεχόμενο να καλέσεις για να βρίσεις άσχημα κάποιο πρώην ταίρι σου ή να γίνει αφορμή για να κάνεις μια βαθιά αυτοκριτική. Σκοπός δεν είναι να ενοχοποιηθείς. Σκοπός είναι να ανοίξεις τα μάτια σου, πριν σου ξανατύχει τέτοια περιπτωσάρα. Κατάλληλη κι επιθυμητή η ανάγνωση, λοιπόν, χωρίς φιλική συναίνεση.

Η όλη προσοχή στραμμένη σ’ εκείνους τους ανθρώπους που όταν τους γνώρισες ήταν τόσο καλοί, γενναιόδωροι σε καθετί που μπορεί να σου έλειπε και δεκτικοί να ακούσουν τα προβλήματά σου, ό,τι κάνει κάθε νέος έρωτας, δηλαδή. Δείχνανε πως έλκονται απ’ την αυτοεξέλιξη και τη δύναμη της αλήθειας. Έμοιαζαν πως ήρθαν για να μείνουν, όπως κάθε κεραυνοβολημένη σχέση. Και μια ωραία μέρα, που μπορεί να την θυμάσαι σαν χθες, ήρθε στο πατάκι της πόρτας σου ο χωρισμός, μόνο που το έστρωσες εσύ, γιατί θέλησε να το περπατήσει κάποιος άλλος.  Κι αυτό που πονάει τώρα δεν είναι το φινάλε, ούτε η απουσία τους. Είναι ο τρόπος. Γιατί κάθε τέλος κουβαλά κάμποσο πόνο, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που το ρίξιμο της αυλαίας τσούζει παραπάνω, μπλεγμένο μέσα σε ανωριμότητα, φόβο ανάληψης της ευθύνης, αχαριστία και πονηριά.

Μία κατηγορία από μόνοι τους. Τίτλος τους θα μπορούσε να ‘ναι η φράση «εγώ δε φταίω ποτέ και για τίποτα». Άνθρωποι που έχουν τη διπροσωπία άσσο στο μανίκι τους. Χαρτί που το κρατάνε για το τέλος. Η διάθεσή τους να παραδεχτούν λάθη και να πάρουν αποφάσεις, μηδαμινή. Κι αυτό δε φαίνεται στα απλά καθημερινά. Εκεί ίσως να φανούν μονάχα κάποια μικρά εξανθήματα της νόσου. Ιδανική περίπτωση για να ξεδιπλώσουν την υποκρισία τους ένας χωρισμός. Εκεί, μπορείς άνετα να δεις την έξαρση της νόσου, που λέγαμε.

Η βάση τους είναι η φυγοπονία. Ή δε χρειάστηκε ποτέ να διαχειριστούν μία κατάσταση ή στάθηκαν τόσο άτυχοι στην ανατροφή τους που τα πάντα τους ήταν απλόχερα δοσμένα. Όχι ότι αυτό είναι δικαιολογία. Έχουν απίστευτο ταλέντο στο να σου τονίζουν τα ελαττώματά σου κατάμουτρα μ’ ένα χαμόγελο ως τα αφτιά. Τους είναι έμφυτο να μιλάνε άσκοπα για κάτι που για πολλούς θα φαινόταν απλό, γι’ αυτούς όμως είναι το πρόβλημα του αιώνα. Το φόρτε τους, όμως, είναι να σου πετάξουν το μπαλάκι για καθετί που δεν πάει καλά στη σχέση σας, ειδικά όταν εντοπίσεις εσύ κάποια αδυναμία στο μεταξύ σας. Τότε, μ’ έναν μαγικό τρόπο, αποποιούνται κάθε υποψία ευθύνης, σε σημείο που θα μπορούσες να θεωρήσεις τον εαυτό σου προβληματικό και φυσικά κύριο υπεύθυνο για όλα. Κι εκεί είναι που αρχίζει η παράσταση.

Γίνονται ό,τι φοβόσουν κι ό,τι με κόπο άφησες πίσω σου. Γίνονται οι πρώην σου κι η παρέα που σου ‘κανε bullying όταν ήσουν παιδί. Γίνονται η πεθερά σου κι η γειτόνισσα απ’ το απέναντι παράθυρο που ποτέ δεν έχεις γνωρίσει. Ίσως αγαπημένο τους χρώμα να ‘ναι το μαύρο και το γκρι και να μην έχουν πάρει αποδοχή από κανέναν, κυρίως όχι απ’ το μέσα τους. Είναι οι άνθρωποι που θα φωνάξουν όταν θα δουν την αλήθεια μπροστά τους, για να την τινάξουν από πάνω τους και, υστεριάζοντας, θα σε υποτιμήσουν για κάθε σου κατόρθωμα. Είναι εμμονικοί με το να καβγαδίζουν κι εκπαιδευμένοι στο να αποπροσανατολίζουν, αν αντιληφθούν πως πρόκειται να τους αναλύσεις κάποιες κακές τους συνήθειες.

Είναι τόσο τρυφερό το άγγιγμά τους, καθώς σου πετάνε υπονοούμενα για να ξεπεράσουν τα όριά σου. Ποθούν να σε βλέπουν να σκέφτεσαι πράγματα για τον εαυτό σου που ίσως να μην ισχύουν κι αμέριμνοι να ‘χουν ξεγλιστρήσει απ’ τα δικά τους λάθη που είναι εμφανή. Μοιάζουν με ηθοποιούς, αλλά δεν είναι. Στο θέατρο έχεις να πάρεις μια αλήθεια. Μην τους κάνεις την τιμή να τους αποκαλέσεις έτσι. Αυτοί, ακόμα κι όταν υποκρίνονται, φορούν μάσκα κάτω απ’ τη μάσκα τους. Αμφιβάλλω αν ξέρει κανείς τα πραγματικά τους συναισθήματα ή τους αληθινούς σκοπούς τους. Και το ακόμη πιο μαγικό κομμάτι τους είναι ότι ποτέ δε φάνηκε, γιατί ήξεραν να το κρύβουν πολύ καλά.

Περιμένουν να δουν από ‘σένα να προτείνεις τον χωρισμό. Περιμένουν από ‘σένα να βγεις εκτός εαυτού, για να απολαύσουν την ευκαιρία να σου χτυπήσουν άλλο ένα «ελάττωμά» σου. Θέλουν να δουν τη χειρότερή σου εκδοχή να βγαίνει στην επιφάνεια κι ίσως μέσα τους να χαίρονται που το κατάφεραν. Γιατί ξέρουν πραγματικά ότι δεν κάνουν για σχέση, απλά αρνούνται να το παραδεχτούν. Είναι γεννημένοι για να προκαλούν φθορά στους ανθρώπους και μεγαλωμένοι σε αρνητική ενέργεια. Κι αυτοί σε έλκουν, κι εσύ με απίστευτη ευκολία εφάπτεσαι επάνω τους.

Έλκεσαι μέσα απ’ την κοινωνικότητα που θαυμάζεις ή τις γνώσεις που σου μεταφέρουν. Απ’ την τρυφερότητα που ‘χεις ανάγκη να εισπράξεις, κι αυτοί σου την παρέχουν. Απ’ την ενδοσκόπηση που δεν έκανες, γιατί νόμισες πως αυτοί είναι εκεί για ‘σένα κι εσύ δε σε χρειάζεσαι. Ίσα που προλαβαίνεις να κολυμπήσεις στα ενδότερα. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν ήρθαν μόνοι τους. Ήσουν κι εσύ μέρος της ιστορίας. Κι όσο κι αν πονάει, πλέον σε χρειάζεσαι.

Το να γνωρίσεις τον εαυτό σου ίσως να είναι η αρχή για να πετάξεις έξω κάθε κατακάθι τους. Κάθε πικρία που άφησε η ανώριμη συμπεριφορά τους. Δε θα βάλεις κανέναν στον σωστό το δρόμο.

Ήρθες για να ζήσεις μακριά απ’ αυτούς.