Όταν είσαι χαρούμενος νιώθεις ένοχος;

“Κοίτα να σοβαρευτείς και να βάλεις μυαλό”, θα ‘λεγε τώρα η φωνή που ξέρεις να υπακούς. Η φωνή που ‘ρχεται και σου ξυπνά λυσσαλέα τα σωθικά για να σ’ επαναφέρει στα λογικά σου. Η φωνή που δεν παίρνει από συναισθηματισμούς και χαλαρές στιγμές. Η φωνή που ξέρει από συνειδητοποιήσεις. Σε βλέπει που χάνεις τον δρόμο και παραλογίζεσαι, χάνεις τους τρόπους σου και δε λες να μεγαλώσεις. Η φωνή που σε κρίνει για όλα όσα κάνεις. Για όλα όσα δεν κάνεις.

Είναι η φωνή που όταν γελάς ψιθυρίζει “σε καλό να μας βγει” λες κι έχεις κάνει κάτι κακό και το χρωστάει η ζωή να σου γυρίσει boomerang τις όμορφες στιγμές. Είναι η φωνή που σου λέει ότι τους ανθρώπους που αγαπάς θα τους εκτιμήσεις όταν γίνουν ανάμνηση, λες και σε περιμένει η σφαίρα στη γωνία. Λες κι έχει στήσει καρτέρι να πυροβολήσει τις φορές που κοίταξες να περάσεις καλά, βάζοντας φρένο στις παράλογες αντιδράσεις. Μια τιμωρητική φωνή που αναπολεί τις στιγμές που δε φέρθηκες όπως άξιζε στις περιστάσεις.

Αυτή η φωνή που ίσως λέει “να βρεις μια καλή δουλειά” λες κι υπάρχουν κακές. Κι ύστερα “κι εις ανώτερα” στο πτυχίο σου που με κόπο κι ιδρώτα αφοσιώθηκες, θαρρείς κι ο σκοπός της ζωής είναι το ανώτερο, το μέγιστο, το τέλειο. Άντε και “μ’ ένα καλό παιδί”. Ας μας πει κάποιος τέλος πάντων, τι σημαίνει καλό παιδί! Ποιο είναι το καλό παιδί για την κοινωνία, γιατί τα ζοφερά παραδείγματα καλών παιδιών είναι γεμάτα από ανασφάλειες και κακοποιητικές συμπεριφορές.

“Ν’ αλλάξεις χρώμα στα νύχια σου, είσαι σαν κοριτσάκι 15 χρονών” και “το κούρεμά σου είναι λίγο περίεργο”. “Μην τ@ κάτσεις κι από την πρώτη νύχτα” και “κράτα και μικρό καλάθι” γιατί οι άνθρωποι δεν είναι για να τους εμπιστεύεσαι. “Η φούστα σου είναι κοντή” και “τα παπούτσια σου λίγο φλώρικα”, οπότε καλά θα κάνεις να μοιάζεις φυσιολογικός. “Κοίτα να βρεις έναν άντρα στα μέτρα σου” και “μη δίνεις δικαιώματα στον κόσμο με τους συντρόφους σου”. Κοίτα μη σε πουν gay και ρωτάει ο κόσμος για σένα χωρίς να ξέρουν τί ν’ απαντήσουν οι δικοί σου. Πριν πάρεις μια απόφαση βάλε τους συναισθηματισμούς στην άκρη και κοίτα να φερθείς ώριμα.

Μη γελάς τόσο δυνατά, μην καπνίζεις μπροστά σε μεγαλύτερους, μην τρως τόσο πολύ γιατί θα παχύνεις, μη δείξεις δυσαρέσκεια σε πρώτη γνωριμία, μην αφεθείς στον έρωτα, μη στείλεις μήνυμα σε πρώην, μην αγοράζεις σέξι μαγιό γιατί είσαι μια κυρία, μη βάλεις το σκυλί στο αυτοκίνητο γιατί θα γεμίσει τρίχες, μην παραιτηθείς από την καταπιεστική δουλειά και χάσεις τον καλό μισθό, μη μιλάς, μη σκέφτεσαι, μην αναπνέεις, μην υπάρχεις.

Φωνές, φωνές κι άλλες φωνές. Φωνές που είναι καταδικασμένες να σου τρώνε λιγάκι από τη χαρά. Φωνές που είναι εκεί και περιμένουν την έκθεσή σου. Φωνές που συσσωρεύονται και δε λένε να κοπάσουν. Φωνές που βρίσκουν τροφή από ανασφάλειες και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Φωνές που έχουν σφηνωθεί μέσα σε κάθε γωνιά του κεφαλιού και με την πρώτη ευκαιρία, ξεπορτίζουν. Φωνές που έχουν το χρώμα, τον ήχο, τη σκιά του ανθρώπου που τις ξεστόμισε για πρώτη φορά. Με διάθεση αποδοκιμασίας, υποτίμησης, περιφρόνησης. Μ’ ένα κρύο κι ειρωνικό χαμόγελο και μια δυσκολία πίστης στην πραγματικότητα, σαν να μην μπορούν να αποδεχτούν τη φυσιολογική ροή της ίδιας της ζωής.

Το ηχόχρωμα της τρεμάμενης φωνής που φοβάται να πει έναν καλό λόγο γιατί δεν έμαθε να ζει απολαμβάνοντας τη χαρά. Δεν έμαθε σ’ έναν λόγο ενθαρρυντικό, έναν λόγο ουσιαστικό, έναν λόγο που όσο δυσκολεύουν οι καιροί, τον χρειάζεσαι όλο και περισσότερο. Κι αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε πρέπει αυτή η φωνή να σβήσει.

Πολλές φορές δεν οφείλουν τα πολλά τα λόγια, γιατί καταλήγουν κενά ουσίας. Πολλές φορές δε χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα. Αυτές οι φωνές πρέπει να σωπάσουν! Να μαζέψουν όσα απέμειναν απ’ τη δυστυχία τους και να βρούνε την ευθύνη. Άλλωστε, δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Όπως κι η ευτυχία με την ενοχοποίηση, ποτέ δεν υπήρξαν καλός συνδυασμός. Άρα, γιατί να το παλεύουμε να γίνουν;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!