Τα ρούχα του ανθρώπου μας, ένα υποκατάστατο παρουσίας

Ένας ερωτευμένος πάντα παλεύει με τον χρόνο. Ο τελευταίος, σαν από μηχανής (διαβολικός) θεός, εμφανίζεται εκεί που δεν τον σπέρνουν, να κλέψει λίγες στιγμές απ’ τη σύμπτυξη των δύο σωμάτων. Όχι απλών σωμάτων. Δύο ερωτευμένων σωμάτων που χάνονται στην εγκεφαλική τους χημεία. Κι οι παλμοί τους ανεβαίνουν, οι μυρωδιές τους βαπτίζονται, με τις ανάσες τους να ζεσταίνουν την κάθε στιγμή. Κι ο χρόνος να δείχνει τα δόντια του φωνάζοντάς τους να επιστρέψουν στην καθημερινότητα. Κι η καθημερινότητα ίδια κι απαράλλαχτη, τους κάνει να μετρούν τον χρόνο ώσπου να ξανασμίξουν. Μέχρι τότε, κάποιος μένει πίσω, με ό,τι συγκαταλέγεται σε αυτό το τοπικό επίρρημα.

Πολλές φορές είναι πόνος. Για την απουσία που σε καλεί να αναμετρηθείς με τις ανασφάλειές σου. Για το αίσθημα της εγκατάλειψης που το μυαλό σου με ευκολία σε κάνει να πιστεύεις ότι βιώνεις. Την αδυναμία ότι δεν μπορείς να διανύσεις τα χιλιόμετρα που σας χωρίζουν. Για τις φευγαλέες σκέψεις σχετικά με τους κινδύνους που παραμονεύουν εκεί έξω και πως, ανά πάσα ώρα και στιγμή, μπορεί ο έρωτάς σου να τους γνωρίσει. Κι ό,τι ωραίο αισθάνεσαι, αρχίζει και περικλείεται από αρνητικές σκέψεις που σε κάνουν να αναμετριέσαι με τα μεγαλύτερά σου ερωτήματα.

Στην επιφάνεια έρχεται κι η αβεβαιότητα να σιγοντάρει την κτητικότητα. «Πού μπορεί να πηγαίνει τώρα;» ή «Θα ‘ναι μόνο με την παρέα, σίγουρα;» κι η ατμόσφαιρα να ομορφαίνει όλο και περισσότερο. Τα μηνύματα αυξάνονται για να δώσουν λίγη σιγουριά και τα νεύρα ή ο θυμός πρωταγωνιστούν στον έρωτα που με τόσο κόπο αγωνίζεσθε γι’ αυτόν -μα συχνά, ασυνείδητα, και κατά αυτού. Τα στοιχήματα για την πιθανή ώρα επιστροφής δίνουν και παίρνουν, με την παρέα σε guest εμφανίσεις, γιατί είναι ανυπόφορη η αναμονή, αν δε μοιράζεται. Οι υποχρεώσεις φωνάζουν κι ο φόβος μοιράζεται και στους δύο. Ποιος θα αντέξει περισσότερο;

Κι όλοι οι μηχανισμοί άμυνας καλούνται να δείξουν το παρόν τους σε αυτό το τίμημα του χρόνου που είναι εχθρός σου. Κι εσύ δεν έχεις καταλάβει το δώρο που σου κάνει απλόχερα ο εχθρός, που λέγαμε. Θα ‘χεις ακούσει που λένε «όλα γίνονται για κάποιο λόγο». Δε συμβαίνουν από μόνα τους. Είναι η μεγαλύτερη πρόκληση αυτή η φράση. Σε καλεί να βρεις αυτό που κρύβεται πίσω από αυτό που θεωρείς ήττα, απώλεια, αδυναμία ή φόβο. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, τα ρούχα του ανθρώπου που σ’ ερωτεύτηκε είναι το δώρο.

Η τσαλακωμένη μπλούζα στην καρέκλα με έναν λεκέ που παραμονεύει. Το πουκάμισο που έχει μια δόση μυρωδιάς τσιγάρου και πολύ απ’ το άρωμά του. Το σακάκι που είναι στην ντουλάπα χωμένο, να σου θυμίζει την πρώτη επίσημη εμφάνισή σας ως ζευγάρι. Το πλεκτό κασκόλ που σου δάνεισε εκείνο το βράδυ που χειμώνιασε απότομα και δεν το έδωσες ποτέ πίσω ή ξεχασμένη κάπου στο μπάνιο η πετσέτα θαλάσσης, που στέγνωσε τις περσινές σας καλοκαιρινές βουτιές. Το φούτερ που άρπαξες με το «έτσι θέλω» και που τώρα είναι δικό σου, γιατί σου πάει περισσότερο και γιατί δίνει, σαν παυσίπονο, την ψευδαίσθηση της παρουσίας στις απουσίες ή οι κάλτσες που ζήλεψες, γιατί έχουν κάτι το διαφορετικό που δε θυμίζει τίποτα από ‘σένα.

Το σεντόνι που τυλίγεται στον καναπέ είναι δικό σου απόκτημα πια κι η κουβέρτα του τα βράδια είναι πρόφαση για έναν λυτρωτικό τσακωμό. Οι παντόφλες με δέκα νούμερα διαφορά είναι τρέντι και κατάλληλες για να πας μέχρι το περίπτερο ή να πιεις τον καφέ σου στο μπαλκόνι. Το μπουρνούζι σου έγινε, ξαφνικά, παλιό κι άσχημο κι αντικαταστάθηκε απ’ το δικό της, που μυρίζει υπέροχα, κι ας μη σου κάνει. Κι αν έχετε το ίδιο νούμερο παπουτσιών, σίγουρα δεν έχετε σκεφτεί να πάρετε τα ίδια για να σταματήσετε να τσακώνεστε πριν από κάθε σας έξοδο. Κι αν έχει και τσάντα πλάτης που χωράει το λάπτοπ σου, καλύτερα να προλάβει να βγάλει τα πράγματά του. Δεν είναι ωραίο να τα δει εκτός, όταν γυρίσει, γιατί ίσως να ‘χει μπανίσει τη βαλίτσα σου που τα χωράει όλα, κι η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο.

Θα γυρίσει, και πριν την εκδίκηση, θα ανταμειφθεί που κάτι από εκείνον το φοράς κι ας μη σου κάνει. Κάτι από εκείνη πλέον σου ανήκει για να τη θυμίζει. Και είναι τόσο ερωτεύσιμες οι διαφορές ανάμεσα στα μεγέθη, τα χρώματα και τα γούστα σας. Είναι ο λόγος να μετράς αντίστροφα μέσα στη μέρα για να γυρίσεις σπίτι ή να κανονίσεις διακοπές. Ο λόγος να πληρώσεις courier, γιατί τα χιλιόμετρα σας χωρίζουν εδώ και καιρό. Ο λόγος για να κατευναστούν οι εσωτερικές φωνές που φωνάζουν πως ο χρόνος είναι τιμωρός. Έως ότου βρεθείτε πάλι αγκαλιά.

Και τα ρούχα που σας κρατούσαν όρθιους, τώρα ξάπλωσαν στο πάτωμα, γιατί τα κορμιά πήραν τη σκυτάλη.