Τα καλά πράγματα θα έπρεπε να διαρκούν για πάντα.
Με αυτό σλόγκαν, διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας, έκανε πάταγο.
Η ιστορία αρχίζει με ένα φιλί που ανταλλάσσεται από το ζευγάρι σε διάφορες φάσεις της ζωής του, καθώς οι δύο πρωταγωνιστές μεγαλώνουν μαζί.
Με μία πιο προσεκτική ματιά, ωστόσο, το φιλί αυτό ενώνει διαφορετικά συναισθήματα με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι πρωταγωνιστές άλλοτε ξεκαρδίζονται και άλλοτε δακρύζουν.
«Θα σ΄ αγαπώ για πάντα», ακούς και υπόσχεσαι συχνά πυκνά.
Είναι άραγε ένα ψέμα που ξεστομίζεται με περίσσεια ευκολία ή μία πρόκληση απέναντι στο χρόνο;
Βέβαια τη στιγμή που το φωνάζει ο ελαφρόμυαλος, ευκολόπιστος, ερωτευμένος εαυτός μας, σαφώς και το εννοεί.
Αυτό όμως που στην ουσία εκδηλώνει, είναι η έντονη επιθυμία του, να παγώσει το χρόνο.
Ο έρωτας δεν έρχεται με αναγραφόμενη ημερομηνία λήξης. Πόσο κρατάει όμως κιόλας;
Για τους ποιητές, αιώνιος έρωτας, είναι μόνο ο ανεκπλήρωτος.
Εκείνος που εξυμνείται στα λογοτεχνικά αριστουργήματα, αλλά και στις σελίδες τις γυναικείας λογοτεχνίας.
Τότε όμως που γράφτηκαν τα περισσότερα από αυτά, ακόμη και η έννοια του χρόνου, αυτή καθ’αυτή, ήταν τελειώς διαφορετική.
Σήμερα ζούμε την εποχή της βιασύνης και της ευκολίας.
Ξέρουμε ήδη τον άλλον, πριν καλά καλά μας ανοιχτεί ο ίδιος.
Ας ειν’ καλά το facebook.
Εκβιάζουμε συναισθήματα σε μία αγωνιώδη προσπάθεια κατάκτησής του.
Τα λόγια και οι υποσχέσεις μας, πηγάζουν πρωτίστως από τη δική μας ανάγκη ν’αγαπηθούμε και δευτερευόντως ν’αγαπήσουμε.
Κάπως έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες και συμπεριφορές που ακολουθούνται σαν τυπικό, το όλο πράγμα τελειώνει πριν καλά καλά αρχίσει.
Δεν καταβάλλεται χρόνος και προσπάθεια ώστε τα συναισθήματα να εξελιχθούν φυσικά.
Σύμφωνα με άλλους ο έρωτας κρατά δυόμιση, το πολύ τρία χρόνια.
Η άποψη αυτή μου φαίνεται αρκετά πειστική, αναλογιζόμενη ότι θα ήταν φύσει αδύνατον να βρισκόμασταν μονίμως σε κατάσταση έρωτος, για να μην πω εξαντλητικό.
Πρέπει, αν μην τι άλλο, να περισσέψει ενέργεια ώστε να φανούμε αποδοτικοί και σε άλλους τομείς της καθημερινής μας ζωής.
Και μετά την πάροδο αυτών των χρόνων ο έρωτας πού πάει;
Όταν έχουν μπει γερές βάσεις και υπάρχει θέληση πάνω απ’ όλα, γίνεται το ομαλό πέρασμα στην αγάπη.
Αυτή η ποιοτική μεταβολή σε άλλους συντελείται ανεπαίσθητα και άλλοι δεν την κατορθώνουν ποτέ.
Είναι και αυτοί που ερωτεύονται τον έρωτα, οπότε και κόβουν βόλτες από τη μία σχέση στην άλλη.
Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις, αυτοί που αντιστάθηκαν στη φθοροποιό δύναμη του χρόνου και τόλμησαν να προσπαθήσουν, έστω, να αγγίξουν για λίγο το ιδεατό «για πάντα».
Όχι από συμβιβασμό, όχι από φόβο μοναξιάς ή απλώς από συνήθεια.
Αλλά επειδή ανακάλυψαν έναν κοινό μαγικό τρόπο, να ερωτεύεσαι κάθε μέρα απ’την αρχή, τον ίδιο άνθρωπο.
Συντάκτης: Νικολέτα Σάρρου
