Αχ αυτή η κομβική ηλικία των 20, που το μυαλό μας είναι μπερδεμένο δίνοντας μάχη με το παιδί που πρόσφατα ενηλικιώθηκε και τον ενήλικα που ακόμη νιώθει παιδί. Αυτή που καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις αν και δε νιώθουμε έτοιμοι, που λίγο μας λείπει η ξεγνοιασιά του σχολείου, τότε που δεν έχουμε να πληρώσουμε λογαριασμούς, να κάνουμε ψώνια. Βρισκόμαστε σε μια σχολή που δεν ξέρουμε αν μας αρέσει ή κάνουμε μια δουλειά για να καλύψουμε τα έξοδα κι η καθημερινότητά μας είναι κατά κανόνα καφές, βόλτες, ξενύχτια, ξίδια και συναναστροφές.
Σ’αυτή την ηλικία το παράδοξο είναι πως νιώθεις ταυτόχρονα πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα αλλά και τελείως χαμένος και προβληματισμένος για το μέλλον σου. Νομίζω πως όλοι μας, αν κοιτάξουμε τον εικοσάχρονο εαυτό μας, πολλά πράγματα θα θελήσουμε να κάνουμε διαφορετικά και γιατί όχι, να δώσουμε κάποιες συμβουλές Γιατί όλοι πήραμε κάποια στιγμή αποφάσεις, ρίσκα και βρεθήκαμε σε σταυροδρόμια. Σήμερα είμαστε εκεί που μας έβγαλε ο δρόμος της ζωής μας, μετανιώσαμε, κλάψαμε, νιώσαμε περήφανοι. Το θέμα είναι να μη φτάσουμε ποτέ να πούμε «αχ και να το ‘ξερα στα 20»!
1. Κάνε το ρίσκο φίλο σου
Είναι πολλά εκείνα που δεν τόλμησες κάποια στιγμή, με τον φόβο πως δε θα τα καταφέρεις ή επειδή αγχώθηκες πως δεν είσαι αρκετά καλός. Αμφιβολίες και προβληματισμοί ήταν οι καθημερινότητά σου και η λέξη αποτυχία σε τρόμαζε, λες και θα χαραχτεί στο κούτελό σου για πάντα. Αλλά μεγαλώνοντας, έμαθες πως αν δε βγεις κάπου πέρα απ’ τη ζώνη ασφαλείας σου δε θα εξελιχθείς και δε θα γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου.
2. Κάποιες παρέες και φιλίες δεν κρατάνε για πάντα
Φίλοι που νόμιζες ότι θα μείνουν στη ζωή σου για πάντα φύγανε κι άλλοι άνθρωποι ήρθαν. Όσο επίπονο κι αν ήταν στην αρχή, έμαθες πως τελικά κάποιοι άνθρωποι είναι σταθμοί κι όχι ο τελικός προορισμός. Ήρθαν για να σου μάθουν κάτι, να φτιάξετε αναμνήσεις παρέα, ή επειδή χρειαζόσασταν ο ένας τον άλλον κι όταν ήρθε η ώρα αποχωριστήκατε. Αλλάξανε οι φίλοι σου, άλλαξες κι εσύ, ώστε να κουμπώσουν άλλοι άνθρωποι καλύτερα.
3. Δεν είσαι ο τίτλος των σπουδών σου
Βρέθηκες σε μια σχολή είτε από επιλογή σου, είτε επειδή δεν ήξερες σε ποια άλλη θέλεις να πας ή επειδή έγραψες καλά στις πανελλήνιες και το πρέπον ήταν να μπεις σε μια καλή σχολή. Δε σημαίνει όμως πως αυτό που σπούδασες θα σου ταιριάξει ή ότι πρέπει να το ακολουθήσεις για πάντα. Είναι λογικό να μην ξέρεις τι καριέρα θέλεις ν’ ακολουθήσεις και ποια θα σου ταίριαζε. Θέλει χρόνο και να δοκιμάσεις πολλά πράγματα, να εκτεθείς σε εμπειρίες και σιγά σιγά ν’ ανακαλύπτεις τι σε εκφράζει και τι όχι. Οι επιλογές είναι αμέτρητες, φτάνει να βγεις εκεί έξω και να κολυμπήσεις.
4. Είναι οκ να λες όχι
Σε πόσες προσκλήσεις για ξενύχτια είπες ναι, ενώ ήθελες απλά να κάτσεις σπίτι και ν’ αράξεις; Σε πόσους καφέδες δέχτηκες να πας αν κι ήθελες να δεις μια ταινία, να διαβάσεις κάνα βιβλίο ή να ακούσεις μουσική και να χαθείς στις σκέψεις σου. Πόσα όχι δεν είπες γιατί σου γεννήθηκε FOMO (fear of missing out) ή επειδή ως γνήσιος people pleaser δεν ήθελες ν’ ακυρώσεις κάποιον για να μην τον κάνεις να νιώσει άσχημα. Κάποτε μαθαίνουμε ν’ ακούμε περισσότερο τις ανάγκες μας και τα θέλω μας και να εκτιμάμε όλο και περισσότερο τον ελεύθερό μας χρόνο. Σιγά σιγά μαθαίνουμε να δικαιώνουμε τον εαυτό μας όταν λέει όχι κι έτσι δίνουμε βαρύτητα σε πιο ουσιαστικές στιγμές με τους ανθρώπους μας και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
5. Σήκω και λίγο απ’ τον καναπέ
Πόσες μέρες πέρασες στο σπίτι σ’ έναν καναπέ, σε στιλ Netflix and chill. Ατελείωτες ώρες να παίζεις playstation ή να βλέπεις για χιλιοστή φορά όλα τα επεισόδιο της αγαπημένης σου σειράς. Κάποιες μέρες είπες κι εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου «σε βαρέθηκα» που έλιωνες έτσι, όμως μετά έκανες και πάλι το ίδιο. Σίγουρα κι αυτές οι στιγμές χρειάζονταν, αλλά όταν ο χρόνος αρχίζει και κινείται εναντίον σου κι ένα οχτάωρο τουλάχιστον φεύγει στη δουλειά, αρχίζεις κι εκτιμάς όλες τις ελευθερίες κινήσεων που είχες και ίσως άφησες να φύγουν. Άρα, σήκω, ο καναπές εκεί θα είναι κι αύριο.
6. Μίλα όμορφα στον εαυτό σου
Σε όλη μας τη ζωή παλεύουμε να βρούμε ποιοι είμαστε, τι κάνουμε σ’ αυτόν τον κόσμο, πού ανήκουμε και γιατί κι αυτό, όσο τρομακτικό κι αν ακούγεται, δε σταματά ποτέ. Άκου την εσωτερική σου φωνή, εμπιστεύσου το ένστικτό σου κι αποδέξου αυτό που είσαι. Να σου μιλάς όπως θέλεις να σου μιλάνε οι άλλοι και να μην είσαι τόσο αυστηρός με τα λάθη σου ή τις αδύναμες στιγμές σου.
7. Ταξίδεψε όσο περισσότερο μπορείς
Δεν έχεις τόσες υποχρεώσεις, σπίτια, ενοίκια, παιδιά στα 20. Αν δε βγεις λοιπόν, να πάρεις σβάρνα όλο τον κόσμο, πότε θα το κάνεις; Καλά και τα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, αλλά πού να δεις την Μπαρτσελονέτα της Βαρκελώνης ή τη Μονμάρτρη του Παρισιού. Ταξίδεψε και γνώρισε τον κόσμο, βάλε στην άκρη λεφτά για να ζήσεις εμπειρίες γιατί στο τέλος αυτές θα σου μείνουν κι όχι τα χάλια κρασιά το βράδυ στα φοιτητάδικα. Χρήσιμα κι αυτά, δε λέω.
Όπως και να ‘χει, η ζωή δεν έρχεται με οδηγίες χρήσεις. Είναι απρόβλεπτη κι απαιτητική και η ομορφιά είναι πως δεν ξέρουμε τι μας φέρνει το αύριο. Κάνεις λάθη, αποτυγχάνεις, τρως τα μούτρα σου και μετά ξανασηκώνεσαι, τολμάς και ζεις. Είσαι αυτός που είσαι λόγω των επιλογών σου και των στροφών που έκανες σε αδιέξοδους δρόμους. Είσαι όμως κι όλα αυτά που ακόμα μένει να γίνεις. Άλλωστε, αλλάζουμε συνεχώς στην πορεία του να βρούμε τον εαυτό μας. Και για να γίνει αυτό πρέπει και να τον χάσουμε λιγάκι.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Βίκυ Μήλιου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
