Ένας χωρισμός αποτελεί πάντα μια συναισθηματικά δύσκολη διαδικασία που συχνά περνάς πάνω από μια φορές. Πόσοι από εμάς δεν έχουν δυσκολευτεί να δώσουν τέλος σε μια σχέση που μας πληγώνει; Σε μια σχέση που έχει κάνει τον κύκλο της ή που δε μας ικανοποιεί πια, που δεν προσφέρει εξέλιξη, χαρά, πάθος. Για πολλούς ανθρώπους το να τολμήσουν να ζητήσουν το χωρισμό είναι μια απόφαση δύσκολη αλλά εφικτή. Γι ‘αλλους πάλι, το να είναι αυτοί που θα χωρίσουν, μοιάζει με σενάριο εφιαλτικό.
Ο χωρισμός μας καλεί να αποχωριστούμε όχι μόνο έναν άνθρωπο αλλά και τις προσωπικές μας προσδοκίες, τα συναισθήματα, τα όνειρα που είχαμε επενδύσει σε μια σχέση. Νιώθουμε πως έχουμε αποτύχει, πως κάναμε μια ακόμη λανθασμένη επιλογή, ματαιώνοντας ένα κομμάτι του εαυτού μας που είχε αγαπήσει κι είχε πιστέψει σ’αυτή τη σχέση. Είναι ο εγωισμός που συντηρεί τη σχέση που έχει τελειώσει, ο ίδιος που υποδεικνύει σε όποιον την επιλέγει πως πρέπει να προσπαθήσει κι άλλο- τι κι αν όλα φωνάζουν χωρισμό.
Συχνά, ένα μεγάλο μέρος του άγχους άπτεται στην αντίδραση του συντρόφου μπροστά στην απόφαση του χωρισμού. Ανησυχούμε πως θα πληγώσουμε τον σύντροφο που δεν επέλεξε το χωρισμό, ο οποίος θα δει τα συναισθήματά του να ακυρώνονται δημιουργώντας έτσι ενοχές που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε, καθώς κανείς δε θέλει να είναι ο κακός της ιστορίας. Το να μένει κάποιος σε μια σχέση χωρίς συναισθήματα ή ερωτική επιθυμία μόνο για να προστατεύσει συναισθηματικά το σύντροφό του, εγκλωβίζει το άτομο γεμίζοντάς το θυμό κι απόγνωση για το αδιέξοδο το οποίο έχει επιβάλλει στον εαυτό του, μετατρέποντας έτσι τη σχέση σε ένα πεδίο εντάσεων αφού συνήθως αυτός που επιθυμεί το χωρισμό απομακρύνεται σε όλα τα επίπεδα από το σύντροφό του. Ο σύντροφός του τώρα, το καταλαβαίνει συχνά κι άλλες φορές απλώς το διαισθάνεται, κάνοντας είτε κινήσεις πανικού είτε αντίποινα στην απόσταση αυτή που υφίσταται, κάνοντας έτσι τη σχέση να παίρνει μια μορφή παθολογική.
Αυτό που συχνά τρώει το άτομο που θέλει να χωρίσει από μια σχέση που του φέρεται καλά, είναι η ενοχή του «πώς να χωρίσω το καλό παιδί». Εδώ κι αν είναι περίπλοκη η κατάσταση, καθώς δεν έχεις μια χοντρή δικαιολογία γιατί θέλεις να χωρίσεις. Σκέφτεσαι πως σ’ αγαπάει, σε φροντίζει, περνάτε όμορφα μαζί και σου φέρεται σωστά, δεν είναι σαν τους άλλους προβληματικούς για σένα ανθρώπους που γνώρισες, άρα δεν έχεις δικαίωμα να θέλεις να χωρίσεις.
Τι κι αν κάτι λείπει, κάτι δεν κυλάει κι έχεις ξεχάσει τα συναισθήματα του ενθουσιασμού, του πάθους και της προσμονής. Ξέρεις μέσα σου ότι έχει τελειώσει, ότι δε σου προσφέρει αυτά που θα ήθελες για τον εαυτό σου, αλλά σε κατακλύζουν οι τύψεις και οι ενοχές εμπρός στο ενδεχόμενο της αχαριστίας. Και τι θα πεις στους φίλους σου; Χώρισες γιατί ήταν πολύ καλός άνθρωπος; Ανησυχείς μήπως ακούσεις πως τελικά εσύ είσαι το πρόβλημα κι όχι εκείνος. Πως θα πληγώσεις έναν άνθρωπο για τον οποίο νοιάζεσαι τόσο πολύ και πως θα αποδεχθείς πως θα είσαι εσύ ο λόγος του πόνου του. Κι έτσι μένεις και χωρίζεις μέσα σου ξανά και ξανά, χωρίς όμως να το κάνεις πράξη. Για το ταίρι σου, για τους φίλους, για την οικογένεια. Για όλους τους άλλους.
Όμως, οι σχέσεις είναι ρευστές, αλλάζουν, εξελίσσονται και με την πάροδο του χρόνου φέρνουν στην επιφάνεια την πραγματική τους διάσταση. Το προσπάθησες αλλά δε βγήκε. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου που ζητάει κάτι άλλο, ούτε αυτό σημαίνει πως δεν εκτιμάς όσα έλαβες. Άλλωστε ο καιρός θα δείξει πως τελικά πήρες και τη σωστή απόφαση για τον άλλον, που απελευθέρωσες από μια σχέση που δεν είχε κάτι άλλο να δώσει και τον ώθησες να βρει και αυτός με τν σειρά του κάτι που θα κουμπώσει όμορφα μ’ εκείνον. Είναι επίπονη διαδικασία και για σένα που φεύγεις κι αφήνεις πίσω σου τον άλλον, όμως χρειάζεται να βλέπουμε πως το να δώσεις προτεραιότητα στις ανάγκες σου και τις επιθυμίες σου είναι υγιές κι αναγκαίο.
Κάθε χωρισμός αποτελεί μια δοκιμασία που φέρνει στην επιφάνεια επώδυνα συναισθήματα και γεννάει φόβους κι ανασφάλεια. Όσοι σκέφτονται το ενδεχόμενο του χωρισμού συχνά μπορεί να βιώνουν τον φόβο της μοναξιάς. Ιδιαίτερα μετά από μια μακροχρόνια σχέση υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια στο πώς κι αν θα βρεθεί ο επόμενος σύντροφος, αν θα είναι ο κατάλληλος, πώς θα διαμορφωθεί η ζωή μας μετά τον χωρισμό. Έτσι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε μια σχέση που πρέπει να τελειώσει και τον φόβο για τη ζωή χωρίς αυτήν.
Η απώλεια μιας σχέσης χρειάζεται χρόνο για να τη διαχειριστούμε κι υπομονή να προσαρμοστούμε σε μια νέα πραγματικότητα. Είναι πιθανό να ζήσουμε μια περίοδο μοναξιάς μετά τον χωρισμό. Αναμφισβήτητα είναι μια διαδρομή επώδυνη. Μπορεί παράλληλα όμως να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία ν’ ανασυγκροτηθούμε, να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να διεκδικήσουμε τις αληθινές μας επιθυμίες κι ανάγκες. Άλλωστε η ζωή είναι απρόβλεπτη, εμείς χρειάζεται απλώς να παίρνουμε το ρίσκο της.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Βίκυ Μήλιου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
