Όσα χάνεις είναι που σε φέρνουν πιο κοντά σε εσένα

Ο δρόμος προς την ωρίμανση και προς την πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του εαυτού, είναι μεγάλος -έως και ατελείωτος. Όσο προχωράμε, όλο και πιο μεγάλες προκλήσεις αντιμετωπίζουμε, όλο και τα προβλήματα γίνονται πιο δυσβάσταχτα και το μόνο σίγουρο είναι πως οι καταστάσεις και οι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή μας, μας επηρεάζουν και μας αλλάζουν. Μαθαίνουμε καθώς προχωράμε, εξελισσόμαστε και όλο και πιο κοντά στον πιο ολοκληρωμένο μας εαυτό φτάνουμε.

Από πολύ μικρή ηλικία έχουμε διαμορφώσει τον χαρακτήρα μας και τα θεμέλια του ποιοι είμαστε και αυτά τα κουβαλάμε πάντα, δεν αλλάζουν οι λεπτομέρειες. Όμως υπάρχουν γεγονότα που μπορούν να μας αναγκάσουν να προσαρμοστούμε και τελικά να φέρουν στην επιφάνεια πτυχές μας που δε γνωρίζαμε ότι έχουμε. Καταστάσεις όπως η πρώτη φορά που θα μείνουμε με πέντε ευρώ την τελευταία εβδομάδα του μήνα θα μας βγάλουν τελείως απ’ τη ζώνη ασφαλείας μας. Θα μας κάνουν να πιέσουμε τον εαυτό μας να βρει τρόπους για να επιβιώσει. Να ωριμάσει ώστε να αποφύγει παρόμοιες στιγμές στο μέλλον. Τα έντονα συναισθήματα όπως ο φόβος, η συγκίνηση, ο έρωτας και η συχνή έκθεση σ’ αυτά μάς βάζουν σε μια διαδικασία πρόκλησης, ανανεώνουν τον τρόπο σκέψης μας και δε μας αφήνουν στάσιμους για πολύ καιρό.

Ίσως μπήκε στη ζωή μας ένας άνθρωπος που μας άγγιξε βαθιά, μας έδειξε νέους ορίζοντες και μας έφερε νέες ιδέες, αν όμως έφυγε με την ίδια ευκολία που ήρθε, σίγουρα μας επηρέασε. Ίσως μας έκανε πιο σκληρούς, πιο επιφυλακτικούς και σε κάποιες περιπτώσεις μας άφησε ένα κενό. Μας προβλημάτισε, μας έβαλε σε διαδικασία αναθεώρησης των επιλογών μας και των σχέσεών μας. Μια άλλη απουσία που είναι ικανή να μας σημαδέψει για πάντα, είναι η απώλεια ενός σημαντικού προσώπου. Η βαθιά θλίψη μπορεί να είναι τόσο έντονη που να μας κάνει να βρούμε στοιχεία μας μέχρι στιγμής άγνωστα. Άλλωστε οι άνθρωποι, συχνά λειτουργούν σαν σταθερές μα ταυτόχρονα σαν τοίχοι στους οποίους μαθαίνουμε να στηριζόμαστε για όσα δεν έχουμε αναπτύξει σε εμάς τους ίδιους. Τοίχοι που άθελά τους μπλοκάρουνε πτυχές μας.

Είναι περιττό να ειπωθεί πόσο πολύ μια απώλεια, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι κατοικίδιο, ή ακόμα και μια υλική ζημιά όπως το να χάσεις ένα σπίτι ή το να μείνεις ξαφνικά χωρίς δουλειά μπορεί να σε επαναπροσδιορίσουν ως άνθρωπο και να ταρακουνήσουν ακόμη και τα πιο γερά θεμέλια του εαυτού σου. Φτάνει μία συζήτηση με κάποιον που βίωσε μάχες στη χώρα του και έχασε όσα είχε, ή με κάποια μητέρα που δεν έχει πλέον το παιδί της και θα συνειδητοποιήσουμε το βαθμό της διαφοροποίησης που μια αλλαγή μπορεί να φέρει. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε τον πόνο που νιώθουν τέτοια άτομα, όμως αυτό που γνωρίζουμε είναι πως η ζωή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προχωράει κι ας μας αναγκάζει στην πορεία να αλλάζουμε τα κοστούμια μας.

Είμαστε οι πρωταγωνιστές στη ζωή μας και παρ’ όλο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε το τι συμβαίνει σε εμάς, μπορούμε να ελέγξουμε το πώς αντιδράμε σε όλα τα απρόσμενα που εμφανίζονται στη σκηνή μαζί μας. Θέλει δουλειά με τον εαυτό μας, θέληση και να βλέπουμε τη ζωή με ματιά αισιόδοξη για να ανοίξουμε τον δρόμο προς την αναζήτηση και εκπλήρωση της ολοκληρωμένης εκδοχής μας. Πολλές φορές δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας και πρέπει να μάθουμε να ζητάμε βοήθεια για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.

Και στο κάτω-κάτω, όλοι είμαστε ημιτελείς εκδοχές του εαυτού μας, που ψάχνουμε την ολοκλήρωση μόνο για να συνειδητοποιήσουμε στο τέλος πως αυτή δε θα έρθει ποτέ. Και να σας πω και κάτι; Καλύτερα που δε θα έρθει, γιατί έτσι θα έχουμε πάντα κάτι να περιμένουμε και παραμένουμε ανοιχτοί σε όσα μπορούμε να μάθουμε στην πορεία.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!