Μπαίνεις σε μια σχέση. Πυροτεχνήματα και ουράνια τόξα παντού και νιώθεις την αίσθηση του ελέγχου να απομακρύνεται αργά μα σταθερά από τα χεράκια σου. Δεν μπορείς να περάσεις πουθενά όμορφα αν το πρόσωπο δεν είναι μαζί σου, αν τύχει να μη βρεθείτε μια μέρα νομίζεις πως το κινητό σου το κόλλησαν στο χέρι με UHU. Νιώθεις ζεστασιά κοντά στο άτομο αυτό, εκρήξεις αγάπης σε ανύποπτο χρόνο και κοιτάς λιγάκι γύρω σου σαν ερωτευμένος πιγκουίνος. Είναι τόσο έντονα όλα τα συναισθήματά σου που δεν μπορείς να επιβληθείς στον εαυτό σου. Αφήνεσαι να σε συνεπάρει το συναίσθημα και να χαθείς στα άδυτά του.
Ίσως η επιθυμία να είναι μεγαλύτερη απ’ τη λογική, πως να μην είναι άλλωστε αφού το μυαλό σου έχει την ίδια ζάλη που αποκτάς κι εσύ αν πιείς σφηνάκια με τεκίλα πάνω από το αγαπημένο σου κοκτέιλ; Δε σκέφτεσαι λογικά πια. Και να σου πω και κάτι; Δε χρειάζεται. Αυτή η κατάσταση μέθης που επικρατεί το πρώτο διάστημα μιας σχέσης είναι απ’ τα πιο όμορφα πράγματα που θα σου συμβούν. Όλα σου φαίνονται πιο όμορφα, ξαφνικά τα χρώματα είναι πιο έντονα και ζωντανά, δε σε πειράζουν οι παραξενιές του συντρόφου σου, ό,τι λέει είναι συναρπαστικό και ενδιαφέρον κι όσο γνωρίζεστε καλύτερα τόσο πιο πολύ νιώθεις να δένεσαι.
Φυσικά το ιδανικό είναι να νιώθει κι ο άλλος ακριβώς το ίδιο, ακόμη κι αν δεν το εκδηλώνει με τον ίδιο τρόπο. Γιατί δύο ερωτευμένοι άνθρωποι μαζί κάνουν μια έκρηξη που τύφλα να έχουν τα εύφλεκτα υλικά. Μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία γνωρίζεις και μια άλλη εκδοχή του εαυτού σου, που τον προηγούμενο καιρό κοιμόταν. Δε σε ελέγχεις, χάνεις τιμόνι, πετάλια, όχημα και GPS, μα αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη άσχημο. Κάνεις πράγματα που δε φανταζόσουν ότι ήσουν ποτέ ικανός να κάνεις, σκέφτεσαι πράγματα για το μέλλον σου, αλλά τώρα πια υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος εκεί που διαφαίνεται στα πλάνα σου.
Κάθε απόφασή σου από δω και πέρα συμπεριλαμβάνει και τον άνθρωπό σου και η αλήθεια είναι πως φαντάζουν πιο όμορφες οι αποφάσεις αλλά και η διαδικασία λήψης τους. Πάρα πολύ όμορφα όλα αυτά και σίγουρα αν τα νιώθεις πρώτη φορά είναι φανταστικό συναίσθημα. Όμως όλα θέλουν μέτρο, ή μάλλον ισορροπίες. Ισορροπίες για το πόσο θα αφεθείς, χωρίς να πρέπει να βάζεις περιορισμούς στο συναίσθημά σου. Είναι σημαντικό καθώς πέφτεις με τα μούτρα στον έρωτα, να έχεις κι ένα σχοινί που θα σε τραβήξει πίσω αν χρειαστεί, να μην τα φας. Να κάνεις πλάνα και σχέδια, αλλά να διατηρείς κι ένα plan b μήπως και κάτι πάει λάθος. Να ερωτευτείς τα πάντα στον σύντροφό σου -και τα καλά και τα άσχημα που λένε- αλλά να προσέχεις για τα λεγόμενα red flags.
Ίσως ένα απ’ τα πιο σημαντικά πράγματα που έχεις να κάνεις πριν αφεθείς τελείως είναι να σιγουρευτείς πως και ο άνθρωπος απέναντί σου νιώθει το ίδιο, ή έστω θέλει να το νιώσει. Γιατί, πίστεψέ με, το να μην ανταποδίδουν την αγάπη σου πονάει εξίσου με ανάποδο χαστούκι από χέρι γεμάτο δαχτυλίδια. Θα νιώσεις άδειος και μισός, θα γεμίσεις αμυχές που ίσως σε κάνουν πιο σκληρό και επιφυλακτικό και ίσως χάσεις ευκαιρίες στο μέλλον γιατί θα φοβάσαι μη νιώσεις ξανά το ίδιο. Σε καμιά περίπτωση, δε λέμε πως πρέπει να φρενάρεις τον εαυτό σου απ’ το να νιώσει, άλλωστε και να θέλεις να το κάνεις δε γίνεται· είπαμε, έλεγχος και GPS δεν είναι πια κοντά σου. Το μόνο που λέμε είναι πως πριν παρασυρθείς απ’ αυτό το εκπληκτικό συναίσθημα, μην ξεχάσεις να φορέσεις κι επιγονατίδες, καθώς και κάπου-κάπου να ρίχνεις μια ματιά στις ταμπέλες για να μην πάρεις καμιά λάθος στροφή. Άλλωστε, το να μην μπορούμε να επιβληθούμε στον εαυτό μας δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αποδοχή της ανθρώπινης αδυναμίας μας και σ’ αυτήν την αδυναμία τελικά γεννιούνται τα πιο δυνατά συναισθήματα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Βίκυ Μήλιου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
