Πώς ζητάς από το ταίρι σου ελεύθερη σχέση;

Συχνά, αναφερόμενοι στην ερωτική σχέση, φωτογραφίζουμε αυτή ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την επαφή μεταξύ των μελών, συχνά θεωρείται προϋπόθεση η αποκλειστικότητα και δε χωράνε άλλοι, ενώ αν μπουν σημαίνει και τη λήξη της σχέσης κατά κανόνα.

Ίσως έχει εδραιωθεί απ΄την κοινωνία μας πως η επιθυμία να πηγαίνεις με άλλους ανθρώπους ενώ είσαι σε σχέση είναι απιστία, κάτι μη επιτρεπτό και κατακριτέο. Υπάρχουν όμως και η πολυάμορους σχέσεις, που όλο και περισσότερο χώρο φαίνεται να κερδίζουν, σε μια κόντρα των κανόνων που μέχρι τώρα κυλούσαν στον έρωτα. Εκείνες οι σχέσεις λοιπόν, που φωτογραφίζουν το να είσαι με τον σύντροφό σου, το να τον αγαπάς αλλά η επαφή με άλλους είναι κάτι φυσιολογικό κι αποδεκτό από κοινού. Είναι μια ελεύθερη σχέση από φραγμούς και τύπους, καθώς κι οι δυο σας έχετε άλλους ερωτικούς συντρόφους χωρίς να χαλάει η φλόγα μεταξύ σας, αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να πληγώνει ο ένας τον άλλον.

Μια πολυάμορους σχέση δε σημαίνει πως δεν εκτιμάς τον άνθρωπό σου ή φταίει κάτι και δεν σου είναι αρκετός, απλώς παραμένεις ανοιχτός σε νέες εμπειρίες και κυρίως πιο απελευθερωμένος σε ό,τι αφορά το κρεβάτι σου και σας. Θεωρώντας πως από τη φύση μας δεν είμαστε μονογαμικά όντα, ίσως αυτή η μορφή της σχέσης να έχει μεγαλύτερη βάση από αυτή που μέχρι τώρα καλλιεργούμε και φαίνεται να μας πιέζει. Σε χώρες όπως η Βραζιλία, η πολυάμορους σχέση είναι πολύ πιο συνηθισμένη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως γεννιέται συναισθηματικό κενό. Ερχόμενοι βέβαια και στη δική μας πραγματικότητα, αν κάποιος προτείνει στο ταίρι του να έχουν κι άλλους ερωτικούς συντρόφους το πιο πιθανό είναι να καταφέρει να το πληγώσει, να χαλάσει τη σχέση και να οδηγηθεί σε χωρισμό.

Οι λόγοι, βέβαια, που ποτέ δεν εστιάζουμε σε αυτούς με κατανόηση, που κάποιος μπορεί να οδηγηθεί να προτείνει στον σύντροφό του ανοιχτή σχέση είναι βαθύτεροι. Μπορεί να αισθάνεται πως κάτι τέτοιο θα ανανεώσει τη σχέση, πως θα εξερευνήσουν μαζί τη σεξουαλικότητά τους, θα δοκιμάσουν απλώς την πιθανότητα και θα διαπιστώσουν αν όντως τούς ταιριάζει η μονογαμία. Μπορεί απλώς να αισθάνεται πως το μοντέλο αυτό της σχέσης έχει να προσφέρει πράγματα που το πιο -ας το πούμε παραδοσιακό- δεν έχει.

Φυσικά ο τρόπος που θα το επικοινωνήσει κανείς είναι πολύ σημαντικός. Πέραν της απαραίτητης προετοιμασίας εδάφους για μια τέτοια συζήτηση -δεν το λες δηλαδή μετά από δεκάωρη υπερωρία στη δουλειά- καλό είναι να επικεντρωθεί στο να εξηγήσει την οπτική που έχει, όσο πιο ξεκάθαρα μπορεί. Πώς το βλέπει και τι ανάγκες έχει. Είναι σημαντικό να καταλάβει αυτός που ζητάει μια ελεύθερη σχέση πως το να λέει στον άλλον «θέλω να βρίσκομαι και με άλλους», τσιγκλάει κατευθείαν τον εγωισμό ή τις ανασφάλειες.

Αφού καλύψει λοιπόν ο αιτών την επεξήγηση των αναγκών του και των σκέψεών του, είναι σημαντικό να μπει στη διαδικασία να ακούσει τον άλλον, πώς το δέχεται, τι ενδοιασμούς έχει και πού κολλάει. Μετά, ως προς το ζευγάρι, είναι σημαντικό να βρουν λύσεις που να βολεύουν και τους δυο, να είναι εξίσου καλές και για τους δύο, χωρίς να επιβαρύνεται κάποιος. Αν βρίσκεσαι στη θέση αυτή και δεν ξέρεις πώς να ξεκινήσεις ή πως να βρεις την κατάλληλη στιγμή, ίσως πρέπει να αποδεχθείς πως δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή· πρέπει απλώς να το τολμήσεις.

Σε κάτι τέτοια, το να μην ακούς μόνο τις δικές σου ανάγκες αλλά και του ανθρώπου που είσαι σε σχέση είναι αναγκαίο. Μπορείτε να το δοκιμάσετε κι αν δε σας βγει, να το βρείτε αλλιώς.  Δε χρειάζεται να αλλάξετε ένα τόσο σημαντικό κομμάτι κατευθείαν, ίσως μάλιστα το κατά βήμα και σταδιακά να είναι η μόνη σοφή επιλογή, παίρνοντας feedback ο ένας απ’τον άλλον για το πώς νιώθετε με την αλλαγή και προσαρμόζοντας τις νέες συνθήκες αναλόγως. Δεν ξέρω αν θα πετύχει για σας, ξέρω όμως πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το καταφέρνουν. Άραγε, αν ζούσαμε σε πιο απελευθερωμένες κοινωνίες, θα διαλέγαμε την πολυάμορους σχέση ή όχι;