Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε θλιμμένοι. Υπάρχουν στιγμές που μας κατακλύζει ένα συναίσθημα στεναχώριας που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε και άλλες που μας πιάνει μια αδυναμία να βγάλουμε τη μέρα. Αυτές οι ευάλωτες στιγμές που δεν μπορείς παρά να πέσεις. Θυμάμαι κάτι βράδια που ένιωθα ένα πλάκωμα στο στέρνο και έκλαιγα τόσο μέχρι να μην έχω άλλα δάκρυα. Που ένιωθα μόνη ακόμα και περιτριγυρισμένη από ανθρώπους. Τι νόημα έχουν άραγε αυτά τα τόσο δυνατά συναισθήματα στη ζωή μας; Κάποιοι λένε πως η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων είναι το στοίχημα της ζωής, να αποδέχεσαι κάθε πλευρά και έκβαση της έκφρασής σου ως άνθρωπος. Μέσα απ’ τον πόνο έχουν βγει τα πιο όμορφα τραγούδια, ποιήματα και ζωγραφιές. Ο πόνος είναι ένα παροδικό συναίσθημα που μας δείχνει κάτι ή μας προειδοποιεί και έχει πολύ μεγάλη σημασία στη ζωή μας, αφού αν τον ακούσουμε προσεκτικά έχουμε να μάθουμε πολλά.
Το να είσαι στεναχωρημένος για κάτι σημαίνει ότι νοιάζεσαι και όταν νιώσεις ξανά χαρά θα την εκτιμήσεις πολύ περισσότερο. Δεν είναι λίγες οι φορές που η ζωή θα σου τη φέρει, θα σου δώσει μια μπάτσα και θα χάσεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Πρέπει να μάθουμε να έχουμε ψυχική ανθεκτικότητα για να μπορούμε να προχωράμε. Το να είμαστε ευάλωτοι έχει τη δική του ομορφιά, μας κάνει αληθινούς και μας θυμίζει πως είμαστε τρωτοί. Από μικρή με έλκυε πολύ ο πόνος και η θλίψη, έβρισκα μια μαγεία σ’ αυτά τα συναισθήματα και με υπνώτιζε το πόσο έντονα σε κάνουν να νιώσεις. Πάντα επέλεγα μελαγχολικά τραγούδια, ίσως γιατί έλεγαν τις μεγαλύτερες αλήθειες. Τους ευαίσθητους και ευάλωτους ανθρώπους τους θαυμάζω, αυτούς τους μικρούς ήρωες που παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν να φοράνε το χαμόγελό τους ακόμα και με κατεβασμένη τη μάσκα τους.
Πρόσφατα βρήκα τη δουλειά που πάντα έψαχνα και μέσα σε μια μέρα την έχασα όσο εύκολα την είχα βρει. Η πρώτη αντίδραση ήταν να απορήσω γιατί σε μένα και να μπω στη θέση του θύματος, ξέρετε αυτή τη γνωστή «όλα συμβαίνουν σε μένα, φταίει η κακή μου τύχη, το σύμπαν με σαμποτάρει» και άλλα εύκολα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας για να τον απαλλάξουμε από τις ευθύνες που του αναλογούν. Αυτή την φορά δεν έχω ευθύνη για ό,τι έγινε, είναι απλώς ένα γεγονός που πρέπει να αποδεχτώ και να προχωρήσω. Αυτές οι απότομες αλλαγές είναι και οι πιο δύσκολες. Ίσως και το κάρμα να μου λέει πως κάτι πολύ καλύτερο με περιμένει και αυτό δεν είναι παρά μια λακκούβα στον δρόμο μου. Ποιος ξέρει, ο χρόνος θα δείξει. Έχω μάθει όμως στη ζωή μου να παλεύω και να διεκδικώ, να ψάχνω για ευκαιρίες και όταν δεν τις βρίσκω να τις δημιουργώ. Δε μου ήρθαν εύκολα τα πράγματα αλλά νιώθω ευγνώμων για αυτό γιατί μου έμαθε να είμαι πιο δυνατή και να μην τα βάζω κάτω.
Την τύχη μας την φτιάχνουμε και παρέα με το μίξερ των συναισθημάτων προχωράμε για να φτιάξουμε μια γλυκόπικρη ζωή γεμάτη χαρμολύπη.
Συντάκτης: Βίκυ Μήλιου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
