Το άρθρο αυτό θεωρώ πως μας αφορά όλους, κάποιους λιγότερο, κάποιους περισσότερο – κάποιους ίσως καθόλου-, άντρες , γυναίκες, από τα νεανικά μας μέχρι τα γεροντικά μας. Θα το βρείτε μάλλον επιθετικό και καλά θα κάνετε, γιατί ακριβώς έτσι είναι.
Πραγματικά βαρέθηκα να ακούω και να βλέπω τριγύρω μου ανθρώπους να μιλούν για αγάπη, για έρωτα, για φιλία και για ανθρωπιά όταν οι ίδιοι είναι έτοιμοι να βγάλουν το μαχαίρι από το ζωνάρι με την πρώτη ευκαιρία. Μόλις δε γυρίσεις την πλάτη σου, σου δίνουν και μία να γκρεμοτσακιστείς, έτσι για την ολοκλήρωση της «αγαθοεργίας»
Το να είσαι Άνθρωπος, να τιμάς τον τίτλο που σου δόθηκε, σημαίνει ότι κάποια στιγμή οφείλεις να μάθεις τι σημαίνει να είσαι ταπεινός. Σταμάτα επιτέλους να μιλάς και να εκθειάζεις τον εαυτό σου. Πάρ’το αλλιώς.
Δοκίμασε για λίγο να νοιαστείς πραγματικά για τον διπλανό σου. Αυτόν που μένει στην απέναντι πόρτα, το συνάδελφό σου, αυτόν που ζητά με απελπισμένη φωνή τη βοήθειά σου και βγες από την ασφάλεια της καλοβολεμένης ζωούλας σου.
Αναφέρομαι σε σένα, που από τις τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες του χρόνου, θυμάσαι να το παίζεις Καλός Σαμαρείτης κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Και είσαι τόσο φτηνός που δεν το κάνεις κρυφά, αλλά το διατυμπανίζεις.
Αλλά βέβαια, τι είναι για σένα προσφορά αν δεν την προωθήσεις καταλλήλως;
Ότι είναι πάνω σου ακριβό, ποτέ δεν θα σε κάνει και καλό. Όσα πτυχία και αν κορνιζώσεις, το μυαλό σου δεν θα είναι απαραίτητα και πιο ανοιχτό.
Την παιδεία την κουβαλάς μέσα σου, την έχεις στο αίμα σου και αυτό σε ξεχωρίζει. Το να μάθεις να κοιτάς ένα ζητιάνο, άστεγο στα μάτια σημαίνει ότι πάνω από όλα βάζεις ένα καθρέφτη.
Ποτέ δεν θα μάθεις τι κρύβεται μέσα σε ένα τρύπιο καπέλο, αν δεν αναζητήσεις τον ιδιοκτήτη του. Να τον κοιτάξεις και να σκεφτείς ότι ίσως και αυτός να ήταν σαν και σένα, κάποτε.
Και αν δεν ήταν, είναι το ίδιο ανθρώπινος όπως εσύ. Τι και αν δεν φοράει παπούτσια;
Και με το να παίζεις με τα συναισθήματα των άλλων, τι κερδίζεις; Ο τροχός γυρνάει και θα γυρίσει εναντίον σου θες δεν θες. Ότι δίνεις παίρνεις είναι αυτή η ζωή, στο είπανε; Και τότε να δεις πώς θα τρέχεις και δε θα φτάνεις!
Πότε θα μάθεις ότι τα συναισθηματικά κενά, οι ανασφάλεια και ο κομπλεξισμός δεν καλύπτονται με το να υποβιβάζεις τον άλλον; Χάνεις πρωτίστως σεβασμό και εκτίμηση και μετά άντε να τα ξανακερδίσεις. Λες και σου χαρίζονται απλόχερα χωρίς να ιδρώσει το χεράκι σου!
Εντάξει, έχεις οικονομικά, προσωπικά προβλήματα και τι περιμένεις; Nα σε δικαιολογώ συνέχεια, λες και οι περισσότεροι δεν έχουν; Ας γυρίσουμε πίσω λοιπόν και ας γίνουμε πάλι άνθρωποι των σπηλαίων. Και αν σου φαίνομαι υπερβολική ρίξε μια ματιά γύρω σου και θα δεις πως έχω δίκιο.
Γεμίσατε με ταμπέλες τον καθένα όλοι εσείς οι καλύτεροι, οι προοδευτικοί και Ευρωπαίοι και καλά, αλλά αν περάσει από δίπλα σας μια γυναίκα με παραπανίσια κιλά αρχίζετε τα κοσμητικά επίθετα, είτε φωναχτά είτε σιγανά. Σου χάλασε την αισθητική; Μήπως βλέπεις ότι σου μάθανε να βλέπεις; Το να παίζει για παράδειγμα πρόβλημα υγείας ούτε που το σκέφτηκες.
Και βέβαια τέτοιες μέρες βάζετε τα καλά σας, στολίζεστε, αρωμτίζεστε και γεμίζετε τις εκκλησίες σαν καλοί Χριστιανοί και έχετε και αυτό το ύφος του ταπεινού εξομολογουμένου που καθάρισε από όλες τις πληγές του Φαραώ. Δεν σου ζήτησε κανείς να σώσεις τον κόσμο. Αλλά το να βοηθάς έστω και έναν συνάνθρωπο που το χει ανάγκη, είναι απλά δείγμα αυτού που είσαι. Και όταν αποφασίσεις να το κάνεις, κράτησέ το για σένα. Και για αυτόν που το έλαβε.
Και αν ένας άλλος περαστικός είναι διαφορετικός από σένα ή από αυτό που εσύ περιμένεις να είναι, κάψε τις ταμπέλες. Κράτα χαμηλά τη μπάλα, ζήσε όπως γουστάρεις και άφησε τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Γιατί αυτό θα περίμενες και εσύ από τους άλλους.
Η΄ μήπως θα ήθελες μια ταμπέλα και για σένα; Ε, δεν νομίζω.
Συντάκτης: Αγγελική Μαρμαγκιώλη
