10 συζητήσεις που δεν πρέπει να κάνεις μεθυσμένος

Όταν το σώμα μεθά, οι σκέψεις ξυπνάνε. Κάπως έτσι αισθανόμαστε όταν το αλκοόλ κολυμπάει στο αίμα μας και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν μες στο κεφάλι μας. Τα ανείπωτα απαιτούν να ξεγλιστρήσουν και τα «γιατί» ζητούν πεισματικά απαντήσεις. Κατά πόσο, όμως, είναι φρόνιμο να αρχίσουμε τις κουβέντες και τις υπεραναλύσεις, όταν έχουμε πάψει να ‘χουμε τον έλεγχο του μυαλού, των πρωτοβουλιών και κινήσεών μας;

Όσο ακατάπαυστη λογοδιάρροια κι αν μιας πιάσει, είναι κάποια θέματα που καλό είναι να μην τα αγγίζουμε, αν δεν είμαστε σίγουροι για τη νηφαλιότητά μας. Ποιες είναι αυτές οι συζητήσεις;

1. «Θυμάσαι τότε που…;»

Συζητήσεις που ξεκινάνε με αυτές τις τρεις λέξεις είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταλήξουν στην επανάληψη ενός παλιού λάθους. Έχοντας πιει δυο-τρία (πέντε-δέκα) ποτάκια παραπάνω, αρχίζουμε κι αναπολούμε όλες τις ηλιθιότητες που έχουμε κάνει σε παλιότερα μεθύσια με το παρεάκι και κουβέντα στην κουβέντα, βρισκόμαστε στις 5 το πρωί έξω απ’ το μπαλκόνι τις γιαγιάς Μαρίκας που μένει στη διπλανή πολυκατοικία να τραγουδάμε το «Μελαχρινάκι, με πότισες φαρμάκι», και καμιά ώρα μετά στο κρατητήριο.

2. «Ξέρεις τι δε μου αρέσει πάνω σου;»

Όχι! Αλκοόλ κι ειλικρίνεια είναι ένα ζευγάρι σκέτη βόμβα. Καλό είναι να λέμε την αλήθεια, όταν ξέρουμε πώς πρέπει να την διατυπώσουμε χωρίς να πληγώσουμε τον άλλον. Όταν πίνουμε, είμαστε πιο αυθόρμητοι (σε επίπεδο γαϊδουριάς, φλερτάροντας ανοιχτά με την αγένεια) και καλύτερα είναι να κλείνουμε το στόμα μας.

3. Εξομολογήσεις

Κι αρχίζουμε και ξεφουρνίζουμε σε γνωστούς, αγνώστους, στους σαραντάχρονους στο διπλανό τραπέζι και στη γειτόνισσά μας ό,τι έχουμε κάνει και δεν κάνει στη ζωή μας από τα πέντε μας μέχρι και σήμερα. Κλασικά, το άλλο πρωί μας μουντζώνουμε και τρέχουμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα.

4. Ανακοινώσεις, τάχα, συνειδητοποιημένων αποφάσεων

Δε χρειάζεται να ‘χεις το μυαλό του Αϊνστάιν, ούτε να μπορείς να τετραγωνίσεις τον κύκλο για να καταλάβεις πως όταν στον οργανισμό σου ρέει αλκοόλ περισσότερο από αίμα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να πάρεις σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή σου. Εκείνη τη στιγμή σου φαίνεται υπέροχη ιδέα το πρωί να δουλεύεις κουλουρτζής και το βράδυ Batman.

 5. «Θέλεις να γνωριστούμε;»

Έχεις δει τύπο να ‘ναι ντίρλα και να επιχειρεί να φλερτάρει; Αυτή η συζήτηση θα καταλήξει ή σε χαστούκι ή σε λούσιμο με το ποτό ή με εσένα αγκαλιά με τους σεκιουριτάδες. Το σίγουρο είναι  ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να θέλεις και να θέλει να γνωριστείτε την ώρα που είσαι τύφλα. Σκέψου τον εαυτό σου να στέκεται παραπατώντας απέναντί σου και με το βλέμμα της αγελάδας να παριστάνει τον γόη/τη γόησσα. Άπαπα, δε θα ‘θελες!

6. «Θέλω να χωρίσουμε.»

Είναι γνωστό τοις πάσι πως απ’ το τέταρτο ποτό και μετά η ζωή μοιάζει με περιπέτεια κι εσύ την έχεις δει Ιντιάνα Τζόουνς, ακόμα κι αν είσαι δεκαπέντε και μένεις ακόμα με τους γονείς σου. Εκείνη τη στιγμή θέλεις να φλερτάρεις, να χορέψεις, να ξεφαντώσεις, ρε αδερφέ, και κοιτάς τη σχέση σου και κάθε άλλη δέσμευση σαν εμπόδιο. Φυσικά και δεν είναι λύση το να αρχίσεις να σπας καρδιές για να μπορείς να σπάσεις ελεύθερα το κορμάκι σου αργότερα.

7. Ό,τι ξεκινάει με το «Εγώ, αν ήμουν στη θέση σου…»

Βρε κακομοίρη, με 5 ποτά και 15 σφηνάκια είσαι τυχερός που βρίσκεσαι εσύ στη θέση σου και δε σέρνεσαι στο πάτωμα. Μην παριστάνεις την αυθεντία (περισσότερο με Πυθία μοιάζεις απ’ τη ζαλάδα) και μη δίνεις συμβουλές που μπορούν να καταστρέψουν κάποιον χαζό που θα πάει και θα κάνει ό,τι του πεις.

8. «Μαμά, μπαμπά, θέλω να μιλήσουμε!»

Κανόνας: Κανένας γονιός δεν είναι έτοιμος να δει το παιδί του μεθυσμένο, ακόμα κι αν το παιδί του έχει πια δικά του παιδιά, πόσο μάλλον να ακούσουν και τις ανοησίες που θα τους πει εκείνη τη στιγμή, τύπου: «Μπαμπά, θυμάσαι όταν ήμουν δεκαέξι και σου είπα ότι θα πάω στην Αννούλα να κοιμηθώ; Ε, δεν πήγα!». Αποτέλεσμα: 200 η πίεση του μπαμπά.

9. «Μου λείπεις…»

Ο κανόνας του κανόνα: Όλοι όταν πιούμε κι ακούσουμε Οικονομόπουλου/Βέρτη/Ρέμο θα πάρουμε το κινητό και θα αρχίσουμε να στέλνουμε σε πρώην, νυν, σε «δεν ήταν ακριβώς σχέση» και σε παραλίγο συζύγους πόσο πολύ μας λείπουν και πόσο θα θέλαμε να είμαστε ξανά μαζί. Η αλήθεια; Είμαστε απλώς ευάλωτοι εκείνοι τη στιγμή και θέλουμε να ζήσουμε το δράμα μας. Αν είμαστε τυχεροί, ο παραλήπτης θα ‘ναι νηφάλιος και δε θα ξυπνήσουμε το άλλο πρωί με πονοκέφαλο και μια αραχνιασμένη σχέση.

10. Συζήτηση νηφάλιου και μεθυσμένου «εγώ»

Μέσα μας βαθιά, όσο και να πιούμε, υπάρχει πάντα ένας νηφάλιος, λογικός και κάπως ξινούλης εαυτός που μας κρίνει χειρότερα κι απ’ την κακιασμένη γειτόνισσα του κάτω ορόφου. Είσαι έξω, έχεις ξεφύγει, έχεις πιει, κάνεις σίγουρα κάτι απ’ τα παραπάνω κι αυτομαστιγώνεσαι την επόμενη μέρα. Ζήσε το τουλάχιστον και μη σου τα πρήζεις. Δεν είναι η ώρα για αυτοκριτική.

Συνοψίζοντας, αλκοόλ και μπλα-μπλα οφείλουν να μένουν μαλωμένα. Πίνουμε, χορεύουμε, διασκεδάζουμε, περνάμε καλά, κι ως εκεί.