Είσαι ό,τι δίνεις απλόχερα στους άλλους

Σε μία εποχή που το «εγώ» έχει γίνει μόδα, όλοι ψάχνουμε να βρούμε τι αληθινά μας ορίζει. Το λάθος μας; Λειτουργούμε σαν μηχανές αυτοεπιβεβαίωσης, αντί να καταλάβουμε πως, εν τέλει, ο πραγματικός μας εαυτός βρίσκεται μέσα στο «δούναι» κι όχι στο «λαβείν».

Οι καλές κι οι κακές μας πράξεις, τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργούμε στους άλλους, οι αναμνήσεις που θέλουν να θυμούνται από εμάς ή που προσπαθούν να ξεχάσουν, είναι τα βασικά συστατικά του χαρακτήρα μας. Πράγματα που κάνουμε αυθόρμητα, χωρίς να σκεφτούμε τι θα μας επιστραφεί. Πράγματα μικρά και καθημερινά αλλά με τεράστια σημασία. Εκεί τρυπώνει η ευτυχία που τόσο ψάχνουμε σε πράγματα ασήμαντα, εκεί, μέσα στους άλλους αλλά και μέσα στην πιο αγνή κι ανεπιτήδευτη εκδοχή μας.

Γιατί, τελικά, το «εγώ» και το «εκείνοι» είναι ακριβώς το ίδιο, και μόνο εγωκεντρικές και στενόμυαλες αντιλήψεις μπορούν να τα διαχωρίσουν. Ανήκουμε όλοι στο ανθρώπινο είδος κι είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να το βοηθήσουμε. Αν ο καθένας μας γινόταν ο άνθρωπος που ήθελε να συναντήσει, θα ξημέρωνε ένας πανέμορφος κόσμος. Αν όλοι σταματούσαμε να κατηγορούμε τους άλλους για όσα δεν είναι, και προσπαθούσαμε να γίνουμε όσα θα θέλαμε να ήμασταν, θα βρίσκαμε το αληθινό νόημα της ζωής.

Είσαι οι επιλογές σου, οι μικρές σου πράξεις, είσαι ό,τι χαρίζεις απλόχερα στους άλλους. Πριν κατατάξεις κάποιον απ’ τη ζωή σου στο κεφάλαιο «περαστικοί», πάρε λίγο χρόνο και σκέψου τι του έχεις προσφέρει. Τον έκανες καλύτερο άνθρωπο; Τον έκανες να γελάσει με την καρδιά του; Τον έκανες να αλλάξει οπτική γωνία; Ή, μήπως, τον έκανες να φοβάται στη σκέψη να συναντήσει κάποιον όμοιό σου; Μήπως πρόδωσες την εμπιστοσύνη του; Μήπως τον έκανες να κλειστεί στον εαυτό του; Κι αν έκανες κάτι λάθος, υπάρχει τρόπος να το διορθώσεις πριν του δείξεις την έξοδο απ’ την καθημερινότητά σου;

Βλέπεις, όλοι μας κοστολογούμε τους ανθρώπους με βάση τα συναισθήματα που μας γεννούν. Όσο κάποιος μας κάνει χαρούμενους, τόσο ανεβαίνει στα μάτια μας. Υποσυνείδητα τους βάζουμε σε κουτάκια όπως, για παράδειγμα, «αγαπημένοι», «εχθροί», «αδιάφοροι», μα καθόλου δε σκεφτόμαστε έξω απ’ τα υποκειμενικά μας πλαίσια. Χάθηκε η ανιδιοτέλεια και κάπου εκεί χάθηκε κι η ευτυχία, που τόσο μανιωδώς ψάχνουμε όλοι.

Σκέψου για λίγα λεπτά, όχι τι μπορείς να πάρεις, αλλά τι μπορείς να προσφέρεις, και ξαφνικά ο πίνακας αξιολόγησής σου θα εξαφανισθεί και στη θέση του θα εμφανιστεί όλη η ανθρωπότητα, χωρίς καμία κατάταξη. Γίνε η αιτία να γκρεμιστούν τα τείχη τους, να πιστέψουν πάλι στους ανθρώπους, χάρισε χαρά, δώσε βοήθεια σε όποιον έχει ανάγκη, σβήσε τα σύνορα και τις βαθμίδες.

Κάποιοι χάρισαν τη ζωή τους για τη δική σου ισότητα. Μία ισότητα που εσύ θεωρείς δεδομένη, γιατί βρίσκεσαι με το μέρος των πολλών. Αν ήσουν φτωχός κι όλοι φοβόταν μην τους κλέψεις ή μετανάστης κι όλοι σε έβλεπαν κατώτερο και ξένο, τότε θα καταλάβαινες πως η ισότητα είναι μία έννοια ψεύτικη, μία λέξη που αρέσει στους πολλούς, σε όσους την έχουν. Δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο που κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι από άλλους. Ευτυχώς, η αλλαγή είναι ακόμα στο χέρι μας.

Αγκάλιασε τους ανθρώπους, αγκάλιασε τον εαυτό σου, τα δικαιώματα όλων και χάρισέ τους το νόημα της ύπαρξής σου. Εκεί θα βρεις ό,τι λαχταράς. Στο χαμόγελο ενός ξένου, στην ανιδιοτέλεια, στον εθελοντισμό, στην καλοσύνη, στην ανθρωπιά, στην αγάπη. Εκεί θα βρεις ένα καλύτερο αύριο και την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.