Εκείνοι οι διαφορετικοί άνθρωποι

Όλοι έχουμε συναντήσει έναν άνθρωπο διαφορετικό απ’ τους υπόλοιπους. Εκείνον που σκέφτεται πέρα από καθετί συνηθισμένο, που τολμάει και διαφωνεί με πάθος, που δεν μπορείς ποτέ να ανιχνεύσεις τα θεμέλια του μυαλού του, και γι’ αυτό θα τον ερωτευτείς παράφορα απ’ την πρώτη στιγμή. Άλλωστε, ο αληθινός έρωτας είναι καρπός της αναζήτησης, της περιέργειας να γνωρίσεις αυτόν τον τόσο μοναδικό άνθρωπο, ρισκάροντας ακόμα και να αλλάξεις ό,τι πίστευες μέχρι σήμερα για τη ζωή, για τους ανθρώπους, ακόμα και για τον ίδιο σου τον εαυτό.

Φυσικά, όπως σε κάθε ταξίδι σε άγνωστα νερά, μπαίνοντας στα βαθιά ξεχνάς κάθε κανόνα για το κολύμπι που ήξερες, σε κυριεύει ο φόβος. Μα σε κάθε χτύπο της καρδιάς θα ξέρεις πως άξιζε τον κόπο. Σκέψου πως αν δεν υπήρχε φόβος, αισθήματα σαν το πάθος, τον έρωτα, την προσδοκία θα ήταν λέξεις άγνωστες.

Οι συζητήσεις μαζί του θα ‘ναι δύσκολες, έως κι ακατόρθωτες. Ποτέ, όμως, δε θα τολμήσεις να κοιτάξεις το ρολόι. Θα διαφωνήσει, θα υπερασπιστεί με τόλμη καθετί διαφορετικό που έχει κάνει δικό του. Δες τα μάτια του όσο θα μιλάει, θα λάμπουν! Σαν να μιλάει για κάποιον έρωτα, σαν να μιλάει για τον καλύτερό του φίλο ή για τη μητέρα του. Θα μιλάει ταυτόχρονα ήρεμα αλλά με ένταση στις λέξεις, προσπαθώντας να σε πάρει απ’ το χέρι για να δεις τα πράγματα μέσα απ’ τα δικά του μάτια.

Σύμβουλός του, παρ’ όλα αυτά, δεν είναι η σταθερότητα αλλά το απρόβλεπτο. Κανένα πρόγραμμα δε θα έχει δημιουργήσει, κι η οργάνωση θα του ‘ναι λέξη βαρετή, ίσως κι άγνωστη. Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν μόνο στη δύναμη της στιγμής και στις εκπλήξεις που αυτή σου επιφυλάσσει. Τους βρίσκεις σε μέρη που δεν ήξερες ότι υπάρχουν, μακριά απ’ τα δήθεν και τα «πρέπει» της κοινωνίας, μακριά από προβολείς κι άλογες λογικές μεγάλων και τάχα ώριμων, τους βρίσκεις δίπλα σε παιδιά, σε εφήβους στην ηλικία και στην καρδιά, δίπλα σε ερωτευμένους.

Είναι αυτή η μόνιμη αντίθεση, αυτή που κάποιοι ονομάζουν λάθος ή επιπολαιότητα κοιτώντας επιφανειακά. Είναι άνθρωποι που επιμένουν να βλέπουν τον κόσμο όπως θα έπρεπε να ‘ναι κι όχι όπως είναι. Επιλέγουν μια εντελώς δική τους πραγματικότητα να ζήσουν, μα αν σε διαλέξουν για επισκέπτη στον δικό τους κόσμο, δε θα φύγεις ποτέ από εκεί, κι εκείνοι, ό,τι και να γίνει, δε θα φύγουν ποτέ από μέσα σου.

Για όλους αυτούς τους λόγους αυτοί οι άνθρωποι είναι ρίσκο. Είναι ταξιδιάρικα πουλιά και διψούν για καινούργιες εμπειρίες. Μπορεί να πετάξουν για λίγο δίπλα σου, κι αν τους εμπιστευτείς να σου μάθουν κι εσένα να πετάς, μα θα φύγουν σύντομα για ανεξερεύνητους τόπους κι ουρανούς.

Αν το φιλοσοφήσουμε, όμως, κανένας άνθρωπος δε φεύγει αληθινά απ’ τη ζωή σου. Όλοι βρίσκουν έναν τρόπο, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν πια στο σήμερά σου, να βρουν καταφύγιο μέσα σου, στον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου, στους φόβους ή στα όνειρά σου, στον τρόπο που θα ‘θελες να ‘ναι το αύριο και σε ό,τι λαχταράς να γυρίσει απ’ το χθες. Μη φοβηθείς να πληγωθείς. Το να πληγώνεσαι σημαίνει ότι νιώθεις. Ρίσκαρέ το, λοιπόν! Βγες απ’ τα όριά σου, γνώρισε, ζήσε, εξερεύνησε.

Υ.Γ. Μόνο έτσι θα μάθεις κι εσύ να πετάς.