Χωρίς τις ζόρικες, θα εκτιμούσαμε τις όμορφες μέρες;

Όλες οι ζωές εμπεριέχουν μια προδιαγεγραμμένη και πάντα αγνώστων στοιχείων ισορροπία. Δεν μπορείς να βρεις μία ζωή μόνο με καλά ή κακά, μόνο με χαρές ή λύπες, μόνο με φίλους ή εχθρούς. Έτσι, χωρίς κανένας να σε ρωτήσει ή έστω να σε προειδοποιήσει, έχουν θεσπιστεί κανόνες στη ζωή σου που δεν μπορείς να παρακάμψεις, τα αρχεία στα οποία κατατάσσεις τις εμπειρίες σου έχουν ήδη ταμπελάκια πάνω κι όταν έρχεται η σειρά των ζόρικων στιγμών να συμβούν, ποτέ μα ποτέ δεν είσαι προετοιμασμένος.

Έρχονται μέρες δύσκολες, που θέλει προσπάθεια να τις αντέξεις. Θα σε βρουν πληγωμένο, απογοητευμένο, με δάκρυα στα μάτια και τόσο μα τόσο κουρασμένο. Είναι μέρες άχαρες, που ποτέ δε διηγείσαι, που ξεχνάς μόλις νομίζεις πως σε ξέχασαν, που προσποιείσαι πως δε θα ξαναέρθουν. Μα όσο άσχημες κι αν τις βλέπεις, η εμφάνιση του κάθε πράγματος είναι απλώς ένας αντιπερισπασμός.

Κι ερωτώ: Τι θα ήμασταν δίχως τις άσχημες αυτές μέρες και κατά πόσο θα είχαν πλέον αξία οι όμορφες; Ποιους θα έλεγες φίλους σου, αν δεν μπορούσες να διακρίνεις τους εχθρούς; Τι θα ονόμαζες αλήθεια, αν δεν είχες βιώσει το ψέμα και τι ευτυχία, αν δεν είχες υπάρξει ποτέ δυστυχισμένος; Τίποτα δε θα είχε νόημα δίχως αυτήν την ισορροπία των αντιθέτων. Ακόμα κι ο εαυτός σου, άπλαστος κι αδύναμος, θα πλανιόνταν δίχως να ξέρει τι αληθινά τον ορίζει. Άλλωστε, μόνο όταν κάτι φύγει κι είσαι σε θέση να το αναζητήσεις, μπορείς να πεις ότι είναι πραγματικό και, πολύ παραπάνω, ότι σου αξίζει.

Μην τις αδικείς, λοιπόν, εκείνες τις βροχερές μερούλες ονομάζοντάς τις άσχημες, όπως είχε πει κι ο Κομφούκιος «Τα πάντα έχουν ομορφιά, απλά δεν μπορούν οι πάντες να τη δουν». Εκείνες οι μέρες έρχονται να σε κάνουν πιο δυνατό και πιο ευγνώμονα για τις καλές μέρες που σίγουρα θα ακολουθήσουν. Ζήσ’ τις σαν περιπέτειες και κράτησέ τις σαν μαθήματα.

Ξέσπασε, κλάψε, κατέβασε για λίγο την κουκούλα και βγάλε εκείνο το χαρούμενο προσωπείο, δες τη ζωή χωρίς αυταπάτες. Σβήσε εκείνη την ημέρα τη βαβούρα του κόσμου, που τόσο σε κούρασε, κι άκου με ησυχία ό,τι η ζωή έχει να σου πει. Βάλε την αγαπημένη σου μουσική και διάλεξε τους ανθρώπους που θέλεις να ‘ναι δίπλα σου. Την επομένη, αυτοί θα ‘ναι πλέον οι δικοί σου άνθρωποι.

Κι αν οι νύχτες είναι δύσκολες και δεν περνούν, κι αν τίποτα νομίζεις πως δε σε κρατάει, τίποτα δε θεωρείς δικό σου πια, τότε χαμογέλα γιατί αυτό σημαίνει πως έχεις άπλετο χώρο στη ζωή σου να τον γεμίσεις με ανθρώπους που δε θα σε άφηναν ποτέ μόνο. Αν πάλι ο ίδιος σου ο εαυτός σε ράγισε απόψε, πλάσε τον καλύτερα για το επόμενο πρωί και μάθε τον μέσα απ’ τα λάθη του. Όλα διορθώνονται, και μέσα μας και γύρω μας.

Εκείνες τις μέρες, λοιπόν, τις τόσο άσχημες μα τόσο διδακτικές, όταν χάνεις τον εαυτό σου, όταν μετανιώνεις, όταν νοσταλγείς, όταν κλαις κι όταν αναζητάς, τότε χτίζεσαι, τότε νιώθεις, τότε ζεις. Μην ξεχάσεις ποτέ όσα πέρασες και μη φοβηθείς ποτέ όσα σε περιμένουν παρακάτω. Μετά από καιρό θα καταλάβεις πόσο όμορφη έκαναν τη ζωή σου αυτές οι άσχημες μέρες.