Οι λόγοι διαφωνίας σε κάθε ζευγάρι μοιάζουν αρκετοί και σχεδόν πάντα επαναλαμβανόμενοι. Οι αφορμές, δε, είναι ακόμη περισσότερες. Κι εκεί που λες πως δε θες να τσακώνεσαι από την άλλη αναρωτιέσαι αν θα άντεχες μια ζωή στο ίδιο τέμπο, δίχως εντάσεις πού και πού , δίχως αυτό το αλατοπίπερο που πολλοί λένε. Αν κι οι αφορμές και οι λόγοι διαφέρουν, εν τούτοις ο τρόπος κι ο διάλογος ενός τσακωμού σε ένα ζευγάρι μοιάζει σχεδόν πάντα ο ίδιος. Τι εννοούμε όμως πίσω από τις πράξεις ή τη φυγή μας κατά τη διάρκειά του; Γιατί αντιδρούμε με τα συγκεκριμένα μοτίβα; Πιο κάτω αναλύονται οι 3 πιο συχνοί διάλογοι.
1. Η μη υποχώρηση
Τα λόγια που ειπώθηκαν ήταν βαριά, ο τρόπος ίσως απότομος και δίχως υπεκφυγές κέντρισε αυτό το λεπτό ευαίσθητο σημείο και τώρα και οι δύο βρίσκονται στεναχωρημένοι, πληγωμένοι και θυμωμένοι να περιμένουν ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα. Κάποιοι πιστεύουν πως αυτός που υποχωρεί πρώτος δείχνει πιο αδύναμος και μοιάζει το άτομο της σχέσης που ίσως μπορεί να κάνει πίσω εύκολα. Έτσι λοιπόν κρατούν ψηλά το κεφάλι και δε θέλουν να υποχωρήσουν πρώτοι. Άλλοι πάλι νομίζουν πως σχεδόν πάντα έχουν δίκιο και δε θέλουν να αφήσουν το άδικο ή το παράλογο να περάσει. Αν λοιπόν, πάντα ο ένας επιμένει να μη συμβιβάζεται, περιμένοντας από τον άλλο να κάνει την πρώτη κίνηση, η ανάγκη του αυτή μοιάζει εγωιστική μα και παράλογη. Είναι φύσης αδύνατον να έχει πάντα ο ένας δίκιο και η αλήθεια σε μια υγιή σχέση είναι πάντα κάπου στην μέση. Εν αντιθέσει αν o ένας πάντα υποχωρεί αυτό δείχνει ωριμότητα αλλά παράλληλα και φόβο. Αν κι αναγνωρίζει την ανάγκη να τα βρει με το ταίρι του το να υποχωρεί πάντα τότε δείχνει αβεβαιότητα για την ορθότητα της άποψής του και έτσι, άθελα του ίσως, δικαιώνει το ταίρι του για τη στάση που κρατά. Ιδανικά η συγκατάβαση, η υποχώρηση και ο συμβιβασμός πρέπει να υιοθετούνται και από τα δύο άτομα μέσα σε μια υγιή σχέση.
2. Η επιμονή
Άλλη μια τακτική που υιοθετείται από κάποιους από εμάς μέσα σε έναν τσακωμό είναι η πίεση. Η πίεση μέσω συνεχόμενων ερωτήσεων κι υποθέσεων που ερμηνεύεται μέσα από έναν μονόλογο συνήθως, ή και παραλήρημα, από το ένα άτομο. Στόχος λοιπόν είναι ένας εκ των δύο να λυγίσει μπροστά στην πίεση που ασκείται από τον άλλο. Η συναισθηματική πίεση δηλαδή αλλάζει επίπεδο κι επιστρατεύεται η επίκληση στο συναίσθημα. Τροφή γι’ αυτόν που ασκεί την πίεση είναι κάθε απάντηση που θα πάρει έτσι ώστε κάπως να τη στρέψει προς όφελός του. Το άτομο που ασκεί την πίεση αυτή ίσως και να μην αντιλαμβάνεται πλήρως τον αντίκτυπο των πράξεών του. Η συνέχεια του τσακωμού αυτού μπορεί να κλιμακωθεί, μιας και τα συναισθήματα και των δύο βρίσκονται σε ντελίριο. Συνήθως το είδος αυτό του καβγά «επιλέγεται» από έντονα συναισθηματικά φορτισμένα άτομα που οδηγούνται εκεί από την ανάγκη να διοχετεύσουν τα συναισθήματά τους.
3. Η (υπεκ)φυγή
Κι από την άλλη υπάρχουν και οι τύποι ανθρώπων που ο τσακωμός τούς αποδιοργανώνει και τους μπερδεύει. Καταφεύγουν σε άτακτη φυγή από το μέρος ή τη συνθήκη του τσακωμού γιατί δυσκολεύονται να τον αντιμετωπίσουν. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν τα συναισθήματά τους με το ταίρι τους. Λες και οι λέξεις φτάνουν στο στόμα και δεν έχουν δύναμη να βγουν προς τα έξω. Ίσως κατακλύζονται από ένα αίσθημα φόβου ή αμφισβητούν την ορθότητα της άποψής τους, μα ο κυριότερος λόγος είναι το αίσθημα της αδυναμίας να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έτσι επιλέγουν τη φυγή ως προσωρινή λύση μέχρι να ηρεμήσει η ατμόσφαιρα. Αυτή η επιλογή πολλές φορές ίσως εκνευρίζει ακόμη περισσότερο το ταίρι τους με αποτέλεσμα όχι απλώς να μη σταματάει ο τσακωμός αλλά να διογκώνεται.
Ίσως είναι η δική μου εμπειρία μικρή, ίσως και πάλι η κουλτούρα, ή ο τρόπος που μεγαλώσαμε να μη μοιάζει τόσο πολιτικά ορθός, οι τσακωμοί όμως στα μάτια μου μοιάζουν πάντα να αποτελούνται από εύφλεκτα υλικά. Ανεξάρτητα όμως από τον τρόπο που τσακώνεσαι με το ταίρι σου η λύση βρίσκεται μόνο στη συζήτηση κι αυτό. μόνο όταν τα πνεύματα ηρεμήσουν. Μα λύση αν θέλεις, βρίσκεις. Αυτό είναι ο μόνος νόμος.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου