Μπορεί ο έρωτας να 'ναι συνειδητή επιλογή;

Γι’ αυτόν έχουν γραφτεί ποιήματα, τραγούδια, βιβλία, στιχάκια σε τοίχους. Τον έχουν υμνήσει οι άνθρωποι από την αρχή της ύπαρξής τους. Είτε ανήκεις, είτε όχι, στους ερωτευμένους του κόσμου, δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς πως το συναίσθημα αυτό έχει τη δύναμη να ανατρέπει τα δεδομένα σου πιο γρήγορα κι απ’ ότι κινείται το τρενάκι στο λούνα παρκ.

Έχουμε όμως εμείς κάποια επίδραση στον έρωτα ή μήπως ακούσια πορευόμαστε στον δρόμο που μας δείχνει; Είναι ο έρωτας συνειδητή επιλογή του καθενός ή απλώς μας παρασέρνει στο πέρασμα του; Ακόμα μένει αναπάντητο το ερώτημα αν ηθελημένα ρίχνουμε τις άμυνές μας και επιτρέπουμε στον έρωτα να μπει στις ζωές μας με το αίσθημα αυτό να κάνει ό,τι θέλει χωρίς καν να μας ρωτήσει.

Σίγουρα έχεις ακούσει πολλές φορές την έκφραση «ο έρωτας θα σε βρει όταν δεν το περιμένεις». Κανένας έρωτας δε βιώνεται ποτέ με τον ίδιο τρόπο, καθένας τον ζει μοναδικά. Κάποιοι έζησαν έναν έρωτα χείμαρρο, που παρέσυρε στο διάβα του ό,τι βρήκε, και ανήμποροι παραδόθηκαν στη δύνη του. Άλλοι γνώρισαν έναν έρωτα θυελλώδη και ωμό, ενώ για κάποιους ήταν σαν απαγορευμένο φρούτο και γι’ άλλους απωθημένο. Κάποιοι πάλι τον βίωσαν αργά, ρομαντικά κι υπάρχουν κι εκείνοι που νομίζουν πως τον έζησαν ή που δεν μπόρεσαν ποτέ να αφεθούν σε τίποτα και σε κανέναν πέρα από τον εαυτό τους.

Σε επιλέγει τελικά ο έρωτας ή τον επιλέγεις εσύ; Δηλώνεις κάστρο πορθημένο απέναντί του ή ανοίγεις τις πύλες σου και τον προσκαλείς; Ίσως κάποια άτομα στη ζωή μας έρχονται για να αφήσουν απλώς το στίγμα τους και είτε μείνουν είτε φύγουν, σημασία έχει τι πήραμε, τι δώσαμε, πώς ζήσαμε τις στιγμές μαζί τους. Ίσως κάποιες συμπτώσεις να μην είναι τυχαίες, ίσως κάποια γεγονότα να ήταν προδιαγεγραμμένα.

Μπορεί τελικά συνειδητά να ανοίγεις την καρδιά σου σε αυτό που τυχαία σου συμβαίνει. Επιλέγεις να γνωρίσεις, να επικοινωνήσεις, να μοιραστείς, για να καταλήξεις ερωτευμένος χωρίς καν να το έχεις καταλάβει. Όλοι έχουμε κάποιο φίλο ή γνωστό που έγινε επαναστάτης χωρίς αιτία έναντι στον έρωτα, που θέλησε να μας μυήσει στη δική του εργένικη ζωή και βρέθηκε λίγους μήνες μετά να ορκίζεται πως συνάντησε τον έρωτας της ζωής του. Ίσως τελικά να επιλέγεις τον έρωτα όταν λιγότερο τον αναζητάς.

Ο έρωτας δημιουργείται λίγο μετά τον πρώτο ενθουσιασμό. Στο σημείο που ξεκινάς να κάνεις όνειρα, που προγραμματίζεις ένα αύριο, μια εκδρομή, ένα ταξίδι. Βρίσκεται στη φάση που η ανυπομονησία για την ένωση που θα ‘ρθει, δίνει νόημα σε κάθε ανιαρή καθημερινότητα. Ο έρωτας απαιτεί μια μικρή κατάθεση ψυχής, ένα κομμάτι του εαυτού σου που επιλέγεις να μοιραστείς. Το κάνεις βέβαια ασυνείδητα, αφού η χημεία και η έλξη έχουν ήδη κάνει στην άκρη κάθε δυνατότητα αντίστασης. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που επιλέγεις να αφήσεις λίγο ακόμη τον πύργο σου να πέσει και να μοιραστείς το δικό σου «εγώ», το «μαζί» αποκτά ουσία.

Τον αφήνουμε τον έρωτα να μας κυριεύσει, να μας φέρει τα πάνω κάτω στις ισορροπίες μας και να μας ταξιδέψει σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Κι όταν αυτό είναι αμοιβαίο γίνεται το πιο γλυκό νέκταρ που ‘χουν γευτεί τα χείλη σου. Είναι λες και ξαφνικά όλα τα τραγούδια του κόσμου βγάζουν νόημα και η καρδιά σου ξεχειλίζει από συναίσθημα. Μοιάζει ναι ολοκληρώθηκε ένα κομμάτι την ύπαρξης σου που αγνοούσες ότι κάτι περίμενε.

Διαφορετικά βιώνουμε τον έρωτα, και τι σημαίνει για τον καθένα μόνο όποιος το ζει το ξέρει. Εάν λοιπόν ο έρωτας είναι επιλογή, ας τον κάνουμε προτεραιότητα. Μοιάζει να έχει άλλη βαρύτητα η καθημερινότητα μέσα από το πρίσμα του. Σε ένα κόσμο που μπορείς να είσαι ό,τι θες, επέλεξε να ‘σαι ερωτευμένος.