Πόσο καλά ξέρεις τον άνθρωπο πίσω από την ιδιότητα;

Σε καθημερινή βάση, η επαφή και η διαδραστικότητα μας με άλλους ανθρώπους ποικίλει. Η σχέση μας με αυτούς εμπίπτει στα όρια της καθ’ αυτής δομής της επαφής μας, με κύριο πυρήνα την ιδιότητας που αυτοί κατέχουν στις ζωές μας. Αλληλοεπιδρούμε με τους  γονείς, τους φίλους, τους συνάδελφους, το αφεντικό, τα αδέρφια μέσα σε ένα φάσμα κανόνων και  μέτρων που θέσαμε από κοινού μαζί τους. Και ενώ αυτά τα όρια έχουν τεθεί για διάφορους λόγους , όπως κοινωνικούς, συναισθηματικούς κ.α, αναρωτήθηκες ποτέ πόσο καλά ξέρεις τον κάθε άνθρωπο πέρα από το ρόλο που κατέχει στη ζωή σου;

Ξέρεις τα θέλω και τους φόβους των γονιών σου; Ξέρει τα όνειρα των συναδέλφων σου; Ξέρεις τους προβληματισμούς των αδελφών σου; Σίγουρα για κάποιους δε σε ενδιαφέρει και να μάθεις περισσότερα. Το βρίσκεις ίσως αχρείαστο να ξέρεις τι κρύβεται πίσω από αυτό που σου δείχνουν. Σε αυτή την κατηγορία συγκαταλέγονται άνθρωποι που η σχέση σου μαζί τους σε ενδιαφέρει να μείνει στα παρόντα κυβικά της. Ίσως η σχέση αυτή δε χρειάζεται κατά ανάγκη να εμβαθύνει γιατί η δυναμική της βασίζεται στην πιο απλουστευμένη επικοινωνία και επαφή. Όμως δεν είναι κρίμα, να γνωρίζεις τον άνθρωπο αλλά να μην τον ξέρεις ουσιαστικά;

Σε μια άλλη κατηγορία συγκαταλέγονται τα σημαντικότερα άτομα της ζωής σου όμως, όπως οι γονείς σου, η σχέση σου, τα αδέρφια σου και οι  φίλοι σου. Αυτούς πόσο καλά τους ξέρεις; Σου έχει συμβεί να ξαφνιαστείς όταν βρεθείς αντιμέτωπος με μια νέα πλευρά του εαυτού τους; Οι άνθρωποι τείνουν να μας ξαφνιάζουν ευχάριστα ή δυσάρεστα με λόγια, καταστάσεις και πράξεις που ποτέ δεν περιμέναμε από αυτούς. Όμως γιατί δεν τα περιμέναμε; Ίσως γιατί ήταν κάτι εντελώς αυθόρμητο ή απλά δε νοιαστήκαμε ποτέ αρκετά για να ψάξουμε τον άλλο κάτω από την επιφάνεια της ιδιότητας που του αναλογεί στη ζωή μας;

Σίγουρα η ευθύνη για αυτό δε βαραίνει ολάκερη εσένα. Οι σχέσεις οροθετούνται και από τους δύο πόλους που την αποτελούν. Εάν η άλλη πλευρά θέσει ανυπέρβλητα όρια, τότε η δική σου προσπάθεια θα περιοριστεί μέσα σε αυτά. Για παράδειγμα, ένας γονέας ίσως, προτιμάει να κρατήσει στον ρόλο του προστάτη, του συμβουλάτορα, του καθοδηγητή αλλά όχι τον ρόλο του φίλου, αποτρέποντας έτσι κάθε φιλική επικοινωνία. Ίσως εάν ήξερες το παρελθόν του, το ρόλο των δικών του γονιών στην πριν από εσένα ζωή του, τα όνειρά του όταν ήταν πιο μικρός, να τον καταλάβαινες καλύτερα. Να μην απορούσες με τις τυχόν σκληρές του αποφάσεις, να μην αντιστεκόσουν σε κάθε παρότρυνση του για κάποια δουλειά ή καριέρα. Ίσως η σχέση να ήταν πιο αρμονική, πιο γαλήνια και η επικοινωνία να κυλά αβίαστα.

Οι φίλοι μας, αυτοί οι ελάχιστοι ουσιαστικοί φίλοι μας, αποτελούν το απόλυτο παράδειγμα αληθινής επικοινωνίας με τους γύρω μας. Μαζί τους έχεις κάνει τις πιο μεγάλες τρέλες. Σε έχουν δει ευάλωτο, χαρούμενο, ερωτευμένο. Οι άμυνές σου είναι σχεδόν ανύπαρκτες και μαζί τους έχεις απαλλαγεί από οποιαδήποτε προσωπείο χρησιμοποιείς με άλλους ανθρώπους. Ίσως η πιο απογυμνωμένη αλήθεια μας βρίσκεται πλάι με αυτή των φίλων μας. Γιατί λοιπόν δεν υιοθετούμε μια πιο φιλική στάση ζωής προς όλους τους ανθρώπους της ζωής μας; Εάν προσπαθήσουμε όλοι περισσότερο να διαβάσουμε τους ανθρώπους ίσως κάποιες πράξεις και συμπεριφορές τους να έβγαζαν νόημα.

Όσο καλύτερα γνωρίζουμε τους ανθρώπους της ζωής μας, τόσο πιο εύκολα τους καταλαβαίνουμε, τους μεταφράζουμε, τους ερμηνεύουμε. Δεν κολλάς σε μικροπαρεξηγήσεις και δε γιγαντώνεις  τα μικρά καθημερινά λάθη. Για να το καταφέρεις αυτό πρέπει να μπορέσεις να επικοινωνήσεις όμως με τον άνθρωπο, να τον ακούσεις και να δώσεις σημασία. Παρ’ όλα αυτά τις περισσότερες φορές τείνουμε να χώνουμε τις αλήθειες του καθενός πίσω από μεγάλες επικεφαλίδες όπως κόμπλεξ, ανασφάλεια και ζήλια για να δικαιολογήσουμε τη δική μας αδιαφορία για περαιτέρω επαφή. Είναι εύκολο να καταμερίζεις ευθύνες και να καταδικάζεις πράξεις χωρίς να ψάξεις την ουσιαστική πηγή τους. Μην προσπερνάς αβίαστα τους ανθρώπους της ζωής σου.

Δε σε σοκάρει το γεγονός ότι παρ’ όλο που η ζωή σου είναι γεμάτη από ανθρώπους, ελάχιστους από αυτούς ουσιαστικά ξέρεις; Είναι ίσως λίγο τραγικό. Σε μια προσπάθεια λοιπόν να γίνεις μια καλύτερη έκδοση του ποιος είσαι, μη χώνεσαι πίσω από τη σύγχρονη φτηνή αυτοβελτίωση. Αυτή γιγαντώνει το εγώ σου αγνοώντας τη συστημικότητά σου σε αυτό τον πλανήτη. Εδώ λοιπόν, που τελικά είναι όλα συνδεδεμένα και όλοι εμείς αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας, επέλεξε το εμείς παρά το εγώ σου. Εδώ λοιπόν, στο τώρα, που η κάθε δράση φέρνει αντίδραση, δώσε σημασία και κατανόηση κι αυτή θα πυροδοτήσει πίσω άλλη τόση. Δες τον άνθρωπο απαλλαγμένο από την ιδιότητα, απαλλαγμένο από την ταμπέλα και το ρόλο που του αναλογεί στη ζωή σου. Άκουσέ τον, αφουγκράσου τους φόβους του, τα θέλω του και ψάξε τους λόγους των πράξεών του πριν τον κατακρίνεις, πριν του κλείσεις την πόρτα.

Όταν βγάλουμε από πάνω μας την οποιαδήποτε ταυτότητα φορέσαμε για χάρη αυτής της κοινωνίας, είμαστε όλοι φτιαγμένοι με τον ίδιο πυρήνα. Και κάπου βαθιά, πίσω από τις οποιεσδήποτε τεχνητές μας ανάγκες, ο καθένας από εμάς μονάχα ελπίζει αυτός ο κόσμος να δεχθεί το είναι του. Σκέψου, πώς θα ήταν ένας κόσμος που πρώτα θα έβλεπες τον άνθρωπο. Κι εκεί θα έμενες.