Έχουμε λόγο στην εμφάνιση του συντρόφου μας;

Οι περισσότεροι επιλέγουμε να μοιραζόμαστε τα πάντα με τον σύντροφό μας∙ τις σκέψεις μας, τους φόβους μας, τις επιθυμίες και τις ανησυχίες μας, τα όνειρα που παρατήσαμε στη μέση κι αυτά που θέλουμε ακόμη να πραγματοποιήσουμε. Αυτός είναι συνήθως κι ένας σημαντικός παράγοντας που βοηθά στο να αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ δυο ανθρώπων.

Για να το κάνεις, όμως, αυτό θα πρέπει κι ο άλλος που βρίσκεται δίπλα σου να σε κάνει να νιώθεις εμπιστοσύνη γνωρίζοντας πως δε θα σε κατακρίνει, δε θα σε παρεξηγήσει και κυρίως δε θα κοροϊδέψει οτιδήποτε κι αν ακούσει απ’ το στόμα σου. Μέχρι στιγμής όλα καλά. Όταν, όμως, θέλεις να πεις εσύ στον άλλο κάτι που αφορά εκείνον κι όχι εσένα; Κι εδώ ισχύει ακριβώς το ίδιο, δε θέλει να τον κατακρίνεις, ούτε να τον κοροϊδέψεις, γι’ αυτό θα πρέπει να βρεις έναν τρόπο να πεις αυτό που θέλεις χωρίς να πληγώσεις τον άλλον.

Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι ο σύντροφός μας έχει βάλει 3-4 κιλάκια παραπάνω ή ότι το καινούργιο του κούρεμα δεν τον κολακεύει ιδιαιτέρα κι εμείς θέλουμε να του το αναφέρουμε, τι πρέπει να κάνουμε για να μην παρεξηγηθούμε; Καταρχάς, ας μην πούμε λόγια τα οποία δε θα θέλαμε να ακούσουμε ούτε κι εμείς οι ίδιοι. Κανείς δε θέλει να ακούει ότι έχει παχύνει κι ότι πρέπει να προσέξει, γιατί σε λίγο δε θα τον χωρά η καρέκλα, σωστά; Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να λέγονται κάποια πράγματα χωρίς να προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα στον οποιονδήποτε τα ακούει.

Άλλωστε, ο σύντροφός μας δεν είναι ο οποιοσδήποτε, είναι ο άνθρωπος που επιλέξαμε να ‘χουμε στο πλευρό μας, κι εκείνος αντίστοιχα εμάς, και φυσικά θέλουμε να νιώθει άνετα μαζί μας -όπως ισχύει το ίδιο και για μας. Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο καλά καταφέρνουμε να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, τόσο μεγαλώνει η αλληλοκατανόηση και κατά συνέπεια η οικειότητα μεταξύ μας. Αυτό, όμως, δε μας δίνει και το δικαίωμα να γινόμαστε επικριτικοί ή προσβλητικοί προς τον άλλο, ίσα-ίσα που ο λόγος που θα το αναφέρουμε είναι γιατί πραγματικά νοιαζόμαστε και θέλουμε να θίξουμε κάτι το οποίο ίσως κανείς άλλος να μην μπορεί.

Ας μην ξεχνάμε ότι θα υπάρξουν στιγμές που κι εμείς θα ζητήσουμε την άποψη του δικού μας ανθρώπου, όχι μόνο για τις σημαντικές αποφάσεις που έχουμε να πάρουμε αλλά και για τις πιο μικρές, όπως για παράδειγμα τι χρώμα παπούτσια να βάλουμε, ποιο παντελόνι απ’ τα δυο προτιμά ή αν είμαστε ντυμένοι κατάλληλα για την περίσταση. Κι ο λόγος που θέλουμε τη γνώμη του δεν είναι μόνο γιατί μπορεί να μη νιώθουμε σίγουροι με την επιλογή μας ή γιατί θέλουμε απλά μια επιβεβαίωση, αλλά επειδή μας ενδιαφέρει πραγματικά η άποψή του αλλά και το να αρέσουμε σ’ εκείνον, αλλιώς δε θα μπαίναμε στον κόπο να ρωτήσουμε.

Η αλήθεια είναι ότι οποιαδήποτε και να ‘ναι η ερώτηση, απ’ τον σύντροφό μας περιμένουμε πάντα μια ειλικρινή απάντηση και σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να μας χαϊδέψει τα αφτιά. Γιατί μεταξύ δυο αγαπημένων ανθρώπων κύριο συστατικό της σχέσης τους, μαζί με τον αλληλοσεβασμό, είναι η ειλικρίνεια. Αν, για παράδειγμα, όντως, έχουμε βάλει κιλά θέλουμε να το ακούσουμε, με κατάλληλο κι ήπιο τρόπο και φυσικά χωρίς υπερβολές και προσβολές. Κάτι τέτοιο γίνεται καλύτερο αν τελειώνει με μια φράση τύπου «ας φάμε τώρα κι από Δευτέρα θα ξεκινήσουμε μαζί διατροφή». Κι εδώ έρχονται να κολλήσουν ο αλληλοσεβασμός, η κατανόηση, η ενσυναίσθηση κι η υποστήριξη.

Έτσι κι αλλιώς, οι άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά ο ένας τον άλλο δεν έχουν κανένα λόγο και καμιά πρόθεση να προσβάλουν ή να φέρουν σε δύσκολη θέση τον σύντροφό τους. Αντίθετα, θα μπουν στη διαδικασία να πουν αυτά που έχουν να πουν, γιατί θέλουν αυτός που βρίσκεται δίπλα τους να ‘ναι και να νιώθει ο ίδιος καλά, πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τους γύρω του. Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν μόνο καλές προθέσεις κι απ’ τις δυο πλευρές, δεν πρόκειται να υπάρξουν παρεξηγήσεις, κατεβασμένα μούτρα κι άσκοπες συζητήσεις που οδηγούν στο πουθενά.

Οπότε, έτσι όπως μοιραζόμαστε το φαγητό, το κρεβάτι, τα όνειρα και τις ανησυχίες μας με αυτόν που επιλέξαμε να ‘χουμε δίπλα μας, θα μοιραστούμε και την άποψή μας, αρκεί να το κάνουμε με τον σωστό τρόπο.