Οι αληθινές σχολικές φιλίες δεν ξεθώριασαν

Μία φωτογραφία χωρίς κορνίζα, έτσι απλά τοποθετημένη πάνω στον καθρέφτη. Κάθε φορά που την κοιτάς σου φέρνει στο μυαλό και μια διαφορετική ανάμνηση. Είναι απίστευτο πόσες εικόνες, πόσες σκέψεις, πόσα συναισθήματα και πόσες στιγμές μπορεί να σου ξυπνήσει μία φωτογραφία.

Βλέπεις τα νεαρά χαμογελαστά πρόσωπα αγκαλιασμένα την τελευταία μέρα της σχολικής τους θητείας, καθισμένα στο παγκάκι σας που σημαδέψατε με μαρκαδόρους τα ονόματά σας. Τελευταία φορά που χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα, μετά από αυτόν τον ήχο η καθημερινότητα που μοιραζόσασταν τόσα χρόνια αλλάζει. Ο καθένας παίρνει το δικό του δρόμο, οι υποχρεώσεις αυξάνονται, ο χρόνος που έχετε στη διάθεσή σας περιορίζεται και στην πορεία προκύπτουν διάφορα στη ζωή του καθενός.

Μα οι αληθινές φιλίες του σχολείου είναι κάτι παραπάνω από ένα κουδούνι για διάλειμμα. Είναι φιλίες που έχουν τις ρίζες τους μέσα στην καρδιά σου, οι αυθεντικές και σταθερές αξίες τις ζωής σου. Είναι όλες εκείνες οι στιγμές της ζωής σου που έκλαψες, γέλασες, θύμωσες, ερωτεύτηκες, μέθυσες, όλα όσα έχεις ζήσει μέχρι τώρα. Είναι ακόμα κι εκείνα που δεν έζησες ακόμη, αλλά ξέρεις ότι οι φίλοι σου θα είναι εκεί όταν θα συμβούν.

Είναι οι άνθρωποι που σε ξέρουν απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη, αυτοί που γνωρίζουν όλα εκείνα τα μικρά εκνευριστικά ελαττώματά σου και τα αγαπάνε ή ακόμη καλύτερα σε πειράζουν γι’ αυτά. Εκείνοι που μπορούν από ένα βλέμμα και μόνο να καταλάβουν σε τι κατάσταση βρίσκεσαι, έχοντας τον τρόπο να σε ηρεμούν όταν δεν είσαι στα καλά σου και δε σε παρεξηγούν ποτέ, ακόμα κι όταν χάνεσαι για λίγο στη συντροφιά του εαυτού σου.

Στα δύσκολα που θα συναντήσεις αυτοί θα είναι δίπλα σου να σου κρατήσουν το χέρι σφιχτά, ακούγοντάς σε και συμβουλεύοντάς σε, όταν το χρειάζεσαι. Μπορεί ακόμη και να σε μαλώσουν, αλλά σημασία έχει ότι θα είναι εκεί για σένα. Θα σου φέρουν παγωτό και κρασί τα βράδια που θα νιώθεις μοναξιά, θα σε πάνε για μπίρες όταν θέλεις να ξεσκάσεις και δε θα σε αφήσουν ποτέ μόνο, ακόμα κι όταν δε συμφωνούν με τις επιλογές σου. Γιατί οι δικοί σου άνθρωποι δεν ψάχνουν δικαιολογίες, δεν κολλάνε στα ανούσια, είναι εκεί στα δύσκολα και στα εύκολά σου, σου εύχονται τα καλύτερα και ξέρεις ότι το εννοούν. Θέλουν να σε βλέπουν να γελάς, σε αγαπούν, σε νοιάζονται, σου υπενθυμίζουν πόσο σημαντικός κι ικανός είσαι κι όλα αυτά χωρίς ίχνος ζήλιας.

Οι επιτυχίες οι δικές τους είναι και δικές σου. Αποφοιτά ο ένας και πετάει το καπέλο ο άλλος. Κάθε φορά που πετυχαίνουν κάποιο στόχο ή πραγματοποιούν ένα όνειρό τους νιώθεις περήφανος για εκείνους παρ’ όλο που εσύ μπορεί να βρίσκεσαι στο απόλυτο μηδέν.

Η χαρά η δική σου τη μέρα που κάποιος απ’ την παρέα φορά κουστούμι ή νυφικό για να συναντήσει τον έρωτα της ζωής του, είναι μεγαλύτερη από εκείνου που ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας. Επειδή αν ένας από εσάς είναι χαρούμενος, έχουν κι οι άλλοι ένα σπουδαίο λόγο να χαμογελάσουν.

Ύστερα, έρχεται η ώρα να γίνουν γονείς και δε χωράει το μυαλό σου πως αυτά τα παιδιά που λερώνατε με στιχάκια το θρανίο, θα αποκτήσουν το ρόλο των γονιών, μέχρι που τους βλέπεις να κρατούν στην αγκαλιά τους ένα μικρό πλασματάκι ενώ λάμπουν από ευτυχία πιο πλήρεις από ποτέ. Κάθε μέρα αυτοί να καμαρώνουν για τα παιδιά τους κι εσύ να καμαρώνεις αυτούς. Πόσο υπέροχο είναι να ζεις με τους φίλους σου την κάθε σημαντική στιγμή τις ζωής σου.

Κάποιες άλλες φορές πάλι κοιτάζοντας τη φωτογραφία σκέφτεσαι τι παιχνίδια σου παίζει η μοίρα τελικά! Πόσοι πέρασαν απ’ τη ζωή σας, άλλοι ήρθαν κι έφυγαν, άλλοι έμειναν με δόσεις κι άλλοι με το στανιό, κάποιοι σας παρέσυραν χάνοντας για λίγο το δρόμο σας, αλλά εσείς στο τέλος πάντα καταλήγατε να πορεύεστε μαζί. Γιατί σημασία δεν έχει με ποιους ξεκινάς, αλλά με ποιους τερματίζεις.

Κι εσύ σήμερα κατέληξες μπροστά απ’ τον καθρέφτη σου να κοιτάς τη φωτογραφία χαμογελώντας, και να φτιάχνεις το μαλλί για να πας να συναντήσεις τις αυθεντικές και σταθερές αξίες της ζωής σου, τους φίλους που κάποτε μοιράστηκες ένα θρανίο κι ακόμα μοιράζεσαι φόβους κι όνειρα.