Στον χώρο εργασίας μας, είτε υπάρχουν πολλά άτομα είτε λίγα, θα συναντήσουμε διάφορους τύπους συναδέλφων. Για παράδειγμα, συνεργαζόμαστε με πρόσωπα που συμπαθούμε, έχουμε παράλληλα εκείνους που προσπαθούμε με κάθε τρόπο να αποφύγουμε, γιατί δεν τους αντέχουμε, αλλά και κάποιους που χαιρετιόμαστε φιλικά στο ασανσέρ και μόλις κλείσει η πόρτα πίσω τους, αυτόματα σηκώνεται το φρύδι και ξινίζει η μούρη μας. Λογικό, αφού δεν μπορούμε να τα πηγαίνουμε καλά με όλους.
Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι οι άλλοι. Εκείνοι που για καλή μας τύχη βρέθηκαν στον δρόμο μας ή εμείς στον δικό τους, έδεσαν λίγο η τρέλα μας, λίγο οι χαρακτήρες και τα κοινά ενδιαφέροντα κι έτσι βοηθούν στο να βγει αυτό το καθημερινό 8ώρο στη δουλειά. Είναι οι συνάδελφοι της καρδιάς μας!
Είναι εκείνοι που με το που θα μας δουν να περνάμε απ’ την πόρτα το πρωί, ξέρουν αν έχουμε έρθει φρεσκαδούρες ή αν θα αποκοιμηθούμε στο πληκτρολόγιο μέσα στο επόμενο μισάωρο. Εκείνοι που με ένα βλέμμα μας και μόνο μπορούν να καταλάβουν αν είμαστε τσιτωμένοι, ήρεμοι ή έτοιμοι να σκάσουμε στα γέλια και ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να ρωτήσουν γιατί μας κάλεσε προϊστάμενος στο γραφείο του.
Είναι αυτοί που ξέρουν τι φαγητό είχαμε χθες το βράδυ και τι πρόκειται να μαγειρέψουμε σήμερα, γνωρίζουν τις μέρες που πηγαίνουμε γυμναστήριο και ξέρουν πώς πίνουμε τον καφέ μας, μας τον παραγγέλνουν κιόλας συχνά χωρίς καμία υπενθύμιση. Ακούνε καθημερινά ιστορίες για τους δικούς μας φίλους, ίσως χωρίς να τους έχουν γνωρίσει ποτέ, ξέροντας όμως τα ονόματα και την οικογενειακή τους κατάσταση. Ξέρουν ακόμα και τις υποχρεώσεις μας του σαββατοκύριακου, γνωρίζοντας για ποιες ανυπομονούμε και ποιες παρακαλούμε να αποφύγουμε.
Νιώθουμε τόσο άνετα μαζί τους, που μπορούμε να τους πούμε ακόμα και τα πιο τρελά όνειρά μας, τις πιο χαζές ιδέες που κατέβηκαν στο κεφάλι μας και τη φοβία που δεν τολμήσαμε να εξομολογηθούμε σε κανένα. Θα ζητήσουμε ακόμα και την άποψή τους για τον καβγά που είχαμε με τον σύντροφό μας ή για το καινούργιο μας φλερτ.
Με αυτούς θα ανταλλάξουμε απόψεις για την τελευταία τάση της μόδας, για τον καιρό, για την ταινία που είδαμε προχθές, τις τιμές που ‘ναι στα ύψη και για το αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Όπως επίσης με αυτούς θα μοιραστούμε και τις απόψεις μας για την καινούργια υπάλληλο, τον συνάδελφο στον 3ο όροφο και τι γνώμη έχουμε για τον κάθε ένα που συνεργαζόμαστε. Έτσι κι αλλιώς, τις περισσότερες φορές όλως τυχαίως έχουμε την ίδια γνώμη για τους περισσότερους, πώς αλλιώς θα ταιριάζαμε;
Σπανίως βρισκόμαστε εκτός δουλειάς μαζί τους, ίσως γιατί χορταίνουμε απ’ την καθημερινή τους παρουσία ή ίσως γιατί στην προσωπική μας ζωή να ‘χει ο καθένας τον δικό του κύκλο. Κι ενώ όταν βρισκόμαστε στη δουλειά μιλάμε ακόμα και για την τρύπα του όζοντος, αν συναντηθούμε, τελικά, κάπου έξω, μιλάμε, κυρίως, για τη δουλειά! Είναι η ευκαιρία να μιλήσουμε άνετα, χωρίς να μας ακούσει κανείς, γι’ αυτά που μας απασχολούν, μας ανησυχούν, μας εκνευρίζουν.
Είναι εκείνοι που μας ζουν καθημερινά, περισσότερο κι απ’ τους εκτός δουλειάς ανθρώπους μας, αν σκεφτούμε πόσες ώρες περνάμε μαζί μες στη ρουτίνα μας. Για αυτό και τους μαθαίνουμε και μας μαθαίνουν τόσο καλά. Συνήθως αναπτύσσουμε έναν δικό μας τρόπο επικοινωνίας και δύσκολα θα επιτρέψουμε σε άλλους να τον κατανοήσουν. Ίσως αν δεν ήταν αυτοί να μην ήμασταν κι εμείς αυτοί που είμαστε στη δουλειά.
Άλλωστε, ένας πολύ βασικός παράγοντας για να πηγαίνουμε με όρεξη στη δουλειά μας και να ‘μαστε αποδοτικοί, είναι να εργαζόμαστε σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Και το σημαντικό, για να ‘ναι ευχάριστο το περιβάλλον, είναι να υπάρχουν καλοί συνάδελφοι. Πόσο μάλλον όταν από συνάδελφοι γίνονται φίλοι.
Φίλοι, που θα γιορτάζουμε μαζί τα γενέθλιά τους. Αν κι υπάρχει ένα πάρτι το οποίο δε θέλουμε να γιορτάσουμε μαζί τους, κι αυτό είναι το αποχαιρετιστήριο πάρτι τους απ’ τη δουλειά. Σαφώς και θέλουμε το καλύτερο γι’ αυτούς, όμως τίποτα δε θα ‘ναι το ίδιο αν τους χάσουμε απ’ την καθημερινότητά μας.
Είναι πραγματικά υπέροχο όταν συναντάς ανθρώπους στον χώρο εργασίας σου τους οποίους σέβεσαι και νοιάζεσαι τόσο ώστε να αναπτύξεις μια όμορφη φιλία την οποία θα διατηρείς κι εκτός δουλειάς. Εύχομαι ο καθένας να ‘χει στη ζωή του έναν τέτοιο συνάδελφο!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη