Όταν κάτι τελειώνει, πρέπει να τελειώνει οριστικά και να κόβεις κάθε σκοινί που σε συνδέει με αυτό. Καμιά επαφή, κανένα συναίσθημα, κανένας πόνος. Μια σχέση που έχει βαρέσει συναγερμό ότι έληξε, οδηγήθηκε στο τέλος, επειδή είτε ο ένας από τους δύο, είτε και οι δύο, δεν ήταν σε θέση να δώσουν και να πάρουν πλέον πράγματα. Δεν είχαν κάτι να τους ενώνει και πολλές φορές τα αισθήματα μόνο δεν είναι αρκετά. Τι γίνεται όμως μ’ εκείνους τους πρώην που μετά το χωρισμό έχουν το σεξ να τους ενώνει;
Πολλοί θα έρθουν σε αντιπαράθεση με αυτό και θα ισχυριστούν ότι με κάτι τέτοιο ξεφτιλίζει κανείς τον εαυτό του και την τότε σχέση. Άλλοι θα ισχυριστούν ότι την ανάγκη για ξεπέτα με τον πρώην τη δημιουργεί η απελπισία και η ελπίδα ότι θα υπάρξει και πάλι επανασύνδεση ή ότι ευθύνεται γι’ αυτό τ’ ότι κάποιος από τους δύο δυσκολεύεται να βρει ένα καινούριο γκόμενο και να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε στο κρεβάτι.
Εν τέλει όμως η ξεπέτα με τον πρώην είναι η πιο «βολική» και εύκολη και σίγουρα έχει ένα αξιόπιστο αποτέλεσμα. Ούτως ή άλλως δεν νομίζω ότι θα επέλεγε κανείς τον πρώην του για ξεπέτα αν δεν ήταν αρκετά ικανοποιημένος σ’ αυτόν τον τομέα από τις επιδόσεις.
Το να κάνεις λοιπόν σεξ με τον πρώην είναι σαν να πατάς ξανά σε πάτρια εδάφη. Το σεξ για να είναι καλό απαιτεί οικειότητα και χημεία και αυτά σίγουρα υπάρχουν μεταξύ σας. Δεν υπάρχει άγχος, ξέρει ο ένας τα κουμπιά του άλλου και τι αρέσει στον καθένα. Ξέρεις τι να περιμένεις, δεν θα έχεις απρόσμενες «εκπλήξεις». Γιατί είναι ο διάβολος που ξέρεις πολύ καλά και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Και όλα αυτά είναι βασικοί παράγοντες που οδηγούν σ’ ένα καλό κρεβάτι.
Ξέρεις ότι σ’ εσάς δεν ταιριάζουν οι ντροπές και οι αναστολές, γιατί αυτά τα έζησες στην αρχή σας και τα ξεπέρασες. Από ένα σημείο και μετά μαθαίνεις τον άλλον και δοκιμάζεις τα πάντα χωρίς φόβους. Και τώρα δε φοβάσαι να δοκιμάσεις καινούρια πράγματα μαζί του, ούτε περιορίζεις τον εαυτό σου μην τυχόν και παρεξηγηθείς.
Την ώρα της ηδονής δεν χωράει κανένα ίχνος ενοχής. Και αυτήν την ηδονή μεταξύ σας τη νιώθεις και με το παραπάνω. Τη νιώθεις στα ιδρωμένα κορμιά, στα λερωμένα σεντόνια, στις ανάσες, στις γρατζουνιές, πάνω στα σώματα και στα σημάδια που αφήνεις.
Το πάθος είναι αυτό που σας ενώνει. Ένα πάθος προερχόμενο από το παρελθόν. Μία μανία να κατασπαράξεις τον άλλον και να κάνεις για εκείνα μόνο τα λεπτά κάθε σημείο του κορμιού του δικό σου. Να σου ανήκει ξανά ολοκληρωτικά.
Για να έχει επιτυχία όμως αυτό και για να μπορέσει να επαναληφθεί, θα πρέπει να έχει διαχωριστεί το συναίσθημα από αυτή σας την επιθυμία. Το να ζήσετε το τέλειο και να γυρίσετε με κλάματα σπίτι και μηνύματα κάπου στο χάραμα «πέρασα πολύ όμορφα σήμερα, μου λείπεις» είναι ανώφελο και καμιά ουσία δεν έχει. Πρέπει να γίνει κατανοητό και από τις δύο πλευρές ότι, ό, τι γίνεται, γίνεται μέσα σε εκείνους τους τέσσερις τοίχους κι έξω από εκεί δεν υπάρχει δρόμος που να σημάνει κάποια επιστροφή.
Η επιθυμία από μόνη της δεν γεννά ενοχές και κανένα πάθος δεν είναι λάθος. Μόνο να θυμάσαι πως αν μπεις σ’ αυτό το παιχνίδι, δύσκολα να βγεις. Όσες φορές κι αν προσπαθήσεις να πείσεις τον εαυτό σου ότι θα είναι η τελευταία φορά, ποτέ δε θα είναι. Τελευταία δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, δεν την ορίζεις εσύ. Το κάθε παιχνίδι μπορείς να το κερδίσεις αν υπολογίσεις όλους τους παράγοντες. Στο σεξ όμως δεν μαθαίνει κανείς ποτέ ποιος κέρδισε, γιατί αυτό το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ.
Επιμέλεια κειμένου Μαρίας Παπαϊωάννου: Ελευθερία Παπασάββα
Συντάκτης: Maria
