Οι άνθρωποι είμαστε περίεργα πλάσματα. Σκεφτόμαστε μονίμως εγωιστικά όταν μας πληγώνουν κι έχουμε την επιθυμία για εκδίκηση να κυλάει μέσα στο αίμα μας. Μου έκανες κακό; Θα σου βγάλω τα μάτια.
Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι αμφίδρομες και πολλές φορές έχουν την τάση να γυρνάνε μπούμερανγκ. Άνθρωποι που στην αρχή τους πληγώσαμε εμείς, τελικά μας εκδικήθηκαν και μας πλήγωσαν πιο πολύ απ’ τον καθένα.
Είναι αυτό που σου ‘ρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις κι αρχίζεις να ψάχνεσαι και να βασανίζεσαι με ερωτήματα, πού, πώς, πότε, γιατί. Κι όχι, καμιά συνέπεια δε βασίστηκε στο νόμο του Νεύτωνα «δράση-αντίδραση» και καμιά επίσης δεν οφείλεται στο κάρμα, στο σύμπαν, ή σε κάποια θεία δίκη.
Για τις δικές σου πράξεις και τον πόνο που προκάλεσες, ευθύνεσαι εσύ ο ίδιος. Ήταν στη δική σου ευχέρεια και λογική το να επιλέξεις τι θα κάνεις και πώς θα δράσεις. Για αυτά όμως που αργά ή γρήγορα θα σου επιστραφούν και θα σε ταρακουνήσουν πληγώνοντάς σε με χειρότερο τρόπο από αυτόν που είχες ο ίδιος επιλέξει κάποτε για να πληγώσεις τον άνθρωπο που είχες απέναντι σου, δεν έχεις λόγο. Είναι ξεκάθαρα η συνέπεια των πραγμάτων κι η φυσική τους εξέλιξη.
Είναι σαν αυτό που μετά από ένα χωρισμό το παίζεις άνετος, ελεύθερος και μοιραίος, βγαίνεις διατυμπανίζοντας ότι ξεπέρασες τους πρώην, φλερτάρεις με καινούρια γκομενάκια και επειδή θες να φανείς κι έτσι, λίγο προοδευτικός και υπεράνω, πετάς και μια ηλίθια δήλωση του τύπου «Εγώ θέλω να ‘σαι καλά κι εύχομαι να βρεις αυτό που σου αξίζει». Και μόλις τελικά δεις τον πρώην έρωτα με καινούριο είναι λες και σου κάνουν ψυχρολουσία κι εσύ ο προοδευτικός κι άνετος τύπος χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου και βασανίζεσαι μερόνυχτα με τα ερωτήματα και τις σκέψεις σου.
Ο καθένας πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι η κάθε του πράξη του επιστρέφεται. Αργά ή γρήγορα, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Όταν πληγώνεις, εξαπατάς, κοροϊδεύεις, απογοητεύεις τον άλλον να το κάνεις συνειδητά, γιατί θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να είσαι έτοιμος να το πληρώσεις με το ίδιο νόμισμα.
Ίσως να μην στο ανταποδώσουν εσκεμμένα. Ούτως ή άλλως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί να καταλάβουν ότι κάποιες συμπεριφορές δεν τους αρμόζουν κι ότι πρέπει να σε βγάλουν απ’ τη ζωή τους. Όμως, όταν σε πληγώσουν κι αυτοί, έστω και άθελά τους, θα είναι απαλλαγμένοι από τύψεις, αφού την είχαν πάθει τη ζημιά πρώτα από ‘σένα.
Έτσι, αυτοί θα απαλλαχθούν απ’ τις τύψεις, την ίδια στιγμή που σε εσένα αυτές θα μετατρέπονται σε ενοχές και κατηγορητήρια προς τον εαυτό σου, ότι όλα αυτά προήλθαν από εσένα τον ίδιο κι εξαιτίας των δικών σου αρχικών πράξεων. Και τώρα για πες μου, τελικά ποιος πληγώθηκε πιο πολύ στο τέλος;
Στην τελική πάνω που σκέφτεσαι ότι γλύτωσες κι ότι κέρδισες την παρτίδα, έρχεται εκείνη η ρόδα και γυρνάει και βλέπεις ότι τελικά μία λάθος κίνηση αρκεί για να σου καταστήσει όλη την παρτίδα σκάρτη.
Πίσω από κάθε πράξη λοιπόν κρύβεται και η συνέπειά της. Αρκεί να μην εθελοτυφλούμε και κάνουμε πως δε βλέπουμε τα λάθη του άλλου. Πάντα οι μάσκες στο τέλος θα πέφτουν και μαζί με αυτές, ίσως να πέσει και καμιά σφαλιάρα.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Παπαϊωάννου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Maria
