Ένα χρόνο είναι μαζί. Η Ειρήνη 20 χρονών, πρωτοετής φοιτήτρια κι εκείνος 34 ετών, χωρισμένος με ένα κοριτσάκι έξι χρονών.
Αρχικά τον γνώρισε μέσα από ιστορίες που άκουγε απ’ την ξαδέλφη της. Ήταν ο κολλητός του άντρα της κι η αιτία γνωριμίας τους. Της φάνηκε ευγενική προσωπικότητα, ωραίος χαρακτήρας. Όταν συναντήθηκαν ήταν ελεύθερος. Εκείνη, όπως κάθε νεαρό κορίτσι της ηλικίας της, είχε όλη τη ζωή μπροστά. Δεν ήξερε και πολλά από σχέσεις ούτε ήταν προτεραιότητά της να μάθει.
Οι επαφές της Ειρήνης και του Μιχάλη έγιναν συχνές μετά το γάμο της ξαδέλφης. Μήνες μετά που πάλευε να διαχωρίσει τον ενθουσιασμό απ’ την πραγματική αγάπη κι όταν στη θέση των προτεραιοτήτων της μπήκαν τα συναισθήματα, αποφάσισε να κάνει την πρώτη κίνηση.
Έτσι ξεκίνησαν, κρυφά από όλους στην αρχή. Οι καλύτεροι μήνες της ζωής της. Οι πιο ευτυχισμένοι, οι γεμάτοι, οι πιο ερωτικοί. Οι φόβοι διαλύθηκαν κι οι ανησυχίες της έδωσαν τη θέση τους στον έρωτα που αισθανόταν πρώτη φορά.
Όταν οι άνθρωποι βάζουν τα δεδομένα στο περιθώριο για να ζήσουν στα άκρα ό,τι νόμιζαν μεγάλο, έρχονται τα δεδομένα και τους εκδικούνται. Τα δεδομένα της ήταν οι πανελλαδικές, η διαμονή κάπου μακριά, η ζωή που έπρεπε να ζήσει, αυτή που είχε βάλει στόχο λίγους μήνες πριν τη γνωριμία τους. Δεδομένο ήταν κι η επιθυμία του Μιχάλη να μην την κρατήσει πίσω απ’ όσα ονειρεύτηκε, να μην τη δεσμεύσει, να μη δεσμευτεί ίσως κι ο ίδιος.
Η Ειρήνη φεύγει για σπουδές · δε φεύγει όμως απ’ τη ζωή του. Συνεχίζουν να είναι μαζί. Οι τρεις τους. Ο Μιχάλης λίγους μήνες μετά κάνει παράλληλη σχέση εν γνώσει της. Η ίδια δεν μπόρεσε να τον αδικήσει. Τον άνθρωπό σου τον θέλεις κοντά στα προβλήματα, τον θες δίπλα στις χαρές, τον θες μέσα στο σώμα σου κι εκείνη δεν πρόσφερε πολλά από εκεί που ήταν.
Είναι σκληρό να γίνεσαι τρίτος εκεί που είχες την αγάπη ολόκληρη. Η αγάπη στα τρία μοιράζεται, πληγώνεται και σπάει.
Εννιά μήνες κλείνουν ο Μιχάλης με τη λεγάμενη κι η Ειρήνη μετρά ένα χρόνο μαζί του. Πιστεύει όσα ξεστομίζουν τα χείλη του κι όσα δείχνουν οι στιγμές τους. Θεωρεί πως ευτυχία δεν είναι αυτό που του προσφέρει η άλλη αλλά αυτό που ζουν μεταξύ τους. Γι’ αυτό δεν έφυγε τότε, γι’ αυτό δε φεύγει και τώρα. Κι ας προσπάθησε εκείνος να τη διώξει στο παρελθόν. Δέσμια συναισθημάτων.
Θα μπορούσε να την κρατά για χίλιους λόγους. Για τις εμπειρίες της στον έρωτα και στις σχέσεις, αλλά ήταν ο πρώτος άντρας που κοιμήθηκε μαζί του. Θα μπορούσε να μην της τηλεφωνεί στις μαύρες του, μα είναι η πρώτη που αναζητά όταν δεν είναι καλά. Θα μπορούσε να μην επικοινωνεί μαζί της όποτε χρειάζεται μια λύση στις καταστάσεις της ζωής του. Θα μπορούσε να μην την ψάξει καν.
Δεν έφυγε ποτέ από ‘κείνον. Πάντα εκεί κι ας πατούσε μαζί του ηθικές, αξίες, κανόνες της. Μα ο Μιχάλης, όσο παρών είναι στη ζωή της τόσο απών δηλώνει. Γιατί εκείνος, έχει να χωρίσει τις στιγμές, τον ελεύθερο χρόνο, την επικοινωνία, την αγάπη, το κρεβάτι. Κι η Ειρήνη κουράστηκε πια να περιμένει τη μοιρασιά. Μπερδεμένη μες στα συναισθήματά της, εθισμένη στις στιγμές τους, παραδομένη στο σώμα του. Νόμιζε πως ήξερε τι είναι ευτυχία, μα δεν είναι σίγουρη πια.
Χρειάζεται όλα τα «ναι» του κόσμου μαζί του. Όλα τα «ίσως» και τα «μη» να γίνουν «θέλω και μπορώ». Τον έχει ανάγκη στο παρόν χωρίς ντροπές, περιορισμούς, χωρίς διαιρέσεις συναισθημάτων και προϋποθέσεις στο χρόνο τους. Τον απαιτεί ολόκληρο δικό της.
Μα πώς αλλάζουν οι συμφωνίες σε παιχνίδια που δέχτηκες τους κανόνες τους εξ αρχής; Κι αν αυτό το «κορώνα ή γράμματα» σε φοβίζει τόσο για το αποτέλεσμα που θα δείξει;
Αν τη ζωή μας τη ζούμε με κανόνες που έθεσαν άλλοι, όσο κι αν αγαπάμε αυτό που μας έδωσαν, μια λύση υπάρχει να ελευθερωθούμε. Να θέσουμε τους κανόνες απ’ την αρχή.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Παναγιώτου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Παναγιώτου
