Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι σαν τα μηνύματα που διαβάστηκαν αλλά ποτέ δεν έλαβες απάντηση.
Σε βασανίζουν, σε καίνε και σε αφήνουν κολλημένο στη ρωγμή του χρόνου. Σε πραγματικούς χρόνους όλα κυλάνε φυσιολογικά.
Η ζωή συνεχίζεται, μονολογείς για να το χωνέψεις, μα η υπενθύμιση αυτού που τόσο θα ήθελες να μάθεις όταν στρίβει από τη γωνία σε γυρίζει πίσω.
Μόνο που τότε μπορούσες να ρωτήσεις. Σήμερα δε μπορείς να αρθρώσεις ούτε καλημέρα.
Ο Γιάννης πίστευε πάντα πως η φιλία είναι πάνω από όλα. Μόνο που η αλήθεια για τον ίδιο ήταν πιο σκληρή από όσο μπορούσε να φανταστεί.
Η Αντριάννα δεν ήταν ένα κορίτσι που απλά ερωτεύτηκε ο Γιάννης. Η Αντριάννα ήταν η κοπέλα του φίλου του, του Άγγελου. Και ήξερε πολύ καλά πως στους δύο τρίτος δε χωρεί.
Και έβαλε τα δυνατά του να μην την ερωτευτεί, προσπάθησε. Και δεν μπορούσε ή απλά δεν ήθελε να απομακρυνθεί και από τον φίλο του αλλά και από την κοπέλα που όσο και να βίαζε τον εαυτό του, την ερωτευόταν κάθε μέρα και περισσότερο.
Ήταν καλός φίλος. Ίσως να βοηθούσαν και οι ενοχές που ένιωθε τελευταία για τα απαγορευμένα συναισθήματα του.
Όπως και να είχε ο Γιάννης στάθηκε βράχος.
Κάθε φορά που γινότανε καβγάς πρώτος να συντρέξει το ζευγάρι. Στα ζόρια τα οικονομικά πάλι ο Γιάννης. Στις χαρές, στα γέλια, στις εξόδους και ο Γιάννης.
Ακροβατούσε μεταξύ φιλίας και έρωτα. Και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερνε.
Μέχρι που τα πράγματα άρχιζαν να ζορίζουν.
Θα ήθελε πολύ να ανοίξει την καρδιά του και να τα ξεράσει όλα στον Άγγελο, ήταν φίλος του, τον ένιωθε φίλο του. Μα τι να του έλεγε; Κοίτα Άγγελε γουστάρω την Αντριάννα και με ζορίζει που είστε μαζί;
Σε αυτές τις περιπτώσεις βρίσκεις έναν άσχετο από τον κύκλο να ακουμπήσεις την καρδιά σου. Κι έτσι και έγινε.
Τα ήξερε τα παιδιά αλλά δεν ήταν και κολλητοί ώστε να φοβάται μήπως και τον εκθέσει. Και γνωριζόντουσαν από το σχολείο άρα…
Και εκεί κάπου στο παραμύθι κάνουν την εμφάνισή τους δράκοι και κακές μάγισσες.
Η γνώμη του νέου της παρέας ήταν ο Γιάννης να κάνει την κίνησή του εφόσον η κατάσταση το ευνοούσε. Μόνο που ο Γιάννης δε θα το έκανε ποτέ γιατί πολύ απλά δε μπορούσε.
Ήξερε ότι η Αντριάννα είχε καταλάβει από την συμπεριφορά του ότι δεν τη βλέπει φιλικά. Ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται λέει πολύ σοφά ο λαός μας. Αλλά να μπει ανάμεσά τους και να την διεκδικήσει παραπήγαινε. Θα υπέμενε μέχρι να του περάσει. Κάποια στιγμή θα του περνούσε.
Ο υποτιθέμενος νέος φίλος, άρχισε να εκτοπίζει τον Γιάννη με τη γνωστή μέθοδο: σκάβω το λάκκο σου πίσω από την πλάτη σου. Δε θα περίμενε κάποιος κάτι λιγότερο, από έναν τέτοιο τύπο, τις ενδείξεις της είχε δώσει αλλά για τον Γιάννη είπαμε η φιλία είναι πάνω από όλα!
Έτσι δεν άργησε μια ωραία πρωία ο Γιάννης να βγει και κερατάς και γδαρμένος.
Η Αντριάννα και ο Άγγελος δεν θέλανε καμία επαφή μαζί του. Ούτε καλημέρα από εδώ και πέρα του δηλώσανε ορθά κοφτά και καλά θα έκανε να κοιτάζει τη δουλειά του και όχι πως θα τους χωρίσει. Αυτά του είπανε. Και πήρε ο καθένας το δρόμο του.
Ο Γιάννης αποσβολωμένος αποχώρησε χωρίς να πει μια λέξη. Μόνο μια απορία έμεινε να σέρνεται μέχρι και σήμερα από τα παντελόνια του. Όχι για το πως φτάσανε μέχρι εκεί, αυτό το κατάλαβε εφόσον πλέον ο παιδικος του φίλος προτιμούσε την παρέα της Αντριάννας και του Άγγελου, και μετά που χώρισαν τα παιδιά μόνο της Αντριάννας. Και αυτό ξέρει τι σημαίνει.
Είναι που ακόμη σκέφτεται μήπως και είχαν δίκιο. Ότι πραγματικά δεν ήταν καλός φίλος και τους ωθούσε λόγω των όσων ένιωθε στον χωρισμό.
Ποτέ δε βρήκε το θάρρος μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που έχουν περάσει να την πιάσει μια μέρα πάνω στη στροφή και να την ρωτήσει τι πραγματικά συνέβη τότε. Τι ειπώθηκε, το λόγο, το γιατί.
Αν όχι αυτήν, τον παιδικό του φίλο, ή ακόμη και τον Άγγελο.
Προτίμησε την σιωπή, παρά την δράση.
Αυτός όμως που δε γυρεύει απαντήσεις για να ησυχάσουν τα μέσα του, καταδικάζει τον εαυτό του σε αέναο μαστίγωμα.
Θα μου πεις πως οι απαντήσεις είναι μπροστά σου. Πως αν ίσχυε ότι η φιλία είναι πάνω από όλα, τότε η στάση των φίλων θα ήταν ανάλογη. Ότι προφανώς δεν έχεις να κάνεις με ώριμους ανθρώπους και ότι οι ενοχές βαραίνουν τον θιγμένο της υπόθεσης.
Κάποιος ίσως να σκεφτεί, πολύ κακό για το τίποτα.
Αλλά όταν μιλάς για την ψυχή ενός τρίτου είναι δύσκολο να είσαι απόλυτος.
Στη ζωή μου έμαθα πως πάντα έχεις επιλογή, ακόμη και αν κάποιος προσπαθήσει να σε πείσει για το αντίθετο.
Η αποκατάσταση της αλήθειας δεν έρχεται από μόνη της. Αν γυρεύεις απαντήσεις, αν τις χρειάζεσαι τότε ψάξε για να της βρεις.
Μάζεψε όσο θάρρος έχεις και κουράγιο, πάρε μια ανάσα και μίλα, ρώτα. Κουνήσου. Ακόμη και αν δεν είναι ικανοποιητικές, ακόμη και αν δεν είναι αυτές που θέλεις να ακούσεις, πλέον θα ξέρεις.
Συντάκτης: Μαρία Κωφίδου
