Είναι κάτι παιχνίδια που σου παίζει η μοίρα κι αναρωτιέσαι τι είναι η ζωή. Απρόβλεπτη, μα μαγική. Θες δε θες θα σου συμβούν γεγονότα που ποτέ δε φανταζόσουν. Βέβαια ανάλογα τις επιλογές του καθενός.
Βλέπεις, όμως, η κοινωνία μας εξακολουθεί να είναι στερεοτυπική. Κριτική σε όλα. Κριτική στο ντύσιμο, στο φαγητό, στον τρόπο που βάφεσαι, που περπατάς. Δηλαδή τι προσπαθούν να κατασκευάσουν με την τακτική αυτή; Η τέλεια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που οι πολίτες της θα φέρονται ως πειθήνια όργανα είναι ένα σχέδιο δεκαετιών, μα δε θα εκπληρωθεί ποτέ στο εκατό τοις εκατό του.
Γιατί εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αυτό που τους λέει η καρδιά τους. Έτσι έκανε κι εκείνη. Ερωτεύτηκε με την καρδιά της και με όλο της το «είναι» τον Γιώργο. Τι κακό έχει αυτό; Εκείνη είναι 25 και αυτός 52. Α, τώρα άρχισαν τα μισόλογα κι οι ψίθυροι πίσω από την πλάτη.
Επειδή οι άνθρωποι βλέπουν κοντόφθαλμα, μέχρι εκεί που θέλουν. Δεν μπαίνουν στον κόπο να κοιτάξουν βαθύτερα. Να δουν ότι αυτός ο άνθρωπος που αγάπησε κάνει τα πάντα για εκείνη. Δεν είναι ο πατέρας της, όχι, είναι ο σύντροφός της και το φωνάζει να το ακούσουν όλοι, μέχρι και το χώμα που πατάει.
Την ερωτεύτηκε όπως ακριβώς ήταν, χωρίς make-up και φτασίδια. Δεν της έταξε τον ουρανό με τ’ άστρα, δε γέμισε το μυαλό της με ψεύτικα λόγια , δεν ήρθε με τυμπανοκρουσίες. Την κοίταξε και τον μάγεψε η προσωπικότητά της. Οι πράξεις και τα λόγια του ήταν η απόλυτη γιατρειά της ψυχής της.
Ναι, αυτής της ψυχής που πριν τον βρει, ήταν κομματιασμένη κι απαθής. Είχε μετατραπεί σε θηρίο ανήμερο και φοβισμένο. Μα αυτός της στάθηκε και την αγάπησε με όλη την καρδιά του.
Εκείνη στην αρχή ήταν επιφυλακτική. Επηρεασμένη από τα φαύλες πεποιθήσεις της κοινωνίας στην οποία όλοι ζούμε, αναρωτιόταν αν σε αυτή την ηλικία υπάρχει ακόμα ο έρωτας. Φοβόταν να αφεθεί στην αγάπη του, φοβόταν να ζήσει. Όμως εκείνος με τις πράξεις του της αποδείκνυε μέρα με τη μέρα το αντίθετο.
Έτρεχε κοντά της σε κάθε ευκαιρία. Έκανε χιλιόμετρα για να τη συναντήσει και να την πάρει αγκαλιά. Άφηνε το νησί που έμενε και ταξίδευε 10-12 ώρες για να βρεθεί δίπλα της.
Έτσι κι εκείνη τον αγάπησε για την ψυχή του κι όχι για τα χρήματά του, όπως φαίνεται συνήθως προς τα έξω. Όχι, δεν της έμαθαν οι δικοί της να αγαπάει έτσι. Η ανατροφή της δεν περιείχε μεγαλεπήβολα σχέδια με ύπουλες μεθόδους. Δεν της έμαθαν να έχει ανάγκη τα χρήματα. Αγαπάει τους γύρω της και τον άνθρωπό της με όσα έχουν, αγαπάει το «μέσα» τους και όχι το «φαίνεσθαι». Έμαθε να αγαπάει χωρίς διακρίσεις, χωρίς ταμπού.
Εκείνη έμαθε στον εαυτό της να δίνεται εκεί που δείχνουν ότι τη θέλουν και να μη δέχεται ανθρώπους που δεν ξέρουν να αγαπούν. Έτσι, γνήσια κι αληθινά αγάπησε κι εκείνον, που κι αυτός με τη σειρά του την έμαθε ότι δε χρειάζεσαι πολλά για να ζήσεις ούτε για να νιώθεις ολοκληρωμένος. Με αυτό την κέρδισε εξάλλου.
Είναι απλός. Μια βόλτα με τη βέσπα του και μια εξάδα μπίρες, της είναι αρκετά γιατί ξέρει να την κάνει να χαμογελάει. Δε χρειαζόταν περιττά δώρα, ούτε λουλούδια ούτε ρομαντικά δείπνα. Τα καθημερινά του δώρα ήταν η γλυκιά ματιά του κι η αγκαλιά του. Ακόμα κι όταν τους χώριζε η απόσταση έβρισε πάντα τρόπους να επικοινωνήσει μαζί της, έστω μέσω μιας κάμερας. Μα δεν την άφησε με παράπονο ούτε μια στιγμή.
Εκείνη δεν έψαξε ποτέ να βρει γιατί ήταν μόνος τόσα χρόνια. Έψαξε όμως και βρήκε το κενό που είχε μέσα του, την ανάγκη του να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Μα τι θα μπορούσε να κάνει ένα κορίτσι 25 χρονών για έναν ώριμο άντρα; Πώς θα κατάφερνε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του;
Αυτές οι σκέψεις τη φόβιζαν. Μα, ο φόβος εξαφανιζόταν όσο περνούσε ο καιρός κι έβλεπε ξεκάθαρα πως όλα όσα χρειαζόταν ήταν ένα φιλί και μια αγκαλιά, ένα χάδι όπως κι εκείνη.
Σύντροφος, με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι εκείνος που έβλεπε πιο μπροστά από εκείνη. Άκουγε και καταλάβαινε ακόμα κι όταν εκείνη δε μιλούσε. Έδινε ενώ εκείνη δε ζητούσε τίποτα. Είναι εκείνος που έμενε ενώ εκείνη έφευγε. Κι ας είναι 52, κι ας τον αποκαλούν «πορνόγερο».
Τόσα λίγα ξέρουν. Πόσα ξέρει ο κοσμάκης από αγάπη. Βλέπεις παντρεμένους και βολεμένους, μα ο έρωτας έχει εξαφανιστεί. Η αγάπη έχει σβήσει. Γιατί παντρεύτηκαν από ανάγκη, για τα μάτια του κόσμου ή για να μη μείνουν μόνοι. Βλέπεις ζευγάρια ίδιας ηλικίας να είναι μαζί από συμφέρον ή επειδή η κοινωνία τους το επέβαλε.
Πόσοι λίγοι, όμως, έχουν βιώσει τον έρωτα στο πετσί τους; Πόσοι κατάλαβαν πως δε βρίσκεις έναν άνθρωπο σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά που κυριαρχούν, αλλά έναν άνθρωπο έτσι όπως σε ‘σένα και μόνο αρέσει.
Ο έρωτας δεν κοιτάει ηλικία, δεν κοιτάει απόσταση, δεν κοιτάει στερεότυπα. Έρχεται και σε κατακλύζει. Εκεί, λοιπόν θα φανείς δυνατός, να πας κόντρα σε όλους για την αγάπη σου, γιατί ανήκει στα όνειρά σου, στα «θέλω» σου. Όσο δύσκολο κι ακατόρθωτο κι αν είναι, αξίζει να παλεύεις. Η ζωή είναι δική σου, δεν ανήκει στους άλλους που σε κρίνουν αλόγιστα. Εσύ θα τη ζήσεις, κανείς δε θα μπει στα παπούτσια σου, κανείς δε θα περπατήσει το δρόμο σου.
Μόνο έτσι θα τους αποδείξεις ότι είσαι υπέρμαχος των επιλογών σου και κύριος του εαυτού σου. Πίστεψέ με, μια μέρα τα στόματα θα ράψουν και θα ξεχάσουν τα προσβλητικά τους λόγια, γιατί εσύ πάτησες γερά στα πόδια σου κι υποστήριξες με σθένος την επιλογή σου.
Όπως λέει κι εκείνη: «Άντε αγαπήσου, λοιπόν!»
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Σκόνδρα: Πωλίνα Πανέρη
Αυτή ήταν η ιστορία της Ρίτας για τη στήλη Your Stories Reloaded. Στείλε κι εσύ τη δική σου εδώ!
Συντάκτης: Κατερίνα Σκόνδρα
